“กระต่าย...นี่ฉันเอาร่มมาให้” เปรมวิ่งเข้าไปและยื่นร่มที่พกมาอีกคันให้หญิงสาว กระต่ายรับไปและรีบกางออกแต่หนุ่มใหญ่ก็เห็นว่าตอนนี้ตัวหล่อนเปียกซ่ก
“ขอบคุณมากค่ะคุณเปรม เดี๋ยวต่ายจะไปยกตะกร้าผ้ากลับบ้านก่อนนะคะ”
“ไม่ต้องหรอก...มานี่ก่อนเถอะต่าย”
“จะไปไหนคะ แล้วผ้าในตะกร้าล่ะคะ มันโดนน้ำฝนเดี๋ยวก็สกปรกหมดหรอกค่ะ”
“ช่างมันเถอะน่า แต่ตอนนี้ฉันจะพาเธอไปหลบฝนเสียก่อน”
“ที่ไหนเหรอคะ แถวนี้เห็นมีแต่ต้นไม้ ไม่เห็นมีที่หลบฝนเลยสักแห่ง”
“ตามฉันมานี่สิ” ว่าแล้วเขาก็ดึงมือหญิงสาวให้เดินตามไปอีกด้านหนึ่งริมลำธาร ระยะทางที่เดินไปห่างจากจุดที่หล่อนซักผ้าไกลเหมือนกันแต่กระต่ายก็ต้องรีบเดินตามเพราะขนาดกางร่มแต่ละอองฝนก็ยังกระเด็นเข้ามาจนตัวของหล่อนที่เปียกอยู่แล้วยิ่งฉ่ำน้ำเข้าไปอีก หล่อนเดินตามเขาไปกระทั่งเห็นกระท่อมที่อยู่ลึกเข้าไปในป่า เปรมพาหล่อนเข้าไปหลบฝนในกระท่อมร้างดูเก่าแต่สภาพไม้ยังแข็งแรง เม
