ทริสตันมาทำงานสายกว่าเวลาปกติของเขาอยู่หลายครั้ง แต่ไม่รู้ทำไมครั้งนี้จึงได้รับสายตาแปลกๆ ของผู้คนที่เขาเดินผ่านมา หลายคนหลบหน้าหลบตาเขา หลายคนกำลังจับกลุ่มคุยกัน พอเห็นเขาก็สะดุ้งเหมือนทำอะไรผิด
แต่เขาไม่สนใจ จนขึ้นไปถึงห้องทำงานของตัวเอง ก็พบว่าอาชวินกำลังรอคอยเขาอยู่ เลขาฯ หนุ่มมีท่าทีกระมิดกระเมี้ยนเหมือนอยากจะพูดเรื่องอื่นที่ไม่ใช่เรื่องงาน แต่ก็ไม่กล้าซักถามอะไร เป็นเพราะตั้งแต่เห็นหน้าหมอนี่ ทริสตันก็จงใจถามแต่เรื่องงานอยู่นานนับครึ่งชั่วโมง ถามจนไม่มีอะไรจะถามแล้วนั่นแหละ อาชวินจึงเป็นฝ่ายถามเขาขึ้นมาบ้างว่า
“คุณทริสตัน เมื่อวานคุณไปเยี่ยมผึ้ง เป็นยังไงบ้างครับ”
“อ้อ ไม่เป็นอะไรหรอก ผึ้งสบายดี”
ทริสตันตอบกลับ แล้วทำท่าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะหวนคิดถึงคำขอของคนดื้อที่บ้านได้พอดี ว่าเธอยังไม่ต้องการให้อาชวินรู้เรื่องของเขากับเธอ
ทั้งๆ ที่ปิดอย่างไรก็ปิดไม่มิดแท้ๆ สักวันอาชว
