Kabanata 37

2010 Words

Walang pagsidlan ang sayang nararamdaman ko nang sabihin sa akin ni Mr. Muller na pwede na akong umuwi sa amin. Siya lang naman ang iniisip ko. Ayokong mahalata niya na masyado na akong nagiging kampante sa mga ginagawa ko dahil baka maisip niya na hindi na ako natatakot na mahuli kami ng lolo niya. Iyon ang iniiwasan kong mangyari dahil baka mabuking niya kami ni Lolo Henry at magkagulo pa. “Remember to keep your end of the deal,” paalala niya sa akin. Nasa kwarto na kaming dalawa. Nakahiga siya sa kama habang ako naman ay nakaupo sa sahig at naghahanda ng mga dadalhin kong gamit sa pag-uwi. Pinili ko ang mga damit na hindi gaanong mamahaling tingnan para hindi magduda sa akin ang mga magulang ko. “Okay. Ano ba kasi ‘yon?” tanong ko sa kanya habang inilalagay ko sa isang maliit na male

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD