“Uriel…” sambit ko habang kinakatok ang pinto ng kwarto ko. Hindi ko alam kung kailan siya nagising kaya ‘di ko rin matukoy kung kailan niya ini-lock ang pinto. Kanina pa ako katok nang katok dito para sana kausapin siya tungkol sa nangyari kanina.
“Hindi na lalabas ‘yang tisoy na ‘yan. Wala na ‘yang mukhang maihaharap,” nakangising sabi ni papa sabay halakhak. Dala-dala niya ang lahat ng mga manok na k*****y niya. Nahiwa na rin niya ang mga ito at handa nang lutuin.
“Papa, huwag mo na ngang asarin,” saway ko sa kanya pero nilagpasan lang niya ako matapos niyang magkibit-balikat.
Napabuga na lang ako ng hangin dahil nai-stress na talaga ako. Pauwi na si nanay galing ng palengke. Dapat pagkauwi niya ay handa na ang mga rekados ng lulutuin namin para makapagsimula na kaming magluto. Maram
