ภูผาพาคนตัวล็กเดินหน้าระรื่นออกจากร้านเพชรไปขึ้นรถ พากลับบริษัททันที ภายในรถหรูมือหนากุมมือเรียวเล็กมาวางไว้บนตักแกร่งไม่ยอมปล่อย มืออีกข้างก็ยังจับพวงมาลัยรถแน่น…
ใบหน้าหล่อฉาบไปด้วยรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลาทอรุ้งคอยลอบมองคนพี่อยู่บ่อยๆ จนอดไม่ไหวที่จะเอ่ยแซวออกไป…
“ เฮียต้องยิ้มขนาดนั้นเลยเหรอค่ะ ” ทอรุ้งที่เห็นคนพี่ยิ้มไม่หยุดเลยตั้งแต่ออกมาจากห้างเลยเอ่ยถามขึ้น
“ ก็เฮียดีใจนี่ครับ ดีใจที่สาวน้อยคนนี้เปิดใจให้” ปลายจมูกแกร่งกดหอมไปที่หลังมือเล็กเบาๆ ใบหน้านวลสวยแดงขึ้นมาอีกครั้ง ภูผาที่เห็นอีกคนเขิลก็รู้สึกเอ็นดูขึ้นมา ก่อนหน้านี้ทำเย็นชาใส่ดีนักหลังจากนี้แหละจะทำให้เขินทุกวันไปเลย
~ 45 นาทีจากห้างหรูใจกลางเมืองมายังบริษัทยักษ์ใหญ่ของภูผา ~
ภูผาเดินโอบเอวเล็กเข้ามาภายในตึกแม้ทุกคนจะเห็นภาพนี้กันมาสามสี่วันติดแล้วแต่ก็ยังไม่มีใครชินซะที
“ ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าจู่ๆท่านรองจะมีแฟน ”
“ ใช
