ตอนที่ 4 แค่นอนด้วยกัน

1516 Words

คอปเตอร์หันไปนั่งดื่มต่ออีกสักพักก็หยัดตัวลุกเดินเข้าห้องนอนไป ทำองศาที่นั่งอยู่ข้างๆ ได้แค่มองตามแผ่นหลังไปจนสุดสายตา... แล้วเธอต้องทำยังไงต่อ เดินตามเขาไปแบบที่เขาไม่ได้ชวนแบบนั้นเหรอ...จะโดนดุอีกหรือเปล่า คิดไม่ถึงนาทีก็จำใจจะต้องรีบลุกเดินตามคนพี่เข้าไปในห้องนอน องศาเดินเข้ามาภายในห้องเงียบๆ เดินมานั่งลงตรงขอบเตียงเพื่อรอเจ้าของห้องที่น่าจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำออกมา... หายเข้าไปนานเกือบครึ่งชั่วโมง ร่างแกร่งก็เดินออกมาแบบที่มีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวไว้...โชว์แผงอกแกร่งให้เธอเห็นแบบเต็มตาครั้งแรก ใบหน้าคมก้มลงเล็กน้อยในขณะที่ใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดผมอยู่...จนเหมือนจะเหลือบสายตามาเห็นเธอ "ฉันยังไม่ได้บอกให้เข้ามาไม่ใช่เหรอ" "ฉัน...เอ่อ งั้นฉันออกไปนะคะ" "ไม่ต้อง เข้ามาแล้วก็ไปอาบน้ำ" "คะ?" "ชุดนอน ฉันเอาวางไว้ให้ด้านในแล้ว น่าจะพอใส่ได้" ว่าแล้วก็เดินกลับไปหยิบผ้าขนหนูมาส่งให้เธอที่นั่งมองเขานิ่งๆ อยู่ตรงขอบเตียง "คุณคอป" "อืม" "คุณคอปจะทำอะไรเหรอ" สุดท้ายถึงตัดสินใจถามออกไปตรงๆ ถามออกไปทั้งน้ำเสียงสั่นเครือเพราะคำที่คุณคอปพูดว่าจะสอนให้มันทำเธอกระวนกระวายใจ มวนท้องจนอดจะถามออกมาไม่ได้ พูดถามออกไปเพียงแค่นั้น ก็ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ ในลำคอดังมาจากคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ร่างแกร่งโน้มใบหน้าคมลงมาหา...พร้อมกับมือหนาที่ประคองใบหน้าสวยให้เงยขึ้นไปสบตากับตัวเอง "แล้วจะให้คุณคอปทำอะไรล่ะ" ทำไมถึงได้แทนตัวเองแบบนั้นกัน ไม่ดีเลย แบบนี้ที่เธอพยายามจัดการความรู้สึกตัวเองมาตั้งนานเป็นปี เหมือนจะพังลงเลย "..." สายตากลมสวยกะพริบตามองเขาช้าๆ ... ปากบางเม้มเข้าหากันแน่น แต่ก็ไม่พูดตอบอะไรไป "ว่าไง จะให้คุณคอปทำอะไร" "เปล่า" ตอบสั้นๆ ก่อนจะเบี่ยงหน้าหนีไปทางอื่น "แค่มานอนด้วยกัน แค่นั้น องศาคิดอะไร" ประโยคที่ทำให้ใบหน้าสวยหันกลับมาหา อยู่ๆ มาพูดเหมือนเธอเป็นฝ่ายไปคิดอะไรไม่ดีก่อนซะอย่างนั้น ทั้งๆ ที่เขาเป็นคนพูดเองไม่ใช่เหรอว่าจะสอนให้เธอรู้ว่าจูบมันเป็นยังไง "ทำไม ขมวดคิ้วแบบนั้น ด่าฉันในใจอยู่เหรอ" "ใครจะกล้าด่าคุณคอป" "ก็ดี ไปอาบน้ำ ฉันจะนอนรอบนเตียง" อีกแล้ว...ก็พูดแบบนี้จะไม่ให้เธอคิดว่าเขาจะทำอะไรกับเธอได้ยังไง แล้วทำไมถึงต้องมาพูดกับเธอแบบนี้ ในตอนที่อยู่ด้วยกันสองคน มันเล่นกับใจคนแอบชอบแบบเธอเกินไปหรือเปล่า...