หลายวันที่แก้มนิ่มรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล โดยมีโอริคคอยดูแลไม่ห่าง ลุงอำนาจโทรมาบ้าง แต่หญิงสาวจำต้องโกหกลุงไปเพราะไม่อยากให้ลุงเป็นห่วง
" เมื่อไหร่จะได้ออกจากโรง'บาลคะ "
เป็นคำถามที่หญิงสาวเฝ้าถามเขาทุกวัน และก็จะได้คำตอบเดิมๆคือ
" รอให้หายดีก่อนครับ " อย่างน้อยอยู่ใกล้หมอเขายังอุ่นใจหากเกิดอะไรขึ้น
ในขณะที่โอริคกำลังดูแลเอาใจใส่คนป่วย มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ลูกน้องของโอริคเดินไปเปิด
" ชายกลางคนร่างท้วมเดินเข้ามาในห้อง "
" คุณพ่อ !! "
แก้มนิ่มหันไปมอง ' พ่อของเฮียริคเหรอ '
" ทำไมต้องทำเสียงตกอกตกใจขนาดนั้น "
" คุณพ่อมาได้ยังไงครับ "
" ลูกน้องแกเล่าให้ฉันฟังหมดแล้ว ฉันก็อยากจะมาดูหน้าผู้หญิงที่กล้าหาญชาญชัยถึงขนาดเอาตัวมารับลูกกระสุนแทนแกไง "
บรูโนหันไปมองหญิงสาวที่นั่งอยู่บนเตียง แก้มนิ่มยกมือไหว้ทักทาย
" สวัสดีค่ะ "
บรูโนมองสาวน้อยตรงหน้านิ่งด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา จนแก้
