บทที่6 ‘อาการหวงของ’

2835 Words

[ Aongsa part ] @Dragon club ฟุบ! “เป็นไรวะหน้าบึ้งมาเชียว ไปรับเด็กมาแล้ว...ทำไมมาหน้าหงิกแบบนั้นวะ” เฮียไซเจ้าของผับที่ผมชอบมานั่งดื่มที่นี่เป็นประจำเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่ผมเดินมานั่งข้างๆ ผมขอแนะนำเฮียไซนิดหนึ่งละกันว่ารู้จักกันได้ไง ผมนะลูกคนเดียวแต่มีพี่ชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องอยู่สองคนคือเฮียทัพกับเฮียดิน ส่วนเฮียไซก็เป็นน้องชายเฮียรามซึ่งเป็นเพื่อนกับเฮียดิน ผมที่เป็นน้องและชอบมานั่งดื่มที่นี่บ่อยก็เลยพานสนิทไปด้วย เออเรื่องมันก็เป็นแบบนั้นแหละเผื่อมีคนงงว่ารู้จักกันได้ยังไงก็เล่าให้ฟัง แต่เอาจริง ๆ ไม่ต้องสาธยายก็ได้ไหมวะเสียเวลา มาปลอบใจผมที่โดนเด็กถอนหงอกเมื่อกี้ดีกว่า ถอนจนผมเสียหมาเลยแสบฉิบหาย ถ้าไม่ติดว่าผมต้องมาหาเฮียไซนะผมลงจากรถแล้วแบกไปทำโทษบนห้องแล้ว จะกระแทกให้มิดด้ามจนสลบคาอกผมไปเลย “หงิกดิเฮียโดนเด็กมันถอนหงอกมาเนี่ย แม่งแสบฉิบหายนับวันยิ่งแสบขึ้นเรื่อย ๆ” ผมว่าพร้อมกับนึกภาพยัยตัวแสบอิงฟ้าที่แลบลิ้นใส่ผม “เด็กที่มึงใจดียอมเสียเงินไถ่ตัวมาจากพวกสวะนั้นเหรอวะ” “อืม ก็มีแต่เด็กนั้นคนเดียวแหละที่กล้าหืออือกับผมอะ” “หึ ระวังไว้ให้ดีเถอะองศาเดี๋ยวจะเป็นเหมือนกู แรกๆ ก็ไม่มีพิษมีภัยเหี้ยไรหรอกแต่หลัง ๆ อะแดกหัวกูได้ก็คงแดกไปแล้วมั้ง” เฮียมันคงหมายถึงเอวาเด็กที่เฮียมันเลี้ยงเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ขยับสถานะขึ้นมาเป็นเมียเต็มตัวแล้ว แต่ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเพราะมัวแต่เห็นภาพตอนที่อิงฟ้าแลบลิ้นใส่ผมอย่างไม่เกรงกลัวเมื่อกี้อยู่ หึ อยากลงโทษเด็กแสบให้ลุกไม่ขึ้นสักอาทิตย์จังเลยวะมันเขี้ยวหน้าแสบ ๆ นั้น “เออเฮียว่าแต่เรียกผมมามีไรปะ” ผมหันไปถามเฮียไซถึงสาเหตุที่เรียกผมมาที่นี่ในเวลาที่เพิ่งจะห้าโมงเย็นกว่า ๆ เอง “ไม่มีอะไรหรอก กูแค่เบื่อ ๆ อะเลยชวนมึงมาแทงสนุ๊กสักหน่อย เพราะขี้เกียจขับรถกลับ กะว่าจะอยู่ทำงานจนถึงดึกไปเลย” ไอ้ห่าเอ้ย นี่เรียกผมมาแทงสนุ๊กแค่นี้เหรอวะ ปัดโธ่เว้ยคืนนี้ก็ยังได้ไหมว่ะ “ผมด่าเฮียว่าสัสได้ไหมวะ เฮียแม่งคืนนี้ค่อยเรียกมาก็ได้รีบร้อนจะแทงไปไหนวะ” ผมว่าอย่างหงุดหงิด ก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟาอย่างหัวเสีย “เดี๋ยวก่อนสิวะ แทงสนุ๊กเสร็จกูมีเด็กให้มึงแทงต่อให้หายโมโหละกัน” เนี่ยแม่งก็เป็นกันแบบนี้ไง เลวไม่มีที่ติกันทุกคน “สวยไหมถ้าไม่สวยก็โยนให้จระเข้มันแดกไป” ผมว่าอย่างไม่อ่อนโยน ก็มันจริงนี่หว่าไม่สวยใครมันจะเอาลงวะ “ไอ้สัสเกรี้ยวกราดจังนะมึงอะ เด็กที่ผับกูมึงเคยเห็นใครไม่สวยบ้างไหมล่ะ” “ก็เด็กคนล่าสุดที่ชื่อเนเน่นั้นไง สวยไม่เท่าไหร่แถมยังเกาะผมเป็นปลิงอีกน่ารำคาญฉิบหาย” ใช่ครับเด็กที่ชื่อเนเน่ตัวปัญหาที่ทำให้ผมกับอิงฟ้าทะเลาะกันบนรถเมื่อกี้ เธอเป็นเด็กดริ้งที่ผับเฮียไซ แล้วคืนที่เด็กนั้นโดนผมแดกก็เพราะไอ้เฮียรามนั่นแหละแม่งใส่ยาปลูกเซ็กซ์ในแก้วเหล้าของผมเพื่อที่จะให้ผมกลับไปหาอิงฟ้าด้วยสภาพที่ร่างกายต้องการเซ็กซ์ขั้นสุด แต่ผมไม่อยากทำแบบนั้นไงเพราะกลัวจะทำร่างกายอิงฟ้าระบมจนป่วยก็เลยปล่อยไม่ยั้งกับเด็กที่ชื่อเนเน่แทน ผลกรรมของเรื่องนี้ก็คือยัยเด็กเนเน่เธอไม่ยอมจบกับผม ทักถามผมตลอด แล้วกรรมซ้ำของผมก็คือ ตอนที่ยัยเด็กนั้นไลน์มาโทรศัพท์ผมดันไปอยู่ในมือคนอื่นตลอด แล้วพวกแม่งก็ตอบไลน์ยัยเด็กนั้นตลอดด้วย ยัยเด็กนั้นก็เลยคิดว่าผมเล่นด้วย เรื่องนี้ผมไม่ได้เล่าให้อิงฟ้ารู้เพราะคิดว่ามันไม่จำเป็นต้องเล่าให้เธอฟัง อีกอย่างเธอก็ไม่ได้มีความจำเป็นที่จะต้องรับรู้ด้วย ผมก็เลยปล่อยผ่านอย่างเช่นทุกครั้ง “มึงก็ว่าไปเด็กนั้นเด็ดใช้ได้เลยนะ ขนาดพวกบาร์เทนเดอร์ในร้านยังรุมแย่งกันเลย” “ใครจะแย่งก็แย่งไปเถอะ ผมส่งต่อน่ารำคาญแบบนั้นไม่ใช่สเปคผมเลยสักนิด” ผมตอบกลับไปอย่างไม่แยแสเหมือนความรู้สึกของผมตอนนี้ที่เฉยชาไม่รู้สึกเหี้ยไรเลยเวลาที่พูดถึงพวกผู้หญิงที่ผมมีอะไรด้วย ใครจะว่าผมเลวยังไงก็ได้แต่ก็ทุกครั้งที่ผมเสร็จผมก็ไม่เคยให้พวกเธอกลับตัวเปล่าแล้วกัน เพราะผมเปย์เงินให้ตลอด ทุกคนรู้ ผู้หญิงที่นอนกับผมรู้ ว่าผมเปย์หนัก เพราะผมรวย แล้วคนรวยก็แปลว่าอิสระ ผมไม่ยอมตกเป็นทาสของใครหรอก “เออๆ เอาหน่าคืนนี้คนนี้น่ารักเด็กดีเหมือนเด็กที่มึงเลี้ยงเลยไม่หือไม่อือ” “หึ ผมจะคอยดูละกัน” [ Ingfha part ] #21.00น. “ไหนว่าจะไปร้านเหล้าไง แล้วทำไมถึงมาโผล่ที่ผับได้อะ” น้ำขิงมองป้ายผับที่เขียนว่าดราก้อนคลับด้วยสีหน้าเซ็งสุดขีด เพราะที่ ๆมันอยากไปคือร้านเหล้าที่มีดนตรีสดนั่งสบาย ๆ มองผู้ชายชิว ๆ ไม่ใช่ผับใหญ่โตหรูหราแบบนี้ “เปลี่ยนมานั่งดื่มผับไฮโซมองผู้ชายมีคลาสบ้างเถอะเธออะ” ไทน์แซะน้ำขิงที่ยืนหน้าบึ้งไม่พอใจอยู่ข้าง ๆ ฉัน น้ำขิงเลยถลึงตากลับใส่ไทน์ทันที “ฉันไม่ชอบผู้ชายรวย เพราะคนรวยมันชอบเห็นผู้หญิงเป็นของเล่น” จุกไปหนึ่งดอก ฉันเนี่ยจุกไปเต็ม ๆ เลย รู้สึกเหมือนโดนเพื่อนแอบด่ายังไงไม่รู้อะ “เธอจะพูดอะไรก็ช่วยหันไปมองหน้าเพื่อนข้างๆ ด้วย พูดไม่คิด แล้วฉันจะบอกให้นะว่าคนรวยนิสัยดีก็มีถ่มไปอย่างเช่นฉันกับไอ้เสือสองคน” “มั่นหน้ามั่นโหนกที่บ้านไม่มีกระจกให้ส่องเหรอ มา...ฉันบอกให้ก็ได้พวกแกสองคนนะก็ใช่ย่อยหน้าใสใจหยาบเลวทรามพอๆ กันทั้งคู่นั่นแหละ” “ซี๊ด เธอนี่มันปากดีจริง ๆ เลย เอ่อ! คืนนี้ถ้าเมานะกูไม่แบกกลับ ไอ้เสือมึงรอรับศพมันละกันกูไปละ” ว่าจบไทน์ก็เดินหน้าตึงเข้าไปในผับเลย ทิ้งพวกฉันสามคนยืนทำหน้างงอยู่หน้าผับ แต่ฉันว่าคนอื่นไม่ได้งงหรอกมีแต่ฉันคนเดียวนี่แหละที่งงเพราะไม่รู้ว่าที่เพื่อนสองคนทะเลาะกันเป็นเพราะฉันหรือเปล่า “ไปกันเถอะ” เสือเดินมาแทรกกลางระหว่างฉันกับน้ำขิงแล้วจับมือฉันกับน้ำขิงเดินตามหลังไทน์เข้าไปในผับเหมือนพ่อที่จูงมือลูกสาวคนละฝั่งอะ นี่แหละเสือข้างนอกดูเป็นคนแข็งๆ เงียบๆ แต่เวลาพวกเรามาเที่ยวกลางคืนอะก็มีเสือนี่แหละที่คอยดูแลไม่ห่าง จะเข้าห้องน้ำเสือยังตามไปเฝ้าเลยถ้าใครได้เป็นแฟนนะโชคดีมาก “แล้วนี่ไอ้บ้าไทน์มันหายไปไหนแล้วอะ คนก็เยอะขนาดนี้แทนที่จะรอเดินไปพร้อมกัน” น้ำขิงบ่นไทน์กระปอดกระแปดด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์สุดๆ เข้าใจมันแหละว่าไม่ชอบที่ ๆ มันวุ่นวายแบบนี้ แต่ฉันก็พอรู้นะว่าผับบางที่นะก็มีโซนนั่งดื่มชิว ๆ เหมือนกันแบบแยกกับโซนเทคไปเลย เพราะฉะนั้นฉันควรหาทางออกให้กับเรื่องนี้ “เสือ เสือได้จองโต๊ะไว้หรือเปล่าถ้ายังหรือจองแล้วเราเปลี่ยนไปนั่งโซนที่มันไม่วุ่นวายดีไหมส่งสารน้ำขิงอะ” ใช่ ฉันจะให้เสือพาฉันกับน้ำขิงไปนั่งโซนนั้นแหละ “จองแล้วแต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันเปลี่ยนให้” “โอเค แล้วไทน์ไปไหนแล้วอะ” ฉันถามถึงไทน์ที่ไม่รู้หายเข้าไปในกลีบเมฆก้อนไหนแล้ว เมื่อกี้ยังเห็นแวบ ๆ อยู่เลย “ช่างมันเถอะ มันมาที่นี่บ่อยมันคงจะไปตามทางของมัน เดี๋ยวฉันพาพวกเธอไปนั่งที่โต๊ะก่อนดีกว่าเพราะแถวนี้ผู้ชายมันเยอะ” เสือหันมามองฉันแล้วมองเสื้อผ้าที่ฉันใส่คืนนี้ ฉันรู้ว่าเสือกำลังคิดอะไรอยู่ แต่เสื้อผ้าที่ฉันใส่คืนนี้มันก็ไม่ได้โป๊มากนะ แค่เป็นเดรสสายเดี๋ยวสีครีมคอลึกจนเห็นร่องนมกับเว้าหลังโชว์ผิวแค่นั้นเอง “จะยืนจ้องตากันอีกนานไหมกูเมื่อยนะคะ” น้ำขิงจ้องหน้าฉันกับเสือสลับกันอย่างเอือมระอาออกไปทางเบื่อหน่ายอย่างเห็นได้ชัด ฉันเลยรีบหันหน้าหนีสายตาเสือไปทางอื่นพร้อมยกมือทัดผมไว้ด้านหลังหูแก้เขินแทน อืม...ฉันเขินนั้นแหละก็สายตาเสือเมื่อกี้มันแบบ...เหมือนหวงอะ “จะดื่มอะไรก็สั่งได้เลย คืนนี้เดี๋ยวฉันรูดบัตรเอง” หลังจากที่มานั่งโซนที่เสือเปลี่ยนให้แล้ว พวกเราก็นั่งสั่งเครื่องดื่มกับพนักงานทันที แต่ในขณะที่ฉันกำลังส่งสายตามองไปรอบ ๆ ผับ จู่ ๆ สายตาของฉันก็ดันไปปะทะกับใครบางคนที่กำลังหัวเราะมีความสุขอยู่ชั้นสองพอดี และใช่เขากำลังนั่งโอบไหล่ผู้หญิงด้วย และคนคนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเขาคือองศาผู้ชายที่ทะเลาะกับฉันวันนี้นั้นเอง.... “แกจ้องอะไรที่ชั้นสองนักหนาวะฟ้า” ด้วยความที่ฉันจ้องที่ชั้นสองที่ผู้ชายคนนั้นนั่งอยู่ไม่กะพริบตา น้ำขิงเลยทักฉันขึ้นก่อนที่มันจะหันไปมองอีกคน “หึ หัวเราะมีความสุขเลยนะ... แกอยากลองหัวเราะมีความสุขแบบนั้นบ้างไหมฟ้า” “แกกำลังจะบอกว่าให้ฉันถอยออกมาใช่ไหมขิง” ฉันเอ่ยดักขึ้นอย่างรู้ทันเพราะที่ผ่านมาพวกมันทุกคนก็ชอบพูดแบบนี้กับฉันตลอดจนฉันจำขึ้นใจ “เปล่า ฉันจะบอกว่าถ้ารถแกไม่มีเกียร์ถอยก็ใส่เกียร์เดินหน้าพุ่งชนให้ตายกันไปข้างเลย เขาทำได้มึงก็ทำได้ฟ้าอย่าไปยอมเป็นของตายอยู่ฝ่ายเดียว” น้ำขิงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงติดเคืองหน่อย ๆ ขณะที่มององศาอยู่ชั้นสอง