รุ่งเช้าของอีกวันทอรุ้งตื่นมาก็ต้องตกใจที่ตัวเองขึ้นมานอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยกับคนรัก ร่างบางค่อยๆลงจากเตียงช้าๆเพราะกลัวคนป่วยจะตื่น เธอแค่อยากให้ภูผาพักผ่อนเยอะๆ ส่วนพายุก็พารินลดากับไปแล้วเพราะต้องไปทำงานที่บริษัทอีก สายลมเองก็ต้องกลับไปด้วยเช่นกันจึงเหลือเพียงทอรุ้งที่ยังทำหน้าที่แฟนที่ดีอยู่
สองขาเรียวรีบสาวเท้าเดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตาแล้วเดินมายืนมองยังมือหนาที่ได้ถอดสายน้ำเกลือออกไปแล้วตั้งแต่ตอนไหนเธอก็ไม่รู้
แกร๊ก ….
เสียงประตูห้องพักถูกเปิดเข้ามาตามด้วยพยาบาลที่มาพร้อมอาหารเช้าของคนป่วยและยา กระบอกตาสวยของพยาบาลเบิกกว้างขึ้นทันทีเมื่อเห็นคนป่วยที่นอนหลับอยู่เพราะเธอเพิ่งเข้าเวรมา
“ อะ… เอ่อ.. พยายามให้คนไข้ทานอาหารให้เยอะๆนะคะ ทานให้ตรงเวลาแล้วอย่าลืมทานยาด้วยนะคะ” พยาบาลพูดติดๆขัดๆบอกทอรุ้งออกไป ใบหน้าสวยของคนเฝ้าไข้พยักหน้ารับคำอย่างว่าง่ายแล้วพยาบาลก็เดินออกจากห้องไป
