บางครั้งทริสตันก็อดคิดไม่ได้ว่าเขากำลังเลี้ยงเด็กผู้หญิงสักสามขวบมากกว่าหญิงสาวโตเต็มวัยอายุยี่สิบห้าปี ที่ตอนนี้กำลังทำหน้าบูดบึ้งแล้วเขี่ยผักชีในข้าวต้มหมูสับพิเศษที่เขาบรรจงทำด้วยความห่วงใยจากใจทิ้งไป หลังจากที่ก่อนหน้านี้เธอเพิ่งเขี่ยหอมเจียวไป แต่อันนั้นเขาให้อภัยได้เพราะเธอบอกว่าเธอเหม็นมันเพราะอาการแพ้ท้อง แต่ผักชีที่ไม่กินเพราะไม่ชอบนี่เขาไม่เข้าใจจริงๆ ชายหนุ่มขมวดคิ้วมุ่นมองมือเล็กที่ตักข้าวต้มคำเล็กๆ เข้าปาก กว่าจะเคี้ยวกว่าจะกลืน เธอก็เอาแต่จ้องมองไปยังจอทีวีที่เปิดทิ้งเอาไว้เพื่อไม่ให้บ้านเงียบ ดูท่าทางเหมือนจะจงใจถ่วงเวลาเพราะไม่อยากไปทำงานกับเขาอย่างเห็นได้ชัด
แต่ลูกไม้อนุบาลแบบนี้คิดว่าจะใช้กับเขาได้ผลหรือ ในเมื่อเธอถ่วงเวลา เขาก็จะเล่นไปกับเธอ ประชุมอะไรก็จะเลื่อนให้หมด จะอยู่ดูแลเมียกับลูก ใครจะทำไม
“ผมว่าผึ้งผอมเกินไปแล้วนะ ทำไมผอมขนาดนี้”
ทริสตันเอ่ยชวนคุยเมื่อหญิงสา