ก่อนที่มันจะหันกลับมามองฉันด้วยสายตาเอาจริงเอาจังในเวลาต่อมา ฉันที่ถูกมันปลุกปั่นก็รู้สึกฮึกเหิมตามมันไปด้วยเลย เพราะวันนี้ที่ทะเลาะกันบนรถฉันก็เกือบจะได้เลิกเป็นเด็กเขาแล้ว พอยิ่งมาเห็นภาพนี้เข้าฉันก็ยิ่งรู้สึกอยากเอาคืนเขา “แล้วฉันต้องทำยังไง” ฉันถามน้ำขิง “ศัตรูของเขาคือใครมึงคิดสิ” ฉันหันไปทางเสือที่นั่งเล่นโทรศัพท์ทันทีเมื่อมันหมายถึงเสือ ซึ่งเสือก็เงยหน้าขึ้นมามองฉันพอดีเราสองคนสบตากันอีกครั้งจนฉันเป็นฝ่ายหลบตาหันไปทางน้ำขิงก่อน “ชั่งเถอะ ฉันว่าเราอยู่เงียบๆ แบบเดิมดีกว่า” ใช่ ฉันว่าฉันอยู่เงียบๆ แบบเดิมดีกว่าถ้าต้องลากเพื่อนมาเกี่ยวกับเรื่องของฉันกับองศา “อยากทำก็เอาดิ ฉันพร้อมช่วยเธอ” เสือพูดในสิ่งที่ฉันไม่คาดคิดออกมา คือเข้าใจฉันไหมว่าเสือต่อต้านฉันกับองศา และต่อต้านฉันด้วยจนไม่ค่อยพูดคุยกับฉันเหมือนกับคนอื่น แต่เมื่อกี้ที่เขาพูดแบบนั้น ฉันอยากร้องไห้เลยอะ จริง ๆ แล้วมันแปลกตั้งแต่วันนี้ที่เดินไปส่งฉันทั้ง ๆ ที่รู้ว่าองศามารับแล้วแหละ “นายแค้นอะไรเขาหรือเปล่า” ฉันถามอย่างไม่แน่ใจออกไป ก็ฉันไม่แน่ใจจริง ๆ นี่ว่าเสือแค้นอะไรองศาเป็นการส่วนตัวหรือเปล่า “เปล่าฉันแค่หมั่นไส้มัน” [ Aongsa part ] ผมว่าไม่กี่นาทีที่ผ่านมาผมรู้สึกเหมือนมีสายตาจากชั้นล่างมองผม แต่ผมก็ไม่ได้สนใจหันไปดูเพราะเมื่อกี้มัวแต่หัวเราะกับเรื่องที่เฮียรามมันเล่าอยู่ ก็ไม่มีอะไรมากเรื่องที่เฮียมันเล่าก็คือเรื่องเกี่ยวกับเมียสุดที่รักอย่างซ้อจันทร์เจ้านั่นแหละ ไม่รู้นึกคึกอะไรเล่าเรื่องตัวเองตอนโดนเมียฟาดด้วยด้ามปืนจนหัวแตก ทำเอาผมกลั้นขำไม่ไหวเลยหัวเราะสะใจไปหน่อย ขนาดเด็กที่นั่งอยู่ข้างผมยังอดขำไม่ได้เลยคิดดู แต่นั่นแหละขณะที่ผมนั่งคุยและหัวเราะกับพวกเฮีย ผมก็รู้สึกเหมือนมีสายตาจากข้างล่างมองผมอีกครั้ง ผมเลยหันไปดูให้หายข้องใจไปเลย และสิ่งที่ผมเห็นจากข้างล่างก็ทำให้ผมกัดฟันกรอดทันที ทั้งๆ ที่ผมสั่งไปแล้วว่าอย่าให้ผมเห็นหรือรู้แต่ดูเหมือนเธอจะไม่สะทกสะท้านกับคำสั่งของผมถึงได้กล้าขัดแบบนั้น “คุณมองอะไรอยู่เหรอคะ” “เปล่า