ทริสตันไม่รู้หรอกว่าเขาออกจากบ้านมาตอนไหน ทิ้งให้มาธวีร้องไห้อยู่อย่างนั้น แต่ใจเขาก็เจ็บเกินกว่าจะทนมองหน้าเธอได้ เรี่ยวแรงกำลังใจที่อยากจะต่อสู้เหมือนหดหาย มีแต่สิ่งที่เธอย้ำเตือนบาดใจเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเธอไม่รักเขาดังก้องอยู่ในหัว รู้ตัวอีกทีเขาก็เตลิดมาอยู่ในคลับของโรงแรมเดอมาเรียน่า เพราะไม่อาจทนอยู่ในห้องอันเงียบกริบของคอนโดมิเนียมอีกแห่งที่เขาซื้อทิ้งไว้แล้วนานๆ ไปอยู่สักครั้งหลังจากที่ออกจากบ้านมา โดยมีราฟาเอลที่ช่วงนี้อยู่เมืองไทยพอดีถูกเขาโทร.ตามให้ออกมานั่งดื่มเหล้าเป็นเพื่อน เพราะเขาไม่อยากลากน้องชายฝาแฝดออกจากบ้าน “เป็นอะไรไป” ราฟาเอลเห็นเพื่อนสนิทซุกตัวอยู่มุมข้างในสุดของคลับ โดดเดี่ยวท่ามกลางผู้คนที่มีความสุขก็พลันถอนหายใจยาว เมื่อไม่กี่วันก่อนมันยังอวดลูกแข่งกับเขาอยู่เลย แล้วดูสภาพมันตอนนี้สิ เขามองสีหน้ากลัดกลุ้มยุ่งยากใจและดวงตาที่วาววับผิดปกตินั้น ก็เห็นได้ชัดว่าทร