“R-RAN,” halos mautal niyang bigkas sa pangalan nito nang bahagya niya itong itulak palayo sa kaniya. “Sandali.”
“Ano? Ayaw mo na dahil lang inirereto ka ng Don sa apo niya?”
Nakatitig lang siya rito. Na para bang hindi kaagad nag-sink-in sa kaniyang isipan ang sinabi nito.
“Parang hindi mo yata ako hinanap kahapon,” mayamaya ay dagdag pa ni Ran sa litanya nito.
Kahapon, maghapon niya itong hinintay. Pero hindi para isatinig pa niya.
“Ayaw kong mapagalitan dahil lang sumama ako sa iyo rito. Baka mamaya, may pumasok dito at makita tayong dalawa.”
“Naka-lock ang pinto.”
“At ano’ng balak mong gawin natin dito? Magtago sa dilim?”
“Ikaw, ano’ng gusto mo? Marami akong oras para sa iyo.”
“Ah, ganoon? Marami kang oras ngayon? Tapos kahapon, ni dulo ng buhok mo, hindi mahagilap dito sa uba