ผมมองไปเรื่อยอะ” ผมตอบเด็กที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ผมด้วยสีหน้าราบเรียบก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมดแก้ว ภาพที่ผมเห็นข้างล่างเมื่อกี้คืออิงฟ้าในชุดเดรสสีครีมโชว์แผ่นหลังและเห็นร่องนมของเธอที่กำลังนั่งสบตายิ้มหวานอยู่กับไอ้เวรนั้นที่เธอบอกว่าเป็นเพื่อนกัน หึ เพื่อนกันเหรอวะ เพื่อนกันประสาอะไรนั่งจ้องตาหวานกันขนาดนั้น พรึบ! อึก! อึก! ตุบ! “มึงเป็นเหี้ยไรเนี่ยองศายกเอา ๆ เป็นน้ำเปล่าเลยไอ้สัส แล้วหน้ามึงเป็นอะไรเครียดอะไรขนาดนั้นวะ” เฮียรามที่นั่งสูบบุหรี่อยู่ตรงข้ามผมเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นท่าทางที่เปลี่ยนไปของผม เอาจริง ๆ ผมก็ไม่รู้หรอก ว่าทำไมตัวเองต้องมาเป็นแบบที่เฮียรามว่า แล้วไม่เข้าใจว่าทำไมผมต้องมานั่งใส่ใจกับการกระทำของยัยเด็กแสบอิงฟ้าข้างล่างนั้นด้วย ทั้ง ๆ ที่ผมสามารถมองผ่านแล้วทำเป็นไม่สนใจไยดีก็ได้ แต่ผมแม่งกลับหงุดหงิดวะ “ไม่มีอะไรหรอกเฮียผมแค่รู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อย เพิ่งจำได้ว่าลืมให้อาหารปลาที่ห้อง” “มึงเลี้ยงปลาด้วยเหรอวะ ปลาหรือนางเงือกมึงเอาดี ๆ” “เฮีย…มึงพูดอย่างกับไม่รู้จักองศา นั้นใครน้องเฮียดินกับเฮียทัพนะเว้ย ลายเจ้าชู้ของพี่ยังไงของน้องก็อย่างนั้นแหละวะ” เฮียรามยิ้มกรุ้มกริ่มทันทีหลังจากที่เฮียไซมันเล่นยกโคตรของความเจ้าชู้ในตระกูลผมมาเล่น แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก เพราะเรื่องที่เฮียไซมันพูดมันก็จริงทุกอย่าง พี่ชายทั้งสองของผมแม่งก็ไม่แผ่วในเรื่องนี้สักคนด้วยไง ก็เลยไม่รู้จะเถียงอะไรกลับไป แต่ก็ใช่ว่าสองพี่น้องตรงหน้าผมจะเป็นคนดีนะ สองคนนี้ก็ใช่ย่อย “เออ แล้วนี่มึงจะกลับเลยเหรอวะ” เฮียรามถามผมในขณะที่ผมกำลังลุกขึ้นจากโซฟาพอดี “อืมกลับเลย” ใช่กลับเลยนี่แหละอยู่ไปเดี๋ยวผมแม่งก็ได้ซัดคนกันพอดี ไม่ได้หึงหรือหวงนะแต่คือเข้าใจไหมว่ายัยเด็กนั้นผมเป็นคนซื้อเธอมา ถ้าผมจะรู้สึกไม่ชอบที่คนอื่นอยู่ใกล้เธอหรือเธอทำท่าสนิทสนมกับคนอื่นเกินหน้าเกินตาก็ไม่แปลกที่ผมจะหงุดหงิดถูกไหม เพราะฉะนั้นผมไม่ได้หึงผมแค่หวงของของผมเฉย ๆ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more