สุดท้ายชอบมากเกินไปก็โดนไล่ให้จัดการความรู้สึกตัวเอง แล้วจะมาทำแบบนี้ทำไมกัน ทำเธอใจเต้นจนแทบทะลุออกมาเลย... "หรือจะให้ฉันอาบให้" "ไม่" เสียงหวานเอ่ยขึ้นมาเสียงดัง ก่อนจะรีบหยัดตัวลุก ชนเข้ากับคนตรงหน้าจนเซล้มลงไปนอนลงบนเตียง..พร้อมกับร่างแกร่งที่เซล้มลงมาคร่อมตัวคนน้องไว้ "หล่อ" คุณคอปที่อยู่ใกล้ๆ แบบนี้โคตรจะหล่อเลย...จมูกเป็นสัน สายตาคมที่กำลังมองเธอ...ลำคอแกร่งที่มีเส้นเอ็นนูนขึ้นมาให้เห็น แม้จะมีรอยแผลเป็นนั่นอยู่แต่ก็ไม่ได้ทำให้อีกคนดูดีน้อยลงเลยสักนิด... "หืม? ว่ายังไงนะ" "ปะ..เปล่า คุณคอปลุกออกไป ฉันจะไปอาบน้ำ" เสียงหวานเอ่ยพลางออกแรงผลักตัวร่างแกร่งให้ออกไป ก่อนจะรีบวิ่งตรงไปทางห้องน้ำแต่ก็ต้องชะงักฝีเท้าลงเมื่อได้ยินประโยคที่คุณคอปพูดตามหลังมา "เธอก็สวย" ประโยคที่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทำองศาอดไม่ได้ที่จะหันไปมอง...แต่ก็เหมือนเคย เขาพูดออกมาด้วยใบหน้าเรียบนิ่งจนเดาความรู้สึกไม่ออก "องศาก็สวยครับ" ต่อด้วยเสียงเข้มที่เอ่ยพลางยกยิ้มมุมปากให้ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอน หันหน้าหนีเธอไป... ทิ้งให้เธอยืนใจเต้นแรงแทบบ้า... คุณคอปเล่นอะไรอยู่กันแน่ ผ่านไปเกือบชั่วโมง องศาออกจากห้องน้ำมาในชุดเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของคอปเตอร์ที่วางทิ้งไว้ให้เธอในห้องน้ำ ฟังไม่ผิดหรอก เขาทิ้งไว้ให้เธอแค่เสื้อเชิ้ตตัวเดียว ไม่มีอย่างอื่นเลย... เรียวขาสวยก้าวไปหยุดอยู่ข้างเตียงที่มีร่างแกร่งนอนหลับตาพริ้มอยู่ คุณคอปยังอยู่ในชุดเดิม ผ้าขนหนูพันรอบเอว ปล่อยด้านบนเปลือยเปล่า "คุณคอป" เสียงหวานเอ่ยขึ้นมาเบาๆ แต่คอปเตอร์เองก็ไม่ได้ลืมตาขึ้นมอง "คุณคอป หลับแล้วเหรอ" องศาเอ่ยเรียกเขาอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆ โน้มตัวเข้าไปหา กำลังจะเลื่อนมือมาสะกิดคนพี่แต่ก็ยั้งมือเอาไว้... เหมือนคุณคอปจะหลับไปแล้ว ยิ่งปกติเขาแทบไม่ได้นอน ทำงานดึกดื่น กว่าจะกลับคอนโดก็ตีสามตีสี่.. องศาถึงเลือกที่จะปล่อยให้เขานอนไป ร่างสวยเดินอ้อมเตียงมานอนลงฝั่งที่ว่างอยู่ มือเล็กดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นปิดบังร่างกาย ก่อนจะพลิกตัวไปหาคนที่นอนอยู่ข้างๆ ... สายตาคู่สวยมองใบหน้าคมอีกครั้ง มองแบบใกล้ๆ ได้แบบเต็มตา... "หล่อกว่าเดิมอีก" ไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่ผู้หญิงจะเข้าหาเขาเยอะขนาดนั้น ทั้งหล่อรวยแถมยังเป็นทายาทตระกูลใหญ่อำนาจล้นมือ ย้อนกลับไปคืนวันเกิดคุณคอปเตอร์เมื่อสองปีก่อน หลังจากที่เธอเมาจนเผลอพูดสารภาพความรู้สึกไปจนหมด เธอก็หลบหน้าเขาไปเป็นเดือน หนีไปเพราะไม่รู้ว่าอีกคนจะยังส่งเสียให้เธอเรียนอยู่หรือเปล่า หรืออาจจะไม่พอใจจนไม่อยากส่งเสียให้เธอต่อแล้ว... จนคุณคอปเองต้องเป็นฝ่ายให้บอดีการ์ดไปรับเธอเพื่อเข้ามาคุย ทันทีที่ไปถึง คุณคอปเอาแต่มองเธอนิ่งๆ มองอยู่แบบนั้นจนเธอเองต้องหลบสายตาไปหลายครั้ง จนเป็นเธอเองที่ทำลายบรรยากาศน่าอึดอัดนั้นด้วยการบอกขอโทษ "ขอโทษค่ะ ฉันจะจัดการความรู้สึกตัวเอง ถ้าคุณคอปไม่โอเค ไม่อยากส่งเสียฉันต่อ ฉันจะไปหางานทำเองค่ะ ฉันขอเวลาให้เรียนจบแล้วจะหาเงินมาชดใช้เงินที่คุณส่งเสียฉันไป" "คืนนั้นพูดเพราะเมาหรือเปล่า" แต่เหมือนคอปเตอร์จะไม่สนใจสิ่งที่เธอพูดสักนิด "..." "เดี๋ยวให้วินโอนเงินรายเดือนไปให้ ไม่ต้องไปทำงานอะไร แค่ตั้งใจเรียนให้จบ" ประโยคที่เอ่ยขึ้นมาต่อทำใบหน้าสวยที่ก้มหลบหน้า ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา "เรียนจบค่อยมาคุยกัน" "ไม่ต้องห่วงนะ เรียนจบฉันจะทดแทนบุญคุณคุณแน่นอน" "ฉันบอกว่าเรื่องนั้นเหรอ" เรียนจบที่ว่า เขาไม่ได้หมายถึงให้มาทดแทนบุญคุณสักหน่อย.. ทำไมเด็กคนนี้ถึงได้คิดถึงแต่เรื่องนั้นกัน "งั้นฉันขอตัวนะคะ" "องศา" ร่างเล็กรีบหยัดตัวลุกเดินหนีอีกคนไป แม้จะมีเสียงเข้มเอ่ยเรียกตามหลังมา เธอเองก็ยังไม่หันหน้ากลับไปหา...จะสู้หน้าเขาได้ยังไง อยู่ๆ ไปบอกชอบเขาแบบนั้น องศานอนคิดเรื่องสองปีที่แล้วขณะที่ยังมองใบหน้าคมที่กำลังหลับพริ้มอยู่...กระทั่งโดนมือหนารวบตัวเธอเข้าหาจนใบหน้าสวยชนเข้ากับแผงอกแกร่ง...ทำเธอต้องสลัดความคิดในหัวทิ้ง พลางรีบหลับตาพริ้ม เกร็งตัวนิ่งจนแทบไม่หายใจ ทิ้งเวลาหลายนาทีจนเธอเองพยายามจะผละตัวออก แต่กลับโดนอีกคนรั้งตัวเข้ากอดแน่นกว่าเดิม หน้าเธอมุดเข้าแผงอกจนแก้มแนบไปกับอกแกร่งของเขา...แนบชิดจนได้กลิ่นกายหอมอ่อนๆ "ใช้ยาสระผมอะไร ทำไมถึงหอม" ภายในบรรยากาศที่เงียบสนิท อยู่ๆ ก็มีเสียงเข้มเอ่ยขึ้นมา พลางก้มใบหน้าลงสูดดมกลิ่นผมหอมเธอจนเต็มปอด เรียกว่าอะไร จูบเหรอ ไม่ใช่สิ แบบนี้มันจุ๊บต่างหาก "หืม ทำไมไม่ตอบ" เสียงเข้มเอ่ยพลางใช้มือประคองใบหน้าสวยให้เงยขึ้น... "หลับ?" คอปเตอร์เอ่ยพลางยกยิ้มให้คนที่หลับตาปี๋ใส่ตัวเองอยู่ "หลับก็หลับ" "..." "งั้นก็ฝันดีครับองศา" เอาองศาออกไปจากตรงนี้เถอะ...ใจเธอเต้นจนเหมือนจะตายอยู่แล้ว คุณคอปจะได้ยินเสียงหัวใจเธอหรือเปล่านะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more