เมีย(ลับ)ยืนหนึ่ง

บทที่ 1 ทักทาย 2

เวนิกาถูกช่างแต่งหน้าและสไตล์ลิสต์รังสรรค์กลายเป็นตัวละคร ‘ร้อยดารา’ นางเอกสาวนัยน์ตาเฉี่ยวชวนฝัน ใบหน้าสวยจัดและฉลาดทันคนในนวนิยายเรื่องนกหลงรัง ทั้งที่มีความงามเป็นเลิศ แต่กลับนำมาซึ่งภัยพิบัติอันใหญ่หลวง เกิดเป็นโศกนาฎกรรมความรักพลัดพรากจากชายคนรัก กระทั่งสิ้นลมหายใจจึงได้กลับคืนสู่อ้อมกอด เหมือนนกที่หลงทางแล้วได้คืนรังตามชื่อเรื่อง

เมื่อถึงเวลาเริ่มงานนางเอกสาวก็ปรากฎโฉมอย่างสวยสง่าพร้อมกับเศกย์ที่เดินกุมมือเชื้อเชิญพาขึ้นเวที โดยมีพระเอกของเรื่องขนาบอีกข้าง ท่ามกลางความตื่นตะลึงและเสียงฮือฮาของบรรดาผู้ร่วมงานและแฟนคลับที่ยังคิดถึงเธออยู่ เวนิกาส่งยิ้มบางๆ พลางโบกมือทักทายแขกเหรื่อผู้คนไปรอบๆ อย่างเจนงานไร้ความเคอะเขิน พูดคุยหยอกล้อกับพิธีกรสองสามคำ ก่อนจะหมุนตัวเดินไปนั่งบนโซฟาดีไซน์เก๋ที่ใช้สัมภาษณ์ พลันสายตาก็เหลือบเห็นชายผู้สุขุมเยือกเย็นเดินล้วงกระเป๋าเข้ามาในงาน...

แววตาราบเรียบตกลงบนตัวเธอ ส่อประกายวามวาวผุดวาบคล้ายกับดวงตาปีศาจร้ายที่ทำให้หัวใจเธอพลุ่งพล่าน เวนิกาตาลุกวาวสั่นเทิ้มไปทั้งตัว

ปรินธร แสงรังสิกุล!

หญิงสาวหันขวับไปมองเศกย์อย่างต้องการคำอธิบาย เจ้าตัวรวมถึงเลขาสาวที่อยู่ไม่ไกลออกไปต่างมีสีหน้างุนงงไม่แพ้กัน แค่นั้นเธอก็รู้คำตอบทันที ไม่ใช่ความผิดของเศกย์ เขากับเลขาไม่ได้ร่วมมือหรือรู้เห็นเป็นใจ เป็นฝีมือผู้ชายหน้าด้านคนนั้นต่างหากที่ยังกล้าเสนอหน้ามาให้เธอเห็น ทั้งที่เธอสาปส่งไม่ขอเผาผีเขาทุกชาติ

เวนิกากัดริมฝีปากจนห้อเลือดอย่างไร้ความรู้สึก ข่มโทสะแสนยากเย็นเค้นเสียงเอ่ยกับผู้กำกับหนุ่มว่า

“ขอโทษนะคะคุณเศกย์ แต่ฉันคงร่วมงานกับคุณไม่ได้แล้ว” แล้วก็ผลุนผลันก้าวลงจากเวทีโดยไม่สนใจเสียงอื้ออึงด้วยความสงสัยใคร่รู้ของผู้คน รู้เพียงอย่างเดียวว่าเธอต้องการไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด ไปให้พ้นจากเงื้อมมือผู้ชายใจมารที่พรากผลาญสิ่งสำคัญไปจากเธอจนหมดไม่มีเหลือ

เธอกลัว...กลัวจะอดใจไม่ไหว แล้วฆ่าเขาให้ตายคามือ!

เวนิกาเดินตรงเข้าห้องแต่งตัว เปลี่ยนชุดแล้วเธอจะกลับเลย ไม่อยู่รออธิบายเหตุผลให้ใครฟังทั้งนั้น ไม่ว่าเศกย์หรือใครจะขอร้องอย่างไร เธอตัดสินใจแล้วว่าจะถอนตัวจากหนังเรื่องนี้ ไม่ใช่เพราะกลัวชายผู้ทรงอิทธิพลที่เพิ่งสบตากันหยกๆ แต่เธอไม่ต้องการสร้างความเดือดร้อนให้ผู้กำกับและทีมงาน เพราะรู้ดีว่าการที่ปรินธรปรากฎตัวที่นี่ไม่ใช่เหตุบังเอิญแน่นอน

เขาจงใจมาที่นี่...

