Halos maubusan ako ng hininga sa tindi ng halik na iginagawad sa akin ni Uriel. Bawat galaw ng labi niya ay tila inaalisan ako ng hangin. I found myself grasping for air in between our kisses. Gusto ko siyang itulak palayo. Gusto ko siyang pigilan sa ginagawa niya sa akin, pero maging ang sarili kong katawan ay tinradydor ako. Ayoko nang ganito. Ayokong masanay sa mga halik at hagod niya; sa init ng katawan niya; at sa sensasyong dala ng bawat haplos niya sa akin. Ayokong masanay sa presensya niya.
Natatakot ako. Natatakot ako na baka hanap-hanapin ko na ito. Natatakot ako dahil alam kong hindi ito permanente; na pagkatapos ng lahat nang ito ay maghihiwalay na ang landas namin at hinding-hindi na magtatagpo pa. Kaya ayokong masanay. Ayokong may pumigil sa akin na umalis kapag dumating na
