“ไม่หิวหรอกค่ะ แต่เนกลัวว่าเราจะกลับผิดเวลา ในทะเลอย่างนี้ถ้ามีคลื่นเรือจะไปลำบาก”
พอได้ยินดังนั้นชายหนุ่มจึงเดินเข้ามาแล้ววางมือบนไหล่ของหล่อน เขาก้มหน้าลงมาใกล้ทำให้หัวใจหล่อนเต้นแรงอีกแล้ว
“ไม่ต้องกังวลหรอกน่า เนก็รู้ว่าพี่ขับเรือชำนาญขนาดไหน แต่ถึงจะเกิดความผิดพลาดยังไงมันก็ไม่น่ากังวลหรอกนะ ว่าแต่เนรอพี่อยู่ข้างล่างนี่ล่ะ พี่ปีนขึ้นไปแล้วจะรีบปีนลงมา”
“ไม่ต้องรีบก็ได้ค่ะ เดี๋ยวเกิดพลัดตกลงมาเนทำไม่ถูกหรอกนะ”
“ขอบใจที่เป็นห่วงพี่” พูดจบก็หอมแก้มเนตราที่ไม่ทันตั้งตัวฟอดใหญ่ หญิงสาวเบิกตากว้างแต่ไม่รู้จะตอบโต้กลับไปยังไง ปรมัคทำเหมือนที่เขาเคยทำกับหล่อนเมื่อก่อนนี้ นั่นคือหอมแก้มและชอบกอดหล่อนเวลาออกไปไหน แต่พอเขาไปแล้วเนตราก็รีบสลัดความคิดนั้นทิ้ง นี่หล่อนจะบ้าไปแล้ว มานั่งนึกถึงเรื่องเมื่อก่อนทำไมในเมื่อเขาทำให้หล่อนเจ็บใจถึงขนาดต้องหนีมาอย่างนี้ หญิงสาวพยายามไม่คิดและหาที่นั่งรอใต
