คนนี้...ของผม

Ep 4 โลกกลม

"ไง ยัยเตี้ย"

ผมเอ่ยทักเธอที่เพิ่งลืมตาขึ้นมาเพราะเสียงมือถือดังเตือน

"ไอ้บ้า"

เธอด่าผม แล้วก็เอามือดันตัวเองขึ้นจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำไป

แต่เธอไม่รู้ว่าห้องน้ำในวิลล่ามันไม่มีล็อค ผมเลยเดินตามเธอเข้าไปติดๆ

"นี่นาย...จะอะไรนักหนาจะอาบน้ำแต่งตัวจะได้กลับ"

เธอบ่นงุบงิบ ๆ ดันผมออกมาแรงเธอไม่ทำให้ผมสะเทือนหรอก

"อาบให้ สัญญาอาบอย่างเดียว" ผมพูดไปก็ก้มหอมแก้มเธอ

เมื่อวานผมก็แค่อยากลองของ มาวันนี้ผมแม่งอยากจริงจังขึ้นมาเฉยเลย

ผู้หญิงธรรมดาโคตร ๆ คนนี้แระ ผมว่าเธอต้องเข้ากับผมได้ดี อย่างน้อยก็เข้ากันเรื่องบนเตียงได้แระ 1

เธอก็คงรู้แระว่าผลักไสผมไปก็เหนื่อยเปล่า 2 วันนี้ เวลาอยู่ด้วยกันเธอพูดน้อยอยู่แล้ว แต่เธอก็ปล่อยตามใจผมตลอด

อาบน้ำเสร็จ ผมเก็บของเรียบร้อย ก็เช็คเอาท์ออกประมาณ 6 โมงเช้า ผมไม่กินอาหารเช้าที่โรงแรม เธอก็ด้วยพอมาถึงรถผม

เธอก็ยืนนิ่งอย่างใช้ความคิด ก่อนจะเอ่ยปาก

"รถนายหรอ"

"ครับ"

"รวยมากหรอนายอ่ะ"

"ครับ"

"เอ่อไม่ถ่อมตัวด้วย"

"ทำไมต้องถ่อมตัว เมอร์ถามเราก็ตอบไม่ใช่คนอื่นถาม"

ใช่ครับ ผมขับ Benz AMG G-63 ถึงจะไม่ใช่รถแบบหายากมาก แต่ราคามันก็แพงมาก จนใครหลายคนซื้อไม่ไหวแระครับ

อย่างที่รู้ๆ บ้านผมรวย รวยแบบรวยมาหลายรุ่นไม่ใช่ตกใจรวยเหมือนคนบางคนสมัยนี้

เธอมองผม ส่ายหัวเปิดประตูขึ้นไปนั่งผมก็เลยไม่พูดอะไร ทำหน้าที่ขับรถมุ่งกลับกรุงเทพ

"เมอร์ ให้ไปทางไหนบ้านเมอร์อ่ะ" ผมเอ่ยถามทำลายความเงียบ

"คอนโด Y สุขุมวิท" เธอตอบ แต่ยังมองออกไปนอกรถสักพักเธอก็เอ่ยขึ้น

"นาย แวะกินไรหน่อยสิ ฉันหิวล่ะ"

ระหว่างรออาหาร ผมก็นั่งมองหน้าเธอ ไอ้เธอก็จ้องหน้าผมใครจะชนะว่ะเกมนี้

"นี่นาย"

"ติน เรียกใหม่ ตินค่ะ"

"ติน เราต้องคุยกันจริงจัง เราแค่บังเอิญเจอกันนอนกัน พอถึงกรุงเทพเราก็ต่างคนต่างไป ok นะ"

ยัยเตี้ยนี่ดื้อจริง ๆ ผมคิดแต่ไม่ได้พูดออกไป

"มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ตินเดินไปขอเบอร์ ตินจีบ ตินว่าตินบอกชัดนะแล้วตอนนี้ ตินว่าเมอร์ควรเปลี่ยนความคิดซะ

