BONDING2 ทนได้
850 Words
หนึ่งเดือนต่อมา...
เธอเดินสะพายกระเป๋านักเรียนลงมายังชั้นสองของบ้าน ด้วยอาการง่วงหลังจากที่เมื่อคืนเธอดูซีรีส์จนเกือบเช้า
"ทำไมหาวต้องอ้าปากกว้างอย่างนั้นครับคนสวยของป๊า"
"หนูยังง่วงอยู่เลยค่ะป๊า แต่วันนี้มีเรียนวิชาหลักหนูเลยขาดไม่ได้"
"คงจะดูซีรีส์จนดึกใช่ไหม"
"ใช่ค่ะ"
"ทีหลังไม่เอาแบบนี้แล้วนะ เวลานอนก็ต้องนอนสิจะมาคอยแต่จะดูซีรีส์ได้ยังไง"
"ก็มันสนุกนี่คะ พอได้เริ่มดูก็อยากดูจนจบ"
"ก็เพราะว่าอยากดูจนจบไง เลยมีอาการง่วงแบบนี้"
"หยุดบ่นได้แล้ว เวลาหนูได้ยินป๊าบ่นปวดหัวหนักกว่าเดิมอีก"
"คนดื้อ"
"หนูไม่คุยกับป๊าแล้ว ป้านุ่มคะวันนี้มีอะไรทานเอ่ยหนูหิวมาก ๆ เลย" เธอที่ไม่สนใจคำพ่อที่พูดรีบหันไปหาป้านุ่มป้าแม่บ้านที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่เด็ก หลังจากที่แม่ของเธอเสียชีวิตตอนคลอดเธอได้ไม่นาน พ่อของเธอก็ได้จ้างป้านุ่มมาคอยเลี้ยงเธอ จนท่านอยู่กับเธอมาจนเธอโตได้ขนาดนี้
"วันนี้มีข้าวต้มหมูสับของโปรดคุณหนูค่ะ"
"งั้นเอามาเลยค่ะ"
"รอสักครู่นะคะคุณหนู ป้าให้คนไปตักมาให้แล้ว"
เธอนั่งรอไม่นานก็มีแม่บ้านเดินถือถ้วยข้าวต้มหมูสับของโปรดของเธอออกมาให้ เธอก็รีบนั่งทานอาหารตรงหน้าอย่างรวดเร็วเพราะตอนนี้เหลือเวลาอีกไม่นาน ก็จะได้เข้าชั้นเรียนแล้ว
"รีบทานอะไรขนาดนั้นลูก เดี๋ยวก็สำลักหรอก"
"ต้องรีบค่ะใกล้ถึงเวลาเรียนแล้ว"
"ถึงรีบไปเรียนขนาดไหน ก็อย่ารีบทานขนาดนั้นสิ ถ้าสำลักขึ้นมาเรื่องใหญ่เลยนะ"
"ค่ะป๊า"
พอพ่อเธอพูดแบบนั้นจากที่เร่งทานก็ชะลอเป็นทานช้ากว่าเดิม แต่ก็ยังเร็วในบางครั้ง
เวลาต่อมา...
@โรงเรียนเอกชนชื่อดัง
"ขอบคุณที่มาส่งนะคะ พัชขอเข้าโรงเรียนก่อน"
"ครับคุณหนู"
เธอเอ่ยบอกกับคิมหันต์แล้วเดินเข้ามาในโรงเรียนในตอนเช้าที่สดใส รีบเดินมายังที่ประจำของเธอกับเพื่อน ๆ พอมาถึงเห็นเพื่อนของเธอที่กำลังนั่งทำการบ้านอยู่
"นานา ลูกปัด" เธอยกมือเรียกเพื่อน ๆ ของเธอแล้วรีบเดินลงไปนั่งตรงที่ว่าง
"ทำไมวันนี้มาสาย"
"พอดีเมื่อคืนดูซีรีส์ไปดึกไปหน่อย ก็เลยตื่นสาย"
"ประจำเลยนะแก แล้วทำการบ้านหรือยัง"
"ยัง ว่าจะมาลอกพวกแกนี่แหละ"
"งั้นก็รีบมาทำเลย ใกล้ถึงเวลาเรียนแล้ว"
"ได้ ๆ " เธอรีบหยิบสมุดการบ้านของตัวเองออกมา นั่งลอกงานของนานาที่ทำเสร็จลงใส่สมุดของตัวเอง
เลิกเรียน
เธอเดินออกมาจากห้องเรียนด้วยร่างกายที่อ่อนล้าหลังจากที่เรียนติดต่อกันมาหลายชั่วโมง
"เหนื่อยสุด ๆ เลย"
"เหนื่อยเหมือนกัน อาจารย์สมรสั่งงานเยอะมาก จะเอาเวลาไหนไปทำเนี่ย"
"แกสั่งงานเหมือนพรุ่งนี้จะไม่ได้เรียนกับแกอีกอย่างนั้นแหละ ทั้งที่พรุ่งนี้ก็ยังเรียนกับแกอีก"
"คอยดูนะพรุ่งนี้อาจารย์สมรก็สั่งเพิ่มอีก"
"โอ๊ยทำไมช่วงนี้งานมันเยอะแบบนี้นะ มีทั้งงานอาจารย์สมรอาจารย์ศักดิ์ชัยอาจารย์วิโรจน์ เยอะแยะตีกันไปหมดเลย"
"ไหนรุ่นพี่บอกพวกเราว่าใกล้จบแล้วงานไม่เยอะไง นี่หรือไม่เยอะกองกันเป็นภูเขา"
"จะบ่นกันทำไม บ่นไปก็ต้องทำส่งอยู่ดี" เสียงของนานาเพื่อนของเธอที่พูดออกมาหลังจากที่เธอกับลูกปัดยืนบ่นกันสองคนหลังจากที่เดินออกมาจากห้องเรียน
"นานาก็ให้ปัดบ่นหน่อยเถอะ ฉันน่ะสงสารตัวเอง"
"แล้วนี่ลูกปัดจะกลับเลยไหม"
"กลับเลย"
"จะกลับยังไงแท็กซี่หรือคนที่บ้านมารับ"
"คนรถที่บ้านมารับ"
"แล้วพัชชาล่ะ คิมหันต์ของเธอมารับเหมือนเดิม"
"ใช่"
"งั้นเราก็แยกย้ายกันตรงนี้เลย เพราะปัดก็จะกลับบ้านเหมือนกัน พี่ชายมารอที่หน้าโรงเรียนแล้ว"
"โอเคแยกย้ายกัน พรุ่งนี้เจอกันนะ"
"ได้ ๆ " เธอเดินแยกออกมาจากเพื่อน เดินตรงไปยังข้างโรงเรียน เป็นที่ประจำของเธอที่ให้คิมหันต์รอไปรับไปส่งเธอเวลามาโรงเรียนและกลับจากโรงเรียน
"คิมหันต์" เธอเรียกบอดี้การ์ดของเธอออกไปหลังจากที่เขายืนหันหลังให้เธอ "วันหลังไม่ต้องออกมายืนรอก็ได้ นั่งในรถสบายดีกว่าข้างนอกร้อนจะตาย"
"ไม่เป็นไรหรอกครับผมทนได้"
"ทนได้อะไรกันเหงื่อเต็มหน้าไปหมดเลย" เธอหยิบผ้าเช็ดหน้าผืนโปรดของตัวเอง ขึ้นมากำลังจะยื่นไปซับเหงื่อให้กับคนตรงหน้าแต่อยู่ดี ๆ เขาก็ขยับถอยหลังไป
- Writer
