บทที่4 ‘ราดน้ำมันบนกองเพลิง’
2245 Words
#15.00น.
“เน่ เมื่อเช้ากูเห็นแวบๆ เหมือนผัวมึงมาส่งอีฟ้าด้วยอะ ยังไงวะมึงโดนแดกแล้วโดนเทเหรอวะ”
“เทกับผีสิเมื่อกี้กูยังคุยอยู่เลย แล้วยัยอิงฟ้าที่มึงว่านี่ใช่เพื่อนอีน้ำขิงปะ”
“อืม เพื่อนอีน้ำขิง แล้วยังเป็นเพื่อนกับไทน์แล้วก็เสือผัวคณะของกูด้วย กูละเกลียดจริง ๆ เวลาที่เห็นอีสองตัวนั้นมันอยู่ใกล้ระริกระรี่กับผัวคณะของกู”
“งั้นกูก็คงต้องเกลียดมันที่มายุ่งกับผัวกูด้วยสินะ”
“ก็ใช่ไง”
ปึง!
ขวับ!/ขวับ!
“ได้ข่าวว่ามีคนเกลียดกูกับเพื่อนเหรอ? ถ้าเกลียดมากทนไม่ไหวก็ผูกคอตายลาโลกได้นะ นรกรอรับอยู่”
“อีน้ำขิง!”
“เออ! กูเองมึงมีอะไรไหมอีส้มเน่า”
น้ำขิงเท้าเอวจ้องหน้าเนเน่กับส้มอย่างเอาเรื่องหลังจากที่มันเปิดประตูห้องน้ำยืนจังก้าอยู่ตรงหน้าสองคนนั้น ใช่แล้ว ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องน้ำ และเมื่อกี้ฉันก็นั่งทำธุระอยู่ข้างในห้องน้ำด้วย แต่พอตอนจะออกฉันดันได้ยินชื่อผู้หญิงที่รู้จักกับองศาพอดี ฉันก็เลยยืนนิ่งเพื่อฟังอยู่เงียบๆ ในห้องน้ำก่อน แต่ก็ไม่คิดว่ายัยน้ำขิงมันก็อยู่ในห้องน้ำด้วยเหมือนกัน
“ส้มเน่าบ้านป้าแกสิ!” ส้มตะคอกกลับใส่น้ำขิงที่ด่ามันก่อนหน้านี้อย่างโมโห ซึ่งยัยน้ำขิงที่ไม่ค่อยยอมคนอื่นเท่าไหร่อยู่แล้วจึงสวนกลับทันทีอย่างไม่เกรงกลัว
“ป้ามึงสิ!”
“ปากดีนักนะมึงอีน้ำขิง!”
“เออ! แล้วมึงจะทำไมจะตบกับกูเลยไหมล่ะ”
“มาดิ”
“หยุด ขิงหยุดเหอะอย่าทะเลาะกันเลย”
ฉันที่เห็นว่าน้ำขิงกำลังง้างมือขึ้นจะตบกับส้มก็เลยรีบดึงให้ถอยมาก่อน ก่อนจะหันไปมองเนเน่ที่ยืนกอดอกแสยะยิ้มให้ฉันด้วยท่าทางจริตนางร้ายโดยไม่คิดที่จะเข้าไปห้ามเพื่อนตัวเองเลยสักนิด คนบ้าอะไรเขาจะตีกันอยู่แล้วยังยืนยิ้มอยู่ได้
“เมื่อเช้าคุณองศามาส่งเธอเหรอ”
เนเน่เดินเข้ามาใกล้ฉันแล้วถามฉันด้วยสีหน้ายิ้มเยาะ ฉันที่รู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังถูกคุกคามอยู่จึงตวัดสายตากลับอย่างไม่ยอมแพ้ ฉันจ้องดวงตาสีน้ำตาลนั้นอย่างไม่ยอมก่อนจะตอบคำถามก่อนหน้านี้ด้วยน้ำเสียงที่เหนือกว่า...
“ไม่ใช่แค่มาส่งนะแต่จะมารับด้วย”
ฉันเย้ยกลับไปโดยที่ไม่สนใจสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเนเน่ ฉันไม่กลัวเนเน่หรอกนะ เพราะถ้าเธอทำอะไรฉันเพียงเพราะโมโหฉันละก็... ฉันจะไม่อยู่นิ่ง ๆ ให้เธอทำหรอก เดือดมาฉันก็จะเดือดกลับ หลายคนอาจจะคิดว่าฉันใสซื่อไม่สู้คน แต่เปล่าค่ะฉันเข้มแข็งกว่าที่ทุกคนคิดไม่งั้นฉันจะเป็นเด็กองศาผู้ชายเพลย์บอยคนนั้นได้เหรอ อีกอย่างบุคลิกใสซื่อของฉันที่ทุกคนเห็นมันก็คือบุคลิกที่คนดีกับฉันจะได้เห็นเท่านั้นแหละ แต่ถ้าใครร้ายมาแบบยัยเนเน่ละก็...ฉันสู้กลับไม่ถอยแน่
“เธอนี่ก็ร้ายไม่เบาเหมือนกันนะนึกว่าจะหงิม ๆ เหมือนหน้าตาสักอีก แต่แบบนี้ก็ดีรู้สึกท้าทายดี” เนเน่เหยียดยิ้มมุมปากกลับมาให้ฉันอย่างเปิดเผย เปิดเผยว่าเธอพร้อมที่จะเห็นฉันเป็นศัตรูของเธอ
“เอาสิ ถ้าเธอว่าดีฉันก็ว่าดี” ฉันเหยียดยิ้มมุมปากกลับไปแบบที่เธอทำกับฉันบ้าง ถ้ามองออกก็น่าจะรู้ว่าฉันกำลังกวนประสาทเธออยู่และกำลังยอมรับที่จะเห็นเธอเป็นศัตรูของฉันเหมือนกัน
องศาสัญญากับฉันแล้วว่าจะไม่มีคนอื่น แต่คำสัญญาของเขามันก็แค่ลมปากนั่นแหละ เชื่ออะไรไม่ได้ เพราะฉะนั้นฉันก็ต้องลุกขึ้นมารักษาพื้นที่ของตัวเองเอง รักษาเพื่อที่จะไม่ให้คนอื่นมาแทนที่ได้
“หึ เราได้เจอกันแน่” เนเน่ส่งเสียงหัวเราะเยาะในลำคอออกมาอย่างเย้ยหยันอีกครั้งก่อนจะเดินชนไหล่ผ่านหน้าฉันออกไปจากห้องน้ำ ฉันก็เลยหมุนตัวหันไปมองตามหลังของเธอ แต่ไม่กี่วินาทีต่อมาเพื่อนของเนเน่ที่ชื่อส้มก็พูดออกมาอีกครั้ง
“ฝากไว้ก่อนเถอะยัยน้ำขิง” ส้มชี้หน้าน้ำขิงเพื่อนสนิทของฉันอย่างโกรธเกรี้ยวก่อนจะเดินตามเนเน่ออกไปอีกคน แต่ด้วยความที่เป็นยัยน้ำขิง มันเลยตะโกนไล่หลังกลับไปอย่างไม่ยอม… “กูไม่ใช่ธนาคารไม่ต้องมาฝาก!” นั่นแหละ แล้วมันก็ทำหน้าขึงขังหงุดหงิดโมโหตามประสาของมัน ก่อนจะหันขวับมาทางฉันด้วยสีหน้าสงสัย
“เมื่อกี้แกเผลอตักน้ำส้วมมาดื่มหรือไงวะฟ้า ถึงได้กล้าปากดีแบบนั้น” ฉันก็นึกว่าเรื่องอะไร
