BONDING4 อารมณ์น้อยใจ
821 Words
หลายวันต่อมา...
@สถาบันติวพิเศษ
"วันนี้พัชมีเรียนพิเศษคาบสุดท้ายแค่วิชาเดียว ประมาณสิบโมงก็เสร็จแล้ว คิมจะนั่งรออยู่ที่รถเหมือนเดิมหรือจะไปไหนก่อนก็ได้นะ"
"ครับ"
"งั้นพัชไปก่อนนะ"
เขายืนมองเจ้านายสาวของตัวเองที่กำลังเดินเข้าไปในห้องเรียนแถมยังโบกมือเขาด้วย
"ไอ้ขี้ข้า"
เขาก็ยืนมองเธอจนสุดสายตากำลังจะเดินเข้ามานั่งในรถก็ถูกเรียกไว้ก่อน จึงรีบหันกลับมาดูว่าใครที่เรียกเขาพบว่าเป็นไอ้เด็กเมื่อวานซืนที่เป็นเพื่อนคุณหนูของเขานั้นเอง เขาไม่ได้เอ่ยอะไรตอบออกไป เพียงแค่มองหน้ามันกลับไป
"เป็นขี้ข้า กล้ามองหน้าเจ้านายด้วยสายตาแบบนี้"
"นายไม่ใช่เจ้านายฉัน เจ้านายฉันมีคนเดียวคือคุณหนูพัชชา"
"ถึงกูจะไม่ใช่เจ้านายมึงโดยตรง แต่ฐานะเราสองคนต่างกันมาก มึงควรจะเคารพกูบ้าง"
"แต่ฉันอายุมากกว่านายหลายปีเลยนะ หัดเคารพกันด้วย"
"ฉันไม่สน"
"แล้วมีอะไร"
"วันนี้กูจะพาพัชชาไปกินข้าวกับดูหนังมึงกลับไปก่อนเลย เดี๋ยวกูไปส่งเธอเอง"
"คุณก็รู้ผมทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะเจ้าสัวสั่งให้ผมอยู่กับคุณหนูตลอดเวลา"
"มึงนี้มันน่ารำคาญจริง ๆ "
เขามองเด็กหนุ่มที่กำลังยืนนับเงินแบงก์สีเทาหลายใบแล้วโยนมาแทบจะกระเด็นใส่หน้าเขา
"เก็บเอาไปสิฉันให้ แล้วไสหัวไปไหนก็ไป"
"....." เขาไม่สนใจที่ชายตรงหน้าพูด จ้องหน้าออกไปโดยไม่เกรงกลัว
"ทำไมไม่เก็บเอามันไม่พอเหรอไง แต่ฉันว่าสภาพแบบแกแค่นี้ก็คงจะพอแล้วแหละ"
"ฉันไม่จำเป็นต้องเอาเศษเงินพวกนี้ของคุณ" พูดเสร็จเขาก็เดินข้ามเงินที่กระจายอยู่ที่พื้นเข้ามานั่งในรถ แล้วขับออกมาโดยไม่สนใจคนที่ตะโกนโวยวายอยู่ด้านหลัง
หลายชั่วโมงต่อมา...
"เราดีใจกับลูกปัดด้วยนะ"
"ขอบคุณมาก กว่าผลสอบจะผ่านฉันก็ลุ้นแทบตาย"
"แล้วของนานาล่ะ ผลออกวันไหน"
"พรุ่งนี้"
"ยังไงก็ได้แน่ ๆ นานาเก่งจะตาย"
ตอนนี้เธอกำลังคุยกับเพื่อนสนิททั้งสองของตัวเองเกี่ยวกับผลสอบ เพราะเพื่อน ๆ ของเธอเลือกจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศกันทั้งสองคนเลย
"แล้วพัชล่ะ ผลสอบออกวันไหน"
"วันศุกร์อาทิตย์หน้า"
"เสียดายที่พัชไม่ไปเรียนที่สวีเดนด้วยกัน"
"เราก็อยากไปนะ แต่ไม่อยากให้ป๊าอยู่คนเดียว พัชกลัวท่านเหงา"
"ปัดเข้าใจพัชนะ"
"อีกไม่เกินเดือนเราก็ได้แยกย้ายกันแล้ว เร็วมากเลยเนาะ เราเรียนด้วยกันมาตั้งหลายปี"
"ใช่ ๆ "
"เราไปฉลองกันดีกว่า"
"ไปที่ไหนดี"
"ไปที่ห้างกัน นานาอยากกินอาหารญี่ปุ่น"
"โอเค งั้นเราไปเจอกันที่นั่นเนาะ เพราะยังไงพวกเราก็มารถคนละคัน" เพราะนานากับลูกปัดก็ให้คนรถที่บ้านมาส่งที่เรียนพิเศษเหมือนเธอที่ให้คิมหันต์มาส่ง
"โอเค"
เธอกับเพื่อน ๆ ก็แยกย้ายกัน เธอก็เดินมายังลานจอดรถตรงที่ประจำของตัวเอง มองเห็นคิมหันต์ที่ยืนรอเธอเหมือนเช่นเดิมทุกครั้ง
"บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ต้องมายืนรอ เดี๋ยวพัชเปิดประตูรถเองก็ได้"
"ไม่ได้หรอกครับ ผมต้องทำตามหน้าที่"
"คำก็ทำตามหน้าที่ สองคำก็ทำตามหน้าที่พูดเป็นคำเดียวหรือไง" เธอทำหน้าบึ้งตึงใส่เขาแล้วลงมานั่งในรถโดยไม่มองหน้าเขาเลยเพราะรู้สึกโกรธที่เขาเอาแต่พูดแบบนี้โดยไม่สนใจความเป็นห่วงของเธอเลย
เวลาต่อมา...
@ห้างสรรพสินค้า
"คุณหนูจะให้ผมไปด้วยหรือให้รอที่รถครับ"
"อยากไปก็ไป หรือถ้าไม่อยากไปก็รออยู่ที่รถตามใจคิมหันต์เลย" เธอเดินมาโดยไม่สนใจบอดี้การ์ดหนุ่มของตัวเองแต่ก็มีแอบชำเลืองมองดูด้านหลังเพราะว่าเขาไม่ได้เดินตามเธอมา เธอจึงเกิดอารมณ์น้อยใจขึ้น แต่ก็ยังเดินมายังร้านอาหารญี่ปุ่นที่นัดกับเพื่อนไว้ พอเดินเข้ามาเห็นเพื่อน ๆ ที่กำลังยืนโบกมือรอเธออยู่จึงรีบเดินเข้าไปนั่งภายในโต๊ะ
"เป็นอะไรทำไมทำหน้าบึ้งตึงแบบนั้น"
"ไม่มีอะไรหรอก"
"งั้นเรามาสั่งอาหารกันดีกว่า ฉันเปิดดูเมนูไปพลาง ๆ วันนี้มีเมนูใหม่ด้วยนะ"
"ยังไม่สั่งกันเหรอ"
"ยังเลย พอดีรอสั่งพร้อมกัน"
"อืม"
เธอกับเพื่อนก็นั่งเปิดเลื่อนดูจอไอแพด เพื่อจะกดสั่งอาหารมาทาน
- Writer
