My Brother's Ninong (UNCLE SAM BOOK 2)

CHAPTER 5

SAMANTHA'S POV

"ANO po ang sinabi n'yo, doc?" kunot ang noo na tanong ko dahil hindi ko narinig ang huli niyang sinabi.

"It's nothing, Samantha. Ang sabi ko, tawagin mo na si Samy at pumasok na tayo sa loob. Baka magkasakit pa kayo," sabi ni Doc Carl sabay talikod.

Lalong kumunot ang aking noo habang hinahabol ko siya ng tingin na pabalik na sa loob ng bahay.

Oo, hindi ko talaga narinig ang huling sinabi niya. Pero bakit parang hindi naman gano'n ang pagkasabi niya kanina. Parang tinawag pa nga niya ako na 'baby'.

Humaba na naman tuloy ang nguso ko.

"Samy!" kapagkuwan ay tawag ko sa aking kapatid. "Pumasok na raw tayo sabi ng Ninong Doc mo. Baka magkasakit ka pa raw."

"Pero, ate. Hindi pa nga tayo nagsisimula sa laro natin, eh. At saka ang sarap pa maligo sa ulan, o."

"Basta just do what I say, Samy. Baka magalit pa sa atin si Doc. Kabilin-bilinan nina Tatay at Nanay na behave tayo dito, 'di ba?"

Tumango naman agad siya. "Opo, ate."

Pagpasok namin sa loob ng bahay ay inabutan kami ng tig-isang tuwalya ng isa sa mga kasambahay. Pinapabigay daw ni Doc para hindi kami lamigin pag-akyat namin sa itaas.

Kinilig ako bigla ngunit agad ko naman iyong nilabanan.

"Sige na, maligo ka na agad bago pa matuyo ang tubig sa katawan mo," utos ko kay Samy nang makarating kami sa tapat ng silid niya. "At tuyuin mong mabuti iyang buhok at katawan mo pagkatapos."

"Opo, ate."

Pagkapasok ni Samy sa room niya, saka lang ako umalis para pumasok na rin sa silid ko sana para magbanlaw na rin. Pero napansin ko na nakabukas na naman ang pinto ng kuwarto ni Doc Carl.

May sakit ba siya sa limot? At palagi na lang niyang naiiwang bukas ang pinto?

Tatalikod na sana ako at hindi na susubukang sumilip pa sa loob kahit may narinig ako na parang umuungol, sa takot na baka kung ano na naman ang makita ng mga mata ko. Pero parang may bumubulong talaga sa akin na pumasok na naman at alamin kung ano iyon.

Iniisip ko rin kasi na baka natulog agad si Doc Carl pagkatapos niyang maligo. At binabangungot siya kaya may naririnig akong ungol.

"Doc..." mahinang tawag ko habang dahan-dahan lang ako sa pagpasok.

Ayokong biglain at baka katulad na naman ng pagpasok ko rito kagabi na nakita ko siyang hubo't hubad. Hiyang-hiya tuloy ako sa kaniya kanina. 'Buti na lang hindi na niya iyon nabanggit.

Hanggang ngayon, hindi ko pa rin makalimutan ang malaki at mahabang alaga ni Doc Carl. Hindi ko mapigilan na makaramdam ng kakaibang init sa aking katawan sa tuwing sumasagi iyon sa isipan ko. Kasi kahit wala pa akong experience pagdating sa s*x, may nababasa na rin akong gano'n sa mga romance pocketbook na until now, kinahihiligan ko pa rin. Kahit nga sa mga online apps, nagbabasa na rin ako.

Kaya I'm already aware na kapag malaki at mahaba raw ang alaga ng isang lalaki, it means na masarap. At karamihan ng mga babae ay gano'n ang gusto.

So, meaning, masarap si Doc Carl?

I shook my head dahil sa kahalayang tumatakbo sa isipan ko. Bigla akong nahiya sa sarili ko. Kailan pa ako naging horny? Kahit nga matagal na ako sa California, ngayon lang ako nakakita ng lalaking nakahubad dahil iniiwasan ko talaga.

Tatlong ulit ko pang tinawag si Doc Carl pero walang sumasagot. Wala rin siya rito sa loob kaya napatingin ako sa banyo nang marinig ko ang lagaslas ng tubig mula roon.

At doon ko rin narinig ang mga ungol niya.

Mga ungol na unti-unting nagiging malinaw sa akin. Dahil ang mga ungol na iyon ay katulad ng mga tunog na nababasa ko sa mga libro kapag nasasarapan ang isang lalaki dahil sa pakikipag-s*x o kaya ay kapag pinapaligaya niya ang sarili niya.

