ตกดึกที่บนชั้น 2 ของผับพายุมีหนุ่มๆนั่งดื่มกันอยู่ส่วนสาวๆก็อยู่บนชั้น 3 ของผับ พายุตั้งใจชวนภูผามาเที่ยวเพราะอยากให้ลืมเรื่องเครียดๆบ้าง ทุกคนต่างจ้องมองไปที่ภูผานิ่ง เมฆที่ชอบกวนประสาทก็ยังไม่กล้าพูดกล้าแซวอะไรเมื่อเห็นสีหน้าของพี่ชาย
“ เฮียอย่าเครียดมาก ปล่อยจอย ” เมฆเอ่ยบอกออกไป
“ มึงจอยได้สิไอ้สัด มี 2 แล้วนี่ กูไม่รู้จะทำยังไงแล้วว่ะ กูเบื่อตัวเองมากพออยากมีก็อยากจนรอเหี้ยอะไรไม่ได้ “ ภูผาเองก็หงุดหงิดหัวเสียกับตัวเองอยู่ไม่น้อยที่ช่วงนี้ควบคุมความคิด ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลยยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิดตัวเอง
ระหว่างที่ทุกคนกำลังนั่งดื่ม นั่งคุยกันอยู่พนักงานเสริฟ์ก็เอากับแกล้มที่สายลมเป็นสั่งเข้ามาเสริฟ์ สายลมมาผับทีไรมักจะชอบสั่งอาหารกินอยู่บ่อยครั้งเพราะพ่อครัวที่นี่ทำอาหารอร่อยมาก
ยำวุ้นเส้นหน้าตาน่าทานมาวางอยู่ตรงหน้าภูผา ใบหน้าหล่อๆทำสีหน้าพะอือพะอมขึ้นทันทีที่ได้กลิ่นอาหาร