เมอร์เป็นแฟนตินก็จบ ไม่มีอะไรยากคิดมากทำไม"

ฉันอยากจะบ้ากับไอ้หน้ามึนนี่ฉันไม่ได้สวย น่ารักอะไร มันจะมาตามฉันทำไมเนี้ยะ

"เราไม่รู้จักกันดีขนาดนั้น" ฉันตอบไป

"ok ผมติน ชื่อจริงไว้ค่อยบอก

อายุ 21 ปี 3 วิศวะ มอ...โสด ไม่มีแฟนเก่าให้รำคาญใจ

งานอดิเรก ดนตรี กีฬา ฮอกกี้ สูง 185-186 น้ำหนัก 70

รองเท้าเบอร์........."

"stop พอ ๆ ฉันไม่ได้อยากรู้เรื่องนาย"

ฉันถอนหายใจ ทันใดนั้น ไลน์ก็เด้งขึ้นมา

{ แดน : อยู่ไหนจะไปมอกี่โมง }

ฉันเลยได้สติ

"โอเค ๆ ฉันยอมแระ คบ ๆ ถ้าอนาคตไม่รอดค่อยว่ากัน"

ฉันตอบตกลงไปเพราะฉันต้องหาที่ยึดเหนี่ยวจริงๆ

"เอ่ะ เดี๋ยวนะ นายอยู่มอ... ปี 3 นายเป็นรุ่นน้องฉันสิงั้น โลกกลมชิบ"

ผมตกใจนิดหน่อย ที่ว่าเราอยู่มอ... เดียวกัน

"เมอร์ ปี 4 หรอ คณะไร" ผมถามต่อ ไอ้เรื่องอายุผมเฉย ๆ

"นิเทศ"

ระหว่างกินข้าว ผมว่าเธอดูผ่อนคลายมากขึ้นไม่ตึงใส่ผมเหมือนช่วงเช้า กว่าจะมาถึงคอนโดเธอก็เที่ยงพอดี

ผมเลยเนียนยกกระเป๋าให้ ตามเธอไปส่งที่ห้อง เธอก็ไม่ค่อยเต็มใจหรอก แต่ผมแกล้วบอกจะเข้าห้องน้ำ

แล้วผมก็เนียนไหลไปเลย สรุปงีบหลับไปที่โซฟาเฉย

"นี่ติน...ตื่น ๆ 5โมงแล้ว มื้อเย็นจะกินอะไร"

อะไรก็ได้ แล้วแต่เลย

"เค"

เธอตอบแล้วก็หายไปในครัวเล็กๆ ของเธอระหว่างที่ผมนอน กลิ้งรอ มีเสียงกดกริ่งประตู

ผมไม่เห็นเจ้าของห้องพูดอะไร ผมเลยเดินไปเปิด

อ่าาาา ไอ้ผู้ชายคนนั้น ที่ผมเห็นในกระจกโรงแรมที่มันตามเมอร์

"ครับ" ผมเอ่ยออกไป

"ซัมเมอร์ อยู่ไหน" มันถามผม

ตัวผมกับมันพอ ๆ กัน มันเลยพยายามมองเข้าไปในห้องอย่างลำบาก

"ใครมาอ่ะ" เสียงยัยเตี้ยกำลังเดินมา

"........."

"มาดูอ่ะ เห็นไม่ไปมอนึกว่าไม่สบาย" มันพูดเสียงอ่อน

โห ไอ้นี่มึงแม่งแสดงเก่ง

"เพื่อนที่ชมรมบอกไม่ต้องเข้าก็ได้ ให้ไปตอนวันที่มีเรียนเลย เดี๋ยวไว้ไลน์หานะพอดีตอนนี้ไม่ค่อยสะดวก"

ยัยเตี้ยพูดรวบรัดตัดต่อ ผมเองก็แอบพอใจเล็ก ๆ ตอนแรกนึกว่าเธอจะใจอ่อนกับไอ้หน้าเข้มนี่

ผมไม่รออะไรปิดประตูใส่หน้าแม่งเสร่อนักมาไม่รู้เวลา

"ใคร แฟน ? แฟนเก่า ? กิ๊ก ? รักแรก ?"

