ตอนที่ 2 มาเฟียหวงเด็ก

1455 Words

เพราะสองปีก่อน งานเลี้ยงวันเกิดของเขา เขาปิดโซนบาร์ของคาสิโนเลี้ยง ดื่มสังสรรค์กับเพื่อนและแขกที่เชิญมา รวมทั้งองศาที่เขาเองก็เชิญมาเช่นกัน องศาไม่มีคนรู้จักในงาน นอกจากเขากับกลุ่มเพื่อน ถึงได้โดนเขาลากมานั่งที่โต๊ะด้วยกัน แล้วมันก็ไม่วายโดนเพื่อนๆ ของเขาส่งเหล้าให้ดื่มไม่หยุด เด็กคนนี้ก็ไม่กล้าปฏิเสธเพราะกลัวจะโดนว่าไม่มีมารยาทถึงได้รับมาดื่มเอาๆ สุดท้ายถึงเมาจนลุกเต้น พูดมากจนสนิทกับเพื่อนเขาซะดื้อๆ ... "ไปนั่งให้มันดีๆ" ร่างสวยที่เต้นกับเพื่อนเขาได้สักพักก็เดินกลับโต๊ะมานั่งลงบนตักแกร่งของเขาอย่างลืมตัวจนคอปเตอร์เองต้องเอ่ยดุ พลางขยับมือออกไม่ให้โดนตัวของอีกคน "คุณคอป" ใบหน้าสวยช้อนตามองหน้าเขานิ่งๆ ก่อนจะพูดขึ้นมาต่อ "ทำไมถึงให้ผู้หญิงคนอื่นเข้ามาชนแก้วนักล่ะ ทำไมต้องไปจูบกับผู้หญิงคนนั้นด้วย ทำไมทำตัวไม่น่ารักเลย" "..." "แบบนี้คนที่ชอบก็เสียใจนะ องศาชอบคุณคอป เสียใจมากเลย ถ้าจะทำแบบนั้นก็อย่าชวนมางานสิ" "องศา หยุดพูดแล้วลงไปนั่งให้มันดีๆ" "พอกับองศาแล้วกลับไม่โดนตัวเลย ทำไม รังเกียจขนาดนั้นเลยเหรอ แต่ไม่ต้องห่วงนะ องศาเรียนจบจะรีบตอบแทนบุญคุณ จะได้ไปให้ไกลๆ ไม่มาให้คุณคอปเห็นหน้าเลย โอเคไหม" ตอนเมาที่พูดออกมาทุกอย่างที่รู้สึก แต่เช้าอีกวันกลับทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มีเพียงการกระทำของคนน้องที่ทำให้เขารู้ดีว่าองศาจำทุกอย่างได้ เด็กน้อยหลบหน้าเขาเป็นเดือนๆ แม้เขาจะแกล้งด้วยการไม่โอนเงินไปให้ ก็ยังไม่มีการโทรหรือเข้ามาหาเพื่อทวงเงินรายเดือนที่จะได้ จนสุดท้ายเขาต้องเป็นฝ่ายเรียกเข้ามาหาเอง มาคุยกันว่าเขาไม่ถือสาอะไร อีกคนถึงจะโล่งใจแล้วทำตัวกับเขาเหมือนปกติ... ‘องศาก็เคยบอกชอบฉันไม่ใช่หรือไง’ กลับมาตอนนี้ที่คอปเตอร์เผลอพูดออกไป ประโยคที่ทำเขานิ่งไปสักพักเช่นเดียวกับองศาที่เงียบไปเหมือนกัน เหมือนบรรยากาศจะกลับเข้าสู่ความอึดอัดอีกครั้ง จนเป็นคอปเตอร์เองที่รีบเอ่ยพูดขึ้นมาต่อเพื่อทำลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดนี้ "คนที่พูดว่าเธอเอาตัวเข้าแลกน่ะ ถ้าเพื่อนของเธอพูด อันนั้นฉันไม่รู้หรอก แต่ถ้าคนที่ซุบซิบเธอในคาสิโน การ์ดก็มีมารายงานอยู่บ้าง คนกลุ่มนั้นยังขึ้นมาเสนอตัวขอขึ้นเตียงกับฉันอยู่บ่อยๆ เลย" "จริงเหรอ ขอขึ้นเตียงกับคุณคอปเลยเหรอ" แล้วก็ได้ผล