เขาผละออกมา ยิ้มเจ้าเล่ห์
“หิวฉันหรือว่าหิวข้าว”
“หิวข้าวค่ะ”
อัสนีถอนหายใจ ทำหน้าแสนเสียดาย
“ยอมให้ครั้งหนึ่งก็แล้วกัน”
ปลายฟ้าอมยิ้ม เธอยื่นมือข้างหนึ่งไปแตะแก้มเขา
“ทำไมวันนี้น่ารักจังเลยคะ” ปกติเขาเคยยอมเธอที่ไหน เอาแต่ใจเป็นที่หนึ่ง
“วันนี้เรามีธุระสำคัญต้องจัดการ เอาไว้คืนนี้ฉันค่อยเอาคืนเธอก็ยังไม่สาย”
ใบหน้าที่ยิ้มแย้มเมื่อครู่มุ่ยลงทันที
“เคยคิดจะยอมให้ปลายบ้างสักครั้งมั้ยคะ”
อัสนีจับมือนุ่มที่แตะอยู่แก้มตัวเองมากุมไว้ เขามองลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวย
“อยากให้ฉันยอม เธอก็ต้องยอมฉันก่อน”...
“สวัสดีค่ะ ป้าเบญ ลุงโชค”
ปลายฟ้ายกมือไหว้ทักทายผู้สูงวัยทั้งสองอย่างนอบน้อม แม้จะแปลกใจอยู่บ้างที่เห็นพวกท่านนั่งอยู่ในห้องรับแขกของบ้าน
“หนูปลาย เป็นไงบ้างลูก ขวัญเอ๊ย ! ขวัญมานะจ๊ะ” แม่เลี้ยงเบญญาลุกขึ้นไปประคองปลายฟ้ามานั่งลงที่โซฟาตัวเดียวกัน ลูบหัวลูบหลังด้วยความเป็นห่วงเป็นใย
