“ข้าวไม่อยากมาทำงานสายค่ะ” เมรีญาพูดขณะที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของชายหนุ่ม
“เชิญนั่งสิ ผมไม่ทำอะไรคุณกลางห้องทำงานหรอก” พูดราวกับรู้ทันว่าที่เธอไม่ยอมนั่งลงเป็นเพราะไม่ไว้ใจเขานั่นเอง
“ก็ขอให้เป็นอย่างนั้นค่ะ” เมรีญานั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งกันตรงข้าม ในขณะที่เวทัสยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ
“นี่คือสัญญาที่คุณต้องการ” ชายหนุ่มหยิบเอสารกระดาษสัญญาหนึ่งใบขึ้นมา พร้อมกับยื่นให้คนตัวเล็กอ่านรายละเอียดในนั้น
“เป็นไง ครบถ้วนตามที่คุณต้องการไหมครับ คุณเมรีญา” เวทัสจงใจทำเสียงประชด แม้เขาจะไม่ได้เต็มใจทำสัญญาพวกนี้เท่าไรนัก แต่สุดท้ายก็ต้องทำเพื่อให้เธอยอมมาทำงานอยู่ใกล้ตนเอง
“ครบค่ะ ข้าวเซ็นได้เลยใช่ไหมคะ”
เมื่ออ่านข้อตกลงละเอียดและเรียบร้อยดีแล้ว เมรีญาจึงเงยหน้าถามคนตัวโต เมื่อเห็นเขาพยักศีรษะเล็กๆ เธอจึงตัดสินใจจรดปลายปากกาเป็นชื่อของตัวเองลงไปในสัญญาดังกล่าว
“โอเคเรียบร้อย ผมจะเก็บสัญญาไว้หนึ่งใบ