“ขิง คนเราก็ไม่ได้อ่อนแอไปสะทุกคนนะ ถึงข้างนอกจะดูบอบบาง แต่ข้างในไม่ได้บางตามนะจะบอกให้” ฉันว่าไปตามที่คิด แต่พอน้ำขิงมันได้ยินที่ฉันพูดมันก็ทำหน้าแหยงๆ กลับมาทันที เหมือนมันไม่อยากจะเชื่อว่าฉันจะพูดประโยคพวกนั้นออกมา
“นี่แกเป็นเจ้าแม่คำคมไปแล้วหรือไง เมื่อเช้าก็รอบหนึ่งแล้วนะ”
“ช่วงนี้เขาทวิตบ่อยอะ ก็เลยจำมาเยอะ”
“หึ อีนี่นึกว่าจะเก่งจริง” แล้วมันก็หัวเราะออกมาก่อนจะโดดกอดคอฉันออกไปจากห้องน้ำพร้อมกัน
“เข้าห้องน้ำอะไรตั้งนานวะ ขี้แตกหรือไงฉันกับไอ้เสือรอพวกเธอสองคนหน้าห้องน้ำจนโดนสาวๆ ที่เดินผ่านไปผ่านมาส่งสายตาจนตัวพรุนหมดแล้วเนี่ย นานฉิบหาย” พอฉันกับน้ำขิงเดินออกมาปุ๊บพ่อเทพบุตรหน้ากระต่ายอย่างไทน์ก็บ่นทันที คือหลังจากที่พวกฉันพรีเซนต์งานเสร็จ ฉันก็รู้สึกปวดฉี่ก็เลยวิ่งมาเข้าห้องน้ำเป็นคนแรกโดยที่ไม่รู้ว่าน้ำขิงก็ตามเข้าไปด้วย ก็นะตื่นเต้นตอนพรีเซนต์งานอั้นฉี่จนเกือบจะฉี่กลางห้องแหนะ
“บ่นวะไทน์” น้ำขิงว่าไทน์อย่างไม่จริงจังนักเมื่อเดินมาถึงตรงหน้าพวกมันสองคนที่ยืนพิงราวเหล็กหน้าห้องน้ำโดยมีกระเป๋าและสัมภาระอื่น ๆ ของพวกฉันถือเต็มไม้เต็มมืออย่างพะรุงพะรัง
“ก็มันนานไงครับคุณ กูรอจนรากงอกแล้วเนี่ยกระเป๋าแม่งก็หนักฉิบหาย” ไทน์บ่นออกมาอย่างระอาอีกครั้งก่อนจะส่งกระเป๋าของน้ำขิงคืน “เอาไปกระเป๋าของเธอ”
“ขอบใจ”
“เออ เมื่อกี้ฉันเห็นยัยเนเน่เดินออกมาจากห้องน้ำด้วย หน้านี้อย่างกับนางยักษ์เลยวะ พวกเธอสองคนยังไม่ได้หยุมหัวกันใช่ปะ” ไทน์ทำหน้าสงสัยพลางมองหน้าฉันกับน้ำขิงสลับกัน นี่ไทน์มันเห็นพวกฉันเป็นคนชอบหาเรื่องคนอื่นก่อนเหรอ
“ก็เกือบอยู่หรอกถ้ายัยฟ้าไม่ห้ามก่อนอะ” แต่ไม่ทันแล้วแหละเพราะเจ้าแม่อารมณ์ร้อนอย่างน้ำขิงดันตอบไทน์ไปด้วยสีหน้าเอาเรื่องแบบนั้นไปแล้ว
“เธอนี่มันสายบวกวะขิง”
“ฉันบวกทุกคนแหละถ้ามาปากดีอะ” ใช่แล้ว ขิงมันเป็นคนแบบนั้นจริง ๆ ถ้าใครมาปากดีกับมันก่อน มันก็พร้อมที่จะจิกหัวคนคนนั้นมาตบเลย
