เนตราดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือก็ตกใจที่เห็นว่ามันเกือบจะหกโมงเย็นอยู่แล้ว เวลาช่างผ่านไปไวแท้ หลังจากปรมัตดับเครื่องยนต์เขาก็ระบายลมหายใจออกมา
“เฮ้อ! นี่โชคดีนะที่เราเข้ามาหลบในถ้ำนี้ทันซะก่อน ไม่อย่างนั้นล่ะเจอคลื่นแรงมากแน่ๆ...เน...เป็นอะไรน่ะ กลัวเหรอ”
เขาถามหญิงสาวที่นั่งนิ่งบนเบาะที่นั่งภายในเรือซึ่งตอนนี้มันโคลงเคลงไปมาอยู่ในถ้ำที่มองออกไปเห็นฝนตกข้างนอก เนตรายิ้ม ๆ ขณะปรมัตเดินเข้ามานั่งลงข้าง ๆ เขานั่งชิดติดกับหล่อนและโอบไหล่ของหญิงสาวพร้อมทั้งพูดว่า
“ไม่เป็นไรหรอกนะเน พี่อยู่ตรงนี้แล้ว พี่รู้ว่าเนน่ะกลัวคลื่น”
“เนกลัวว่าเราจะกลับวิลล่าไม่ได้ต่างหากล่ะคะ”
“ก็เหมือนกันนั่นล่ะ กลับไม่ได้เพราะเราคงยังไม่ได้กลับ ไม่รู้ว่าฝนจะหยุดตกเมื่อไหร่ นี่ถ้ายังไม่หยุดตกแบบนี้สงสัยต้องนอนกันในถ้ำล่ะคืนนี้”
“ห๊า! ว่าไงนะคะ ละ...แล้วเราออกไปไม่ได้เหรอคะ”
“เมื่อกี๊เนก็เห็นว่าคลื่นสูงขนาดไหน ถ้าออกไ
