คนนี้...ของผม

Ep 3 กลับด้วยกัน

ผมไลน์หาเธอทั้งวัน เธอไม่เปิดอ่าน

ผมนี่โคตรหงุดหงิดเลย งานก็เยอะจะปลีกตัวออกไปดูเธอก็ไม่ได้

ตาก็มองหาว่าเธอจะมาดูคอนวันนี้ไหมยังเหลืออีกหลายวงรอขึ้น

ก็จะปิดเทศกาลดนตรีคืนสุดท้ายคงยาวไป ตี1 ไม่รวมเก็บอุปกรณ์กลับ

กว่าจะได้นอนคงจะเกือบเช้าพอดี ☀️

"ว่า" ดูประโยคที่เธอตอบผมสิ สั้นชิบ

"อยู่ไหนครับ"

"ห้องสิ"

เฮ้ออออออถ้าผมอยู่ใกล้ ๆ ผมจะดีดหน้าผากเธอสัก 2 ที

"ไหวไหม จะออกมาดูวงไหนไหมวันนี้"

ผมถามเพื่อเธอไม่ไหวเพราะผมแกล้งเธอหนักเลยเมื่อคืน

"เดี๋ยวไปกับเพื่อนแต่เย็นๆ ก็จะกลับกรุงเทพนะ"

ยัยตัวเล็กตอบมาทำผมอยู่ไม่สุขล่ะ

"เมอร์กลับด้วยกันดิ่ ตินขับรถคนเดียวกลับกลัวหลับใน"

ผมก็ตอแหลไปงั้นแระครับ เพื่อฟลุ๊คเธอจะยอม

แถมผมถือวิสาสะเรียกเธอว่า เมอร์ ผมชอบมันน่ารักดี

"ได้...เดี๋ยวค่อยว่ากัน"

เฮ้อที่ฉันตอบรับไป ไม่ใช่ไรหรอก ฉันจะหนีจากแดนให้พ้น ๆ สักที

ว่าด้วยเรื่องแดน เพื่อนสนิทแบบเฟรนด์โซน ที่รู้จักกันตอนมอปลายลากยาวมาจนมหาลัย

ยังดีนะคนละคณะกัน มันก็เปลี่ยนแฟนมาตลอดแระ ฉันก็จำหน้าได้บ้าง ไม่ทันได้จำบ้าง

แต่มันก็ไม่เคยห่างหายไปจากฉัน เดี๋ยวลากไปกินข้าว ไปกินเหล้า ไปบ้าน ไปแม่งทุกที่ ทุกเวลา

ที่มันอยากลากฉันไป ไอ้ฉันก็รักมันไง ยอมตลอดแล้วก็เจ็บเองตลอด

มีคนมาจีบอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้คบหาหรือไปต่อ เพราะฉันตัดใจจากมันไม่ได้สักที

มาดูเทศกาลดนตรีครั้งนี้ มันเพิ่งเลิกกับแฟนคนล่าสุด เลยขอมาด้วย

ฉันก็เอ่ออ่อปล่อยไหล แต่เพื่อนชะนี เก้ง กว้าง ของฉันสิ

"กุว่ามึงเลิกเถอะ แดกก็ไม่ได้แดกยังจะรออีก" มินนี่ นามเดิม มด เรืองศักดิ์ รักษาการ

พ่อแม่ช่างตั้ง โตมากลายเป็นมินนี่ สุดสวย

"เอ่ออออออ กุรู้ล่ะพยายามอยู่" ฉันตอบมันไปอย่างท้อใจ

วิ้ง กับ มิลล์ 2 สาว กับอีก 1 หน่อ นางเอบี สายพันธุ์เดียวกับมินนี่

ได้แต่พยักหน้าตามที่มินนี่พูดพร้อมกับเอามือตบไหล่ฉันเบา ๆ

เอบีพูดขึ้นมา "เอ่อ คนห่าไรรู้ทั้งรู้ว่ามึงคิดยังไง ยังมาทำหมาหยอกไก่อีกเชี้ยชิบ"

ทุกอย่างเกิดขึ้นก่อนพวกเราจะเดินเข้าไปในเทศกาลดนตรี

แดนมันตามมาตอนเย็น ๆ เดี๋ยวค่อยออกมารับ

แล้วก็ตามนั้นแระ โลกก็เหวี่ยงไอ้บ้าหน้ามึนมาให้ฉันแบบไม่ทันตั้งตัว ฉันก็เข้างานกับแก็งส์ตามด้วยแดนอีกคน

โน้นนี้นั้นกันไปตามประสา ฉันเห็นข้อความหน้ามึนชวนกลับพร้อมกัน เลยตัดสินใจว่าเอาไงเอากัน (แม้จะเอากันไปแล้วก็เถอะ)

ดีนะเมื่อเช้าฉันกลับมาห้อง ไม่มีใครตื่นพวกมันเมาหลับยาวก็เลยยังไม่ได้บอกพวกมัน เพราะก็ไม่รู้ผู้ชายจะเทไหมเดี๋ยวหน้าแหกก่อน

เสียงเพลงดังมาก ไอ้จะบอกตอนนี้คงฟังไม่รู้เรื่องเลยพิมพ์แทน

กรุป ชะนีแรด ๆ ไม่แรดไม่ใช่ชะนี

SM : มึงงงงงงงงงง กุกลับที่หลังน่ะ

MM : เล่ามาเดี๋ยวนี้

ข้อความถูกเปิดอ่านครบคน

ทุกคนเงยหน้าหันมามองฉัน ยกเว้นแดน ทุกคนรู้แระว่าความลับเลยส่งสายตาบังคับให้ฉันพิมพ์เดี๋ยวนี้