“เออๆ ช่างเรื่องนั้นเถอะ เอาเรื่องนี้ดีกว่า คืนนี้ฉลองที่ไหนดี อุตส่าห์พรีเซนต์งานได้คะแนนเต็ม” ไทน์ทำสีหน้าตื่นเต้นเมื่อพูดถึงเรื่องที่พรีเซนต์วันนี้ที่ได้คะแนนเต็ม
ฉันเลยแอบเหลือบมองเสือเล็กน้อยเพราะวันนี้ที่พวกเราได้คะแนนเต็มกัน มันมาจากสมองอันฉลาดหลักแหลมของเสือล้วน ๆ ก็เขานะทั้งทำพ้อยน์เสนองานให้แล้วยังมีเทคนิคการพรีเซนต์งานได้แบบน่าสนใจให้พวกฉันใช้อีกด้วย งานก็เลยออกมาดีไง เห็นเสือเขาเงียบๆ แบบนั้นนะแต่ฉลาดไม่เผื่อคนอื่นเลยละ
“ร้านเหล้าเหมือนเดิมแต่ขอเป็นร้านที่มีหนุ่มๆ หล่อๆ หน่อย เผื่อนักร้องร้องเพลงผ้าเช็ดหน้ากูจะได้ผัวกับเขาสักที” ขิงตอบร้านที่มันอยากจะไป ซึ่งฉันที่ได้ยินแบบนั้นก็อดที่จะขำไม่ได้ แต่ระหว่างที่ฉันกำลังขำเพื่อนทั้งสองคนที่กำลังตกลงกันอยู่นั้น อยู่ ๆ โทรศัพท์ในมือฉันก็สั่นพอดี...
Rrrr
ครืด~ ครืด~
‘องศา’
พอพลิกโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เห็นชื่อของคนที่ซื้อโทรศัพท์ราคาแพงเครื่องนี้โชว์อยู่ ฉันเลยไม่รีรอที่จะกดรับสาย
ติ๊ด.
“ฮัลโล่ค่ะ” ฉันหันหลังรับโทรศัพท์แล้วกรอกเสียงหวานลงไป
“เรียนเสร็จหรือยัง ฉันรอเธออยู่หน้าคณะแล้ว” เสียงทุ้มต่ำมีเสน่ห์ของปลายสายตอบฉันกลับมา แต่ไอ้คำว่าหน้าคณะของเขาทำให้คิ้วสวยๆ ของฉันชนกัน เพราะนั่นหมายถึงว่าเขามารับฉันแล้วโดยที่ฉันยังไม่ได้โทรไปบอกให้มารับเลย แล้วที่ฉันไม่ได้โทรไปบอกก็เพราะกะว่าจะแอบติดรถของน้ำขิงกลับคอนโดไงละ
“มาแล้วเหรอคะ ไหนว่าจะให้โทรไปก่อนไง” ฉันถามกลับไปอย่างสงสัย
“อืมมาแล้ว แล้วก็ช่วยเดินออกมาได้แล้ว ฉันยืนข้างนอกมันร้อน”
“แล้วทำไมไม่นั่งรอในรถละคะ”
“ฉันกลัวเธอออกมาไม่เห็นไง รีบๆ ออกมาสักทีเถอะ หรือว่าต้องให้ฉันเดินไปลากออกมา”
“โอเคค่ะๆ เดี๋ยวฟ้าจะรีบเดินไปหาเดี๋ยวนี้เลย” ฉันรีบตอบกลับไปอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินเสียงคนปลายสายทำท่าหงุดหงิด
ติ๊ด.