"Ah, f*ck! F*ck!"

My heart started racing like a jackrabbit. Is he caressing himself?

Sandali akong natulala sa mga narinig. Hindi agad ako nakaalis sa kinatatayuan ko.

Saka lang ako kumaripas ng takbo palabas ng silid ni Doc Carl nang makaramdam na naman ako ng kakaibang init sa katawan ko na tanging siya lang ang nakakabuhay.

Ngunit ang hindi ko maintindihan, may fiancee si Doc Carl. Bakit kailangan pa niyang i-self-pleasure nang mag-isa ang sarili niya.

DOC CARL'S POV

GUSTO ko sanang maligo pa sa ulan kasama si Samantha. Pero hindi na ako puwedeng humarap sa kaniya na ganito ang sitwasyon ko.

Bakat na bakat sa jersey shorts na suot ko ang aking pagkal*l*ki. Ayokong mahalata iyon ni Samantha at mailang siya. Baka kung ano pa ang isipin niya.

Pagkapasok ko rito sa kuwarto ko, agad akong dumiretso sa loob ng banyo para magbanlaw. Pilit ko ring pinatay ang init na nararamdaman ko ngayon.

Humarap ako sa pader at itinukod nang madiin ang isang kamay ko sa tiles. Habang ang isang kamay ko naman ay itinataas-baba ang aking kahabaan. Kailangan ko itong ibsan dahil parang sasabog na ang init dito sa puson ko.

"Ahhh, sh*t! Oohhh, f*ck..." hiyaw ko sa sarap habang patuloy ang aking kamay sa pagtaas-baba sa aking pagkal*l*ki.

Kulang na lang ay suntukin ko ang pader habang umiigting ang aking panga dahil sa partikular na imahe ng babae na pilit na namang sumiksik sa isipan ko kahit anong waksi ko.

Ilang sandali pa ay napaungol na ako nang mahaba, kasabay ng pagtalsik ng aking mga katas sa sahig.

DOC CARL'S POV

MEDYO hinihingal pa ako nang lumabas ako ng banyo dahil halos katatapos ko lang paligayahin nang mag-isa ang sarili ko.

Ilang buwan na rin kasi na bakante ang s*x life ko. Hindi nga ako makapaniwala na nakapagpahinga nang matagal itong alaga ko. Dahil bago ko pa man nakilala ang fiancee ko ngayon, marami pang babae na katulad ni Rizalyn ang naging fling at pinarausan ko noon. Nagkasundo kami na tapusin na ang gano'ng setup kaya naghiwalay din kami pagkalipas lang ng two months.

Two years ago lang nang makilala ko si Cherry Mae. Hindi ko alam pero doon na ako nag-decide na magbago at magpakasal na. Okay naman kasi siya at nagkakasundo kami sa halos lahat ng bagay. Tumatanda na rin ako at gusto ko ng magkaanak.

Pero lately, naging sunod-sunod ang project ni Cherry Mae kaya nawalan na siya ng oras sa'kin.

Hindi ko naman siya pinipilit sa tuwing nagkikita kami at alam kong pagod na pagod na siya. Kaya ang ending, sa self-pleasure nauuwi ang pag-iinit ng aking katawan.

Kahit alam ko sa sarili ko ang totoong dahilan kung bakit ko pakakasalan si Cherry Mae, nanatili akong faithful sa kaniya sa loob ng dalawang taon. Kahit sa isip ko lang, never ko siyang niloko. Siya ang pinipilit kong isipin sa tuwing nagpapaligaya ako nang mag-isa. Kahit pa nga madalas, may isang imahe ng babae ang pilit na sumiksik sa isipan ko kapag nasa gitna na ako ng sarap, na pilit ko namang iwinawaksi.

Pero iyong nangyari kani-kanina lang sa loob ng banyo, iyon na yata ang pinakaunang kasalanan na nagawa ko kay Cherry Mae.

I couldn't control myself anymore.

Ang partikular na alindog ng babaeng iyon at hindi ng fiancee ko ang laman ng aking imahinasyon kanina kaya gano'n na lang ang init na nararamdaman ko. And I'm not proud of it. Kasi I know that was wrong.

Ayokong maulit iyon at mas lumala pa itong nararamdaman ko kaya kailangan ko nang makita si Cherry Mae.

"Hon, kailan ka ba talaga pupunta dito?" tanong ko sa kaniya nang tawagan ko siya. "Gusto mo bang sunduin kita diyan sa condo mo? Next week na ang kasal natin pero hindi ka pa raw nakakapili ng magiging wedding gown mo."