ผู้ชายคนนั้นยังไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ!

หญิงสาวเปิดประตูหวังจะรีบออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด แต่ปลายเท้าต้องชะงักกึก เพราะกายแกร่งที่ยืนขวางปิดทางจนมิดอยู่ตรงหน้า เธอเงยหน้ามองเขาดวงตาเบิกโต ไม่ทันขยับกายหนีก็ถูกร่างสูงเบียดดันเข้ามาข้างใน มือหนาปิดประตูขณะสาวเท้าต้อนเธอชิดกำแพง สองแขนท้าวกักกันพลางโน้มกายทาบทับตัวเธออย่างแน่นหนา ใบหน้าสลักเสลาราวหยกลอยเด่นสานสบดวงตากับเธอ จมูกโด่งสันพ่นลมหายใจอุ่นร้อนที่แสนคุ้นเคยลามเลียใบหน้าเธอ จนเวนิกาขมวดคิ้วมุ่น

“ทำไมถึงรับเล่นหนังเรื่องนี้ คิดถึงงานแสดงหรือว่าสนใจผู้กำกับ” ปรินธรไล้ปลายนิ้วบนนวลแก้ม ขณะเอ่ยถามน้ำเสียงนุ่มทุ้มบ่งบอกถึงความอ่อนโยนที่เจ้าตัวไม่ค่อยแสดงออกให้เห็นมากนัก

แต่...เวนิกายิ่งฟังยิ่งขัดหู!

“ปล่อย!” เธอเค้นเสียงต่ำลอดไรฟันพร้อมสะบัดแขนจนข้อมือแทบหลุด ดวงตาลุกวาวเต็มไปด้วยไฟแค้น เมื่อดิ้นรนอย่างไรก็สลัดคนชั่วไม่หลุด แถมเขายังบีบข้อมือเธอแน่นขึ้น กระแทกตรึงบนกำแพงเหนือศีรษะอย่างคนที่มีพละกำลังเหนือกว่า

เวนิกากัดริมฝีปากแน่น แต่ไม่ได้สะบัดหน้าหนี เธอยิ่งจ้องหน้าสู้ตาเขากลับราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ความชิงชังท่วมท้นในดวงตาฝังลึกในดวงใจของคนที่ถูกจ้องเขม็ง ทำเอาปรินธรใจกระตูกวูบทั้งที่สีหน้ายังคงเรียบเฉย เพราะคุ้นเคยกับความโอนอ่อนอ่อนหวานของอดีตเมียลับมาตลอด ไม่เคยมีสักครั้งที่เธอจะต่อต้านดื้อดึงกับเขาเช่นนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงท่าทีรังเกียจที่แสดงชัดจนทำให้คนนึกปวดใจ

“คุณรู้จักผมดีเวนิกา”

หญิงสาวเหยียดปาก ทำไมจะไม่รู้ล่ะ เธออยู่กับเขามาตั้งสามปีเชียวนะ รู้ดีถึงความโหดเหี้ยมร้ายกาจของผู้ชายคนนี้ผ่านกระดูกและเลือดเนื้อของตัวเองที่ต้องเสียไป

รู้ซึ้งไปถึงกระดูกเลยละ!

“มันไม่ใช่เรื่องของคุณ” เธอเชิดหน้าตอบ เป็นเมื่อก่อนลองถ้าเขาเรียกชื่อจริงเธอแบบนี้ สัญญาณเตือนในตัวเธอคงขึ้นสีแดงโร่ฟ้องชัดถึงอันตราย และเธอคงรีบเอาอกเอาใจทำทุกวิธีเพื่อหาทางทำให้ปรินธรใจเย็นๆ แต่ตอนนี้ต่อให้เขาฆ่าเธอตาย เธอก็ไม่กลัว

“ต้องให้ผมย้ำมั้ยว่า...เราเป็นอะไรกัน” น้ำเสียงเขายังคงนุ่มทุ้ม รอยยิ้มก็แสนอบอุ่น ขัดกับแววตายะเยือกที่แผ่ไอเย็นกดดันคนใต้อาณัติให้เหน็บหนาวไปถึงหลังสัน ก่อนจะเอ่ยอีกประโยคที่ทำให้คนฟังแทบหยุดหายใจ รู้สึกราวกับมีคมมีดมาจ่อถึงคอหอย

“ถ้าเป็นข้อแรก ผมคงไม่ว่าอะไร แต่ถ้าเป็นอย่างหลัง ผมจะทำลายผู้ชายคนนั้นให้สิ้นซาก ไม่ให้มีที่ยืนในวงการนี้ได้อีก”

แววตาโหดเหี้ยมมองสบเธออย่างไม่ปิดบังว่า...เขาหึงหวง