My Mafia หลอกรักให้ตายใจ

Ep.1 Vegus talk. "นายครับ...ผมรู้สึกว่าเราน่าจะโดนพวกมันหักหลัง" ไอ้หยางลูกน้องคนสนิทของผมพูดขึ้น พร้อมกับมองกระจกหลังระหว่างที่ผมกับมันกำลังนั่งรถออกมาจากโกดังร้างแห่งหนึ่งที่อยู่แถบชาญเมืองหลังจากที่ผมคุยเรื่องข้อตกลงที่จะทำธุรกิจร่วมกับอีกฝ่ายเสร็จ "อืม" ผมตอบมันไปแค่สั้นๆ โดยไม่ได้ตื่นตระหนกอะไรกับสิ่งที่ไอ้หยางมันบอก เพราะผมรู้อยู่แล้วว่ายังไงพวกมันก็ต้องเล่นไม่ซื่อกับผม ด้วยความที่ผมอยู่วงการนี้มาตั้งแต่เด็กจนโต มันเลยทำให้ผมดูออกได้ไม่ยาก ระหว่าง...คนที่มันบริสุทธิ์ใจที่จะทำธุรกิจร่วมกับเรา กับคนที่มันคิดแต่จะฮุบอำนาจที่ผมมี "ให