SM : เมื่อวานอ่ะ ตอนกูเดินไปกับแดนซื้อน้ำอ่ะ ที่กุบอกไปเจอกันต์คณะเดียวกับเราจำได้ม่ะ

เอ่ออออออ มีผู้ชายหน้ามึนมาขอเบอร์กุ

ไม่มีใครพิมพ์ตอบ ทุกคนอ่านเสร็จจ้องหน้าฉันต่อ แบบพิมพ์สิว่ะ ต่อเลย

SM : กุก็นึกถึงคำพวกมึง ให้กุมูฟออนอ่ะ กุเลยให้เบอร์เขาไป วันนี้เขาชวนกลับพร้อมกัน

กุเลยตอบตกลง จะได้ไม่ต้องนั่งรถแดนกลับไงมึงงงงงง

เพื่อนทุกคนพร้อมใจกันตบมือยกนิ้วโป้งให้ฉัน โดยเฉพาะนาง มินนี่ เดินก้าวมากอดแน่นเลย

"ดีมากอิชะนี แกต้องมีผัวได้แระ"

มันพูดจบ ทุกคนยกกระป๋องเบียร์ในมือชนกัน ฉลองอย่างกะถูกหวย

แดนมองแบบ งงๆ แต่ไม่ได้สนใจอะไรมาก

"ซัมเมอร์ จะกลับกี่โมงเดี๋ยวเดินไปยกของที่ห้องให้รถอยู่ด้านหลังเลย"

แดนพูดกับฉันช่วงเย็น ที่ใกล้เวลานัดจะกลับกัน

"เอ่อ แดนกลับไปก่อนเลย พอดีเราเจอเพื่อนเลยจะกลับพร้อมเขาช่วงค่ำ ๆ"

ฉันพูดออกไปเป็นครั้งแรกตั้งแต่เราเป็นเพื่อนกัน ที่ฉันปฏิเสธแดน ๆ ไม่พูดอะไร อัดบุหรี่เข้าไปอย่างหัวเสีย ฉันสัมผัสได้

"อืม" แดนตอบ

อึดอัดชิบ ระหว่างเรา 2 คน แม่งโคตรอึดอัดเลย ความเงียบระหว่างเรา

ฉันตัดสินใจเอ่ยปากทำลายความอึดอัดนี่

"งั้น ขับรถกลับดีๆ น่ะ เจอกันที่มอพรุ่งนี้"

ฉันพูดจบ ยกมือบายให้แดน แล้วก็รีบสาวเท้าเดินจากมา

ไอ้หน้ามึนไลน์มาบอกให้เอากระเป๋าไปเก็บที่วิลล่า เพราะเพื่อน ๆ กับฉันเช็คเอ้ากันหมดแล้ว

"อยากมาอยู่ด้วยกันไหม"

หน้ามึนถามฉันเพราะฉันอยู่คนเดียว ต้องรอเขาถึงดึกเลย

"ไม่อ่ะ ง่วงขอนอนก่อน"

ฉันอยากนอนมากกว่าตอนนี้ เหนื่อยยยยยยยย

ผมอ่านที่เธอส่งมาผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เพราะไม่ห่วงอะไรเธออยู่ที่ห้องผมเรียบร้อยแระ

ตอนนี้งานเลิกแล้วผมเคลียร์ของเสร็จ จัดการบอกลาพี่ ๆ น้อง ๆ เพื่อจะกลับบ้านสักทีใจผมนี่ไปอยู่ที่วิลล่าแล้วตอนนี้

02:45น.

ผมเปิดประตูเข้าไป ไฟออโต้ตรงประตูเปิดขึ้นมา

แสงเล็กน้อยพอส่องให้ผมเห็นว่ายัยตัวเล็กยังคงนอนหลับอยู่ใต้ผ้าห่ม ผมเดินไปนั่งข้าง ๆ เธอรู้ตัวเลยหันมาหาผม

"นายกลับมาแล้วหรอ จะกลับเลยไหม" เธอส่งเสียงไม่เต็มที่เพื่อถามผม จริง ๆ ผมเหนื่อยมากแต่ก็นะ

แม่งเอ่ย!! ไม่ไหวแระขอสักที ผมไม่รอช้าไหน ๆ ท่านอนก็พร้อม

ผมขึ้นค่อมเธอ พร้อมถอดเสื้อตัวเองออก ก้มลงกดจูบเธอ

ยัยตัวเล็กเหมือนจะอยากพูดอะไรสักอย่าง เลยเอามือตีผมแปะ ๆ ผมเลยปล่อยปากให้เธอได้พูด

"ทำบ้าอะไรเนี้ยะ"

ผมยิ้มแต่ผมไม่พอใจกับคำถาม จะถามทำไมรู้ ๆ อยู่

"ไม่รู้จริงอ่ะ" ผมยกคิ้วถามเธอ แต่ไม่ต้องตอบผมหรอก

ผมจัดการปิดปากเธอเรียบร้อย มือผมก็พร้อมจัดการเสื้อผ้ายัยตัวเล็ก

ขาผมก็พร้อมทำงาน ดันขาเธอออกในท่าพร้อมรับศึกนี้

"ไม่พูดเยอะดิ่ คร่างชื่อตินอย่างเดียวพอครับ"

จบครับกว่าเธอจะได้พูดอีกทีก็ ตี4 นิด ๆ