“ผัวมารับแล้วอะดิ” ทันทีที่ฉันกดวางสายแล้วหันไปด้านหลังก็เจอกับสายตาของเสือ ไทน์ แล้วก็น้ำขิงยืนจ้องฉันด้วยสีหน้าราบเรียบอยู่พอดีก่อนที่น้ำขิงจะเป็นคนเอ่ยถามอย่างรู้ทัน
“อืม ฉันไปก่อนนะเขารออยู่หน้าคณะแล้วอะ แล้วเรื่องไปฉลองอะถ้าตกลงจะไปร้านไหนได้แล้วไลน์มาบอกละกันนะ” ฉันรีบตอบน้ำขิงกลับไปอย่างรีบ ๆ จนลิ้นแทบพันกันเป็นเลขแปด ก่อนจะวิ่งตุบ ๆ ออกไปได้สามก้าวแล้วก็ต้องเบรกอย่างกะทันหันจนหน้าแทบคะมำเมื่อนึกขึ้นได้ว่าฉันลืมเอากระเป๋าจากเสือ ฉันจึงถอยหลังเดินกลับไปหาพวกมันใหม่
“เสือ ฟ้าขอกระเป๋าด้วย”
“เดี๋ยวฉันไปส่ง” ห้ะ? อะไรของเสืออะ จะไปส่งฉันทำไม ก็ฉันเดินออกไปคนเดียวได้ อีกอย่างถ้าองศาเห็นเสือองศาจะไม่พอใจเอานะสิ จำได้ใช่ไหมที่ฉันเคยบอกว่าเสือเคยหอบเงินเอาไปให้องศาเพื่อจะไถ่ตัวฉันออกมาจากเขา นั่นแหละถ้าองศาเห็นเขาอาจจะโกรธเพราะองศาไม่ชอบที่เสือทำแบบนั้น
“อะไรของเสืออะ หน้าคณะเองฟ้าเดินไปเองได้”
หมับ!
“แต่ฉันอยากไปส่ง” และหลังจากที่เสือบอกว่าจะไปส่งฉันหน้าคณะเขาก็กอดคอฉันแล้วเดินมุ่งหน้าตรงไปยังหน้าคณะทันทีโดยที่ไม่ถามความคิดเห็นอะไรจากฉันทั้งนั้น แล้วพอเดินมาถึงหน้าคณะฉันก็เห็นองศายืนล้วงกระเป๋ากางเกงพิงรถสปอร์ตคันหรูสีดำของเขาด้วยสีหน้าราบเรียบพอดี แถมยังรู้สึกได้ถึงสายตาที่กำลังมองตรงมาที่ฉันกับเสือด้วยความไม่พอใจผ่านแว่นตาสีดำนั้นด้วย
“ฟ้ามาแล้วค่ะ” ฉันที่ไม่รู้ว่าจะทักทายคนที่ยืนพิงรถภายใต้แว่นตาสีดำยังไงก็เลยโบกมือทักทายเบาๆ แต่ดูเหมือนคนตรงหน้าฉันเขาไม่ได้โฟกัสที่ฉันนะ ดูเหมือนเขากำลังโฟกัสที่หน้าเสือแล้วก็มือของเสือที่ยังกอดคอฉันไม่ปล่อย ฉันที่เห็นแบบนั้นและรู้สึกได้ถึงรังสีความไม่พอใจของเขาก็เลยรีบเอามือเสือออกทันที
“องศา”
“ไปขึ้นรถ”
“ค่ะ” ฉันเม้มปากถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะตอบรับหน้าเจื่อนในเวลาต่อมาเมื่อรับรู้ถึงน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ของเขาที่กำลังไม่พอใจอยู่ตอนนี้ ก่อนจะหันไปบอกเสือที่ยืนอยู่ข้างๆ ซึ่งกำลังจ้องตากับคนตรงหน้าฉันอยู่
“เสือ...ฟ้าไปก่อนนะ เจอกันคืนนี้นะ”
“อืม ได้ร้านยังไงฉันไลน์ไปบอก แล้วเดี๋ยวฉันไปรับด้วย”
“โอเค” ตอบเสือเสร็จฉันก็รับกระเป๋าจากเสือแล้วเดินอ้อมไปขึ้นรถทันที ไม่นานเจ้าของรถอย่างองศาก็ขึ้นตามหลังฉันในเวลาต่อมา ก่อนจะปิดประตูรถอย่างแรงแล้วขับออกไปในที่สุด
- Writer
