Kabanata 47
Hindi na ako makapaghintay na makarating kami sa bahay. Papasok na kami sa aming purok. Pansin ko na ang tingin ng mga kapitbahay namin. Kita ko kung paano sumunod ang mga mata nila habang dumadaan kami sa tapat ng mga bahay nila.
“So this is where you live…” bulalas ni Uriel habang iginagala niya ang mga mata niya sa paligid.
“Not what you expected, ‘no?” tugon ko sa kanya.
Mabilis siyang umiling. “It was better than I expected. Since you told me na mahirap lang ang buhay, I was expecting to see a cramped neighborhood,” paliwanag niya. “This place is really good. It’s refreshing to see numerous trees around and houses made of woods. I like it here.”
“Weh?” Tinitigan ko siya at tinaasan ng isang kilay. “Baka sinasabi mo lang ‘yan para hindi sumama ang loob ko. Baka ayaw