"I'm sorry, hon. Nakalimutan kong sabihin sa'yo na nandito ako ngayon sa Pampanga. Kahapon pa. Pinauwi ako ni Papa kasi may ipapakilala raw siya sa'kin."

Kumunot ang noo ko sa sinabi ni Cherry Mae mula sa kabilang linya. "Pero akala ko pupunta ka dito? Gusto ka ng makilala ng inaanak kong si Samy at ate niya na si Samantha. Iyong isa sa mga bridesmaid mo. Dumating na sila kahapon from California."

"Sorry, hon. Biglaan kasi ang pagtawag ni Papa. You know him naman na nagagalit siya agad kapag hindi nasunod ang gusto niya. Lalo na ngayon na mag-e-election na. He needs my support."

Napabuntong-hininga na lang ako. "Sino ba ang ipapakilala ng Papa mo sa'yo?"

"I'm sorry, hon, but I need to go. Papa's calling me. His guests are already here. Basta tatawagan kita kapag nakabalik na ako ng Manila. I love you, hon. See you!" Iyon lang at nawala na siya sa kabilang line.

Napailing na lang ako. For two years na magka-relasyon kami ni Cherry Mae, never ko pang na-meet ang parents niya. O kahit isa man sa family niya. I had wanted to meet them countless times. Pero ang sabi ni Cherry Mae, masiyado raw busy ang mga ito dahil hindi lang ang kaniyang ama ang pulitiko sa kanilang pamilya.. Ang Mama niya ay isang congresswoman at ang nag-iisang kuya naman ni Cherry Mae ay mayor sa parehong probinsiya.

Hindi rin daw ako mahaharap ng mga iyon kapag pumunta ako. Kahit noong inalok ko siya ng kasal at gusto sana naming mamanhikan ng family ko para maging pormal.

Kung hindi ko kilala ang circle of friends ni Cherry Mae, iisipin ko na itinatago niya ako at may itinatago siya sa'kin. Lalo na at may mga pagkakataon na ilang linggo siyang hindi nagpaparamdam sa akin.

Nagkibit-balikat na lang ako. "Para namang hindi ka na nasanay sa fiancee mo, Carlos Juan," kausap ko sa sarili ko.

Habang tinutuyo ko ng towel ang aking buhok, narinig ko na may sumigaw mula sa silid ni Samantha. Nakalimutan ko na naman palang isara ang pinto nitong room ko.

At nakabukas din ang pinto ng silid ni Samantha kaya agad akong nakapasok at dumiretso sa loob. Hindi ko na inisip ang posibleng madadatnan ko dahil sa pag-aalala ko sa kaniya.

"Samantha, what's wrong—" awtomatikong naputol ang pagsasalita ko dahil bumungad sa akin ang hubo't hubad na katawan niya habang pilit na umiwas sa bubuyog na palipad-lipad.

Mabilis akong tumalikod upang iwasan ang mapang-akit niyang katawan at saka itago ang nag-iinit kong mukha dahil sa aking mga nakita. Gusto kong isipin na namalik-mata lang ako. Ngunit sigurado ako na tunay ngang malulusog ang dibdib niya. Malinis at matambok din ang kaniyang pagkab*b*e kaya gano'n na lang ang reaksiyon ng aking alaga.

Ilang beses muna akong lumunok bago nagpaliwanag, para basain ang lalamunan ko na nanunuyo.

"I-I'm sorry. Hindi ko alam na galing ka pala sa banyo. Narinig ko kasi ang malakas na sigaw mo kaya sumugod ako dito dahil nag-alala ako," hindi magkandaugaga na paliwanag ko pagkatapos.

F*ck!

Lalo lang akong mahihirapan na alisin siya sa isipan ko, ngayon na nakita ko na ang mga hindi ko dapat makita sa katawan ng batang ito.

"Sorry po kung naistorbo ko pa kayo, doc. Binuksan ko kasi ang bintana kaya may pumasok na bubuyog," paliwanag din ni Samantha. "Basang-basa po ang towel na dala ko sa loob ng banyo kaya lumabas ako nang ganito."

Naramdaman ko ang dahan-dahan niyang paglapit sa akin na mas Ialong nakadagdag sa kabang nararamdaman ko.

"S-saan ka pupunta?" nauutal na tanong ko sa kaniya dahil naramdaman ko na parang napakalapit na niya sa akin.

Naninigas na ako sa kinatatayuan ko. Kasing tigas ng alaga ko na hindi ko na maitago ang pagbukol sa loob ng pajama ko.

"Kukuha po ako ng towel sa cabinet."