เด็กน้อยตรงหน้าที่ตอนแรกเงียบทั้งยังเบี่ยงหน้าหลบสายตาไป รีบหันกลับมาสบกับสายตาคม ทั้งยังพูดพลางเบิกตากว้างเหมือนจะตกใจกับสิ่งที่เขาบอกอยู่พอสมควร... "อืม" "เหอะ แล้วก็มาว่าคนอื่น มองเหยียดกันอีก ที่แท้ก็..." "คุยกันได้แล้วใช่ไหม" เสียงเข้มเอ่ยถามเพียงแค่นั้น ใบหน้าสวยก็พยักหน้าให้ ก่อนจะรีบเดินไปนั่งลงเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานอีกครั้ง... "งานคาสิโนมันไม่มีตำแหน่งไหนไม่อันตราย จะพนักงานที่อยู่แต่ละโซน หรือแม้แต่ฉันที่บริหารอยู่ด้านบน" "คุณคอปอันตรายด้วยเหรอ" "เธอก็เห็นว่าคาสิโนรอบๆ นี้มีกี่คาสิโน แล้วคาสิโนฉันไปขวางทางใครเข้าบ้าง เจ้าของคาสิโนพวกนี้มีแต่พวกมีอิทธิพล เธอคิดว่าฉันไม่อันตรายเหรอ" "..." "เหตุผลมันมีแค่นั้น ฉันคิดจะเอาเธอไปวางไว้ตำแหน่งไหนมันก็อันตรายไปหมด ถึงบอกให้ไปเที่ยวเล่นพักผ่อน ไว้ฉันจัดการคาสิโนให้ได้ดีกว่านี้ ถึงเวลานั้นฉันจะให้เธอชี้เลือกด้วยตัวเอง ว่าจะทำงานตำแหน่งไหน" "ค่ะ" "เข้าใจแล้วหรือยัง" "ค่ะ งั้นฉันขอตัว" เสียงหวานเอ่ยเพียงแค่นั้นก็ยกมือขึ้นไหว้สวัสดีคอปเตอร์ และเดินออกจากห้องทำงานของเขาไป เหมือนจะว่าง่ายแต่ก็ทำคอปเตอร์ต้องเอนกายพิงพนักเก้าอี้ ถอนหายใจออกมาด้วยท่าทีหนักใจ ยอมง่ายแบบนี้ไม่ใช่องศาเลย...สิ่งที่เขาอธิบายไป ไม่ใช่ว่าเขาจะพึ่งพูด เขาบอกแบบนี้ทุกครั้งที่องศามาหาแต่องศาก็ยังดื้อดึงมาของานเขาทำอยู่ทุกวัน ทื้ดด ทื้ดดด! คอปเตอร์นั่งทำงานต่อไปได้ไม่ถึงชั่วโมงก็มีสายโทรเข้าจากรอน เพื่อนสนิทโทรเข้ามา ‘มึงอยู่ไหน’ ‘คาสิโน มีอะไร’ ‘องศามาเมาอยู่ผับกู มาเอากลับไป’ ‘เมา?’ ‘เออ มาของานทำเป็นเด็กบริการแขก กูให้ทดลองงานไม่ถึงชั่วโมงชนแก้วกับแขกกูเมายับ กูให้คนพากลับก็ไม่ยอมกลับ โวยวายบอกจะหาเงินไปให้มึง’ ‘ฝากก่อน เดี๋ยวกูไปรับ’ ‘คอป’ ‘ว่า’ ‘ตอนเมาองศามันยังเพ้อว่าแอบชอบข้างเดียวอยู่เลย ยังใช่มึงอยู่ไหม ไหนบอกคุยกันเคลียร์แล้ว’ ‘กูคุยไปแล้วตั้งแต่สองปีก่อน กูไม่ถือสา องศาก็บอกจะจัดการความรู้สึกตัวเอง’ ‘ก็ดี งั้นก็น่าจะไม่ใช่มึง’ ‘หมายถึง?’ ‘องศาน่าจะชอบคนอื่น’ ‘พูดอะไรของมึง’ ‘องศาก็โคตรสวย ถ้าไม่ติดกับเคยตะโกนใส่หน้ากูว่าชอบมึง กูรับส่งเสียต่อจากมึงไปแล้ว เสียดายของ’ ‘ลามปามไอ้รอน ดูองศาไว้ เดี๋ยวกูไปรับ’ ‘เออ ลากขึ้นมานอนอยู่ห้องทำงานกู มาถึงก็ขึ้นมา’ สิ้นสุดประโยคที่เพื่อนพูดบอก คอปเตอร์ก็รีบกดวางสายไป ร่างแกร่งหยัดตัวลุกหยิบเสื้อคลุมสีดำมาใส่ไว้ ก่อนจะหยิบกุญแจรถ รีบเดินออกจากห้องไปทันที... ทันทีที่มาถึงผับหรูของเพื่อนสนิท ร่างแกร่งก็รีบขึ้นไปห้องส่วนตัวของเพื่อนที่ชั้นบนของผับ เปิดประตูห้องเข้าไปก็เจอองศานอนอยู่ตรงโซฟามุมห้อง กับเพื่อนสนิทของเขาที่นั่งทำงานอยู่ตรงโต๊ะกลางห้อง "ตอนไปหากูไม่ได้แต่งชุดนี้" เพราะร่างสวยที่นอนอยู่ตรงโซฟาใส่ชุดเดรสสีดำเปิดโชว์เนินอกขาวเนียน สั้นจนเห็นก้นอวบ...ทั้งยังใส่ถุงน่องตาข่ายสีดำยาวมาถึงขาอ่อน "แล้วมึงว่าชุดอะไรล่ะ ไม่คุ้นหรือไง เรียกเด็กผับกูก็บ่อย" "อ่า" ชุดเด็กบริการของผับเพื่อนเขา... "แล้วมึงก็ปล่อยให้ใส่ชุดนี้ไปนั่งกับแขกเนี่ยนะไอ้สัส" "ทำไม ก็น้องมันสมัครตำแหน่งนี้" "มึงก็น่าจะโทรบอกกู" "องศาบอกคุยกับมึงรู้เรื่องแล้ว กูถึงให้ทำ" "ถ้ามาของานทำอีกไม่ต้องให้ ที่เหลือกูจัดการเอง" ว่าจบก็ยกตัวคนน้องอุ้มขึ้นในท่าเจ้าสาว ก่อนจะพาเดินออกจากห้องทำงานของเพื่อนสนิทอย่างรอนไปทันที มาถึงรถ ร่างสวยถูกวางให้นั่งลงที่นั่งข้างคนขับ ส่วนคอปเตอร์เองรีบเดินอ้อมรถมานั่งลงที่นั่งคนขับ ขึ้นมาถึงบนรถร่างแกร่งค่อยๆ โน้มตัวไปเพื่อจะคาดเข็มขัดให้คนข้างกาย เป็นจังหวะเดียวกับที่องศาลืมตาขึ้นมามองพอดี "ใคร อเล็กซ์เหรอ" "อเล็กซ์?" คิ้วเข้มขมวด สายตาคมมองหน้าสวยด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง "ก็องศาโทรให้อเล็กซ์มารับนี่นา องศาคิดไว้แล้วว่าอเล็กซ์จะมารับแน่ๆ เพราะอเล็กซ์อยู่กับองศาทุกครั้งที่องศาไม่สบายใจเลย หล่อแล้วยังนิสัยดีสุดๆ" เสียงหวานพูดพลางยกยิ้มหวานให้ ทั้งยังเลื่อนมือมาลูบแก้มสากของคนตรงหน้าที่โน้มมาคาดเข็ดขัดให้อยู่... "เหรอ" "อื้อๆๆ" ใบหน้าสวยพยักหน้าให้กับอีกคน เสร็จแล้วถึงหลับตาพริ้มไปอีกครั้ง "ไอ้อเล็กซ์อะไรนั่น มันหล่อกว่าฉันอีกเหรอ" "หือ" แต่เพราะประโยคที่ถามขึ้นมา ทำองศาต้องลืมตาขึ้นมองอีกครั้ง "ฉันถาม อเล็กซ์นั่นมันหล่อกว่าฉันอีกหรือไง" "คุณคอปเหรอ...ไม่ใช่หรอก คุณคอปจะมาทำไม ฉันไม่ได้โทรให้มารับสักหน่อย" "ฉันนี่แหละ" "ใคร" "คุณคอปของเธอนี่แหละที่มันทิ้งงานรีบมารับ" "..." "ไอ้อเล็กซ์ไหน ฉันยังไม่เห็นโผล่หัวมา ทีนี่ยังจะเลิกชอบฉันไปชอบมันอีกหรือไง"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more