ผมถาม ทำไมผมถามแบบนี้อ่ะนะ ผมทำเพลงทำดนตรี เพลงที่ทำก็ไม่พ้นเรื่องรัก ๆ เลิก ๆ มองแค่นี้ก็รู็แระ

แค่ไม่รู้ว่า สถานะไหนแค่นั้นเอง

"เฟรนด์โซน จบนะ" เธอพูดเสียงเรียบ ๆ

ยกอาหารมาวางบนโต๊ะ โอ้โห!!!!! แม่งโคตรหน้ากิน อาหารเหมือนที่แม่ผมทำที่บ้านเลย

"ทำไม มองทำไม กินไม่ได้หรอ?"

ยัยดื้อยืนกอดอก ถามผมอยู่ข้างๆ ที่ผมนั่ง ผมหันมาดึงเธอลงมานั่งที่ขาข้างนึงของผม

มือกอดเอวเธอไว้ ผมหอมแก้มเธอเบา ๆ

"กินได้หมดแระ น่ากินมากเลยตกใจหน่อยอีกเรื่องนะ ตินไม่สนว่าที่ผ่านมาจะมีใครมาก่อน จะเฟรนด์ จะแฟน

ตินเป็นคนแรก ตินต้องการเป็นคนสุดท้ายคนเดียว เพราะเฉพาะเมอร์ต้องไม่สนใจคนอื่นตินจะไม่พูดซ้ำนะ"

อืมมมมหืมมมมม ไอ้บ้านี่ทำใจฉันสั่นนะเนี้ยะ

"ระระรู้แล้ว พูดมากจัง" ฉันเขินจะตายแระ มาพูดอะไรตอนจะกินข้าว ฉันนี่กินไม่ลงเลย

ยัยเตี้ยไม่ให้ผมล้างจาน บอกว่าผมขับรถมาเหนื่อยแล้ว เธอบอกให้ผมเตรียมตัวกลับบ้าน

จะเหลือหรอครับ เสื้อผ้าในรถผมก็มี กลับให้โง่ผมเลยเดินเข้าในห้องน้ำ จัดการอาบน้ำให้ตัวหอมฟุ้ง

เพื่อภาระกิจที่ผมชอบทำกับเธอ

"เฮ้ย นายมานอนทำไมกลับบ้านไปได้แล้ว"

ตอนแรกฉันไม่เห็นตินที่ห้องกลาง เลยคิดว่าคงกลับไปแล้ว ฉันเลยเดินเข้าห้องนอนกะจะนอนพักผ่อนให้สบายใจ

ดันมาเจอติน นอนถอดเสื้อตากแอร์สบายอารมณ์อยู่บนเตียง

"นอนด้วยกันมา 2 วันแระอ่ะ เสพติดแล้วขอนอนอีกคืนน๊า"

ผมไม่พูดเปล่า ดึงเธอลงเตียงทันทีเธอก็รู้แระว่ากำลังจะเกิดอะไร เธอก็ปล่อยให้ผมทำตามใจเหมือนเดิม

"รอบนี้ เมอร์ลองทำไหม"

ปากผมถาม แต่มือผมก็ทำหน้าที่ต่อไป เสียงครางเบา ๆ ทำผมอารมณ์ขึ้นมาก

"เดี๋ยวสอน"

เธอมองหน้าผม หน้าแดงเป็นลูกพีชเลยอย่างที่ว่ามา เธอดื้อทุกเรื่องยกเว้นเรื่องบนเตียง...กับผม