"Ako na."

"Ho? Sigurado po kayo, Doc? Hindi po ba nakakahiya sa inyo?"

Tumango ako. "Basta huwag ka nang umalis diyan sa kinatatayuan mo. Sabihin mo lang sa'kin kung saan nakalagay ang towel mo."

Parang wala ako sa sarili ko nang tumalima ako pagkatapos sabihin ni Samantha ang pinaglalagyan ng towel niya.

Agad akong pumikit nang mariin nang pumihit ako pabalik sa kaniya.

"Bakit po kayo nakapikit, Doc? Baka madapa kayo niyan," puna niya na halatang pigil ang tawa.

Hindi ko siya pinansin pero sinimangutan ko siya dahil hindi ko maintindihan kung bakit parang mas nag-e-enjoy pa siya sa halip na mailang sa sitwasyon namin ngayon.

Bakit parang bigla yata siyang nag-iba?

"Here." Nakapikit pa rin na inabot ko sa kaniya ang tuwalya at mabilis na tumalikod. "Magbihis ka na. Lalabas na ako."

"Pero paano po iyong bubuyog, Doc? Hindi pa rin lumalabas, o."

Napatingin ako sa bubuyog na palipad-lipad pa rin. Naalala ko na takot nga pala sa bubuyog si Samantha kahit noong bata pa siya.

"Sige. Ako ba ang bahala sa bubuyog na 'yan. Sabihin mo lang kapag nakatapis ka na ng towel."

"Okay na po, Doc. Puwede na po kayong dumilat at humarap sa akin," sabi ni Samantha sa malambing na boses.

Bahagya naman akong nakahinga dahil sa kanyang sinabi. Kampante pa akong umikot at humarap sa kaniya. Ngunit halos lumuwa ang aking mga mata nang makita ko siya na hubo't hubad pa rin. Habang nasa sahig naman ang tuwalya na inabot ko sa kaniya kanina.

"Samantha!" malakas na sigaw ko bago muling tumalikod sa kaniya. Pero tinawanan lang niya ako. "Hindi ka nakakatuwa!"

"I'm sorry, Doc. Bigla po kasing nahulog ang towel."

Napailing ako. Bakit pakiramdam ko, hindi siya nagsasabi nang totoo?

"Sorry na po uli, Doc. Promise po, hindi na talaga ako nakahubad. Nakatapis na ako ng towel kaya puwede na kayong humarap sa akin."

Hindi katulad kanina, nanigurado muna ako bago humarap kay Samantha habang nakatakip ang aking kamay sa mga mata ko. Dahan-dahan din muna akong sumilip. Nakahinga ako nang maluwag nang makita kong balot na ng towel ang katawan niya.

Ngunit dahil maiksi iyon kaya hindi sapat para itago nang buo ang ipinagmamalaki niyang alindog.

"Huwag mo nang ulitin 'yong ginawa mo kanina. It's not funny," pormal na sermon ko kay Samantha para labanan ang nararamdaman ko.

Diretso lang ang tingin ko at baka kung saan pa bumagsak ang mga mata ko.

"Sorry po talaga. Akala ko kasi sanay na po kayo na nakakakita ng babaeng nakahubad dahil OB-GYNE po kayo at nagpapaanak."

"Magkaiba iyon, Samantha."

"Gano'n po ba." She shrugged bago niya tinawid ang pagitan namin hanggang sa ilang dangkal na lang ang layo sa akin.

Oo nga at nakatapis na siya ng tuwalya. Pero feeling ko, mas lalo lang itong nakapagpabilis ng t***k ng aking puso. Mas lalo ko lang naramdaman ang pagkabuhay ng aking pagkal*l*ki. Kaya umatras ako at pasimpleng tinapik ang aking harapan para pakalmahin.

"W-What are you doing?" nauutal kong tanong sa kanya dahil sa bawat atras ko ay humahakbang din siya palapit sa akin.

"Bakit po ba parang natatakot kayo sa'kin, Doc?" natatawang tanong din niya. "Mukha po ba akong nangangain?"

Napalunok ako nang maramdaman ko na bumangga na ang aking likod sa pader. Pakiramdam ko ay nauubusan ako ng hangin lalo na nang ipulupot ni Samantha ang kaniyang mga braso sa batok ko.

"What the h*ll, Samantha?" Lalo akong nabulol dahil sa mabango niyang amoy na nasisinghot ko. "Stop doing that. You're not as funny as you think you are."

"Ano kaya kung halikan kita, Doc?" sa halip ay sagot niya na nagpalaki sa aking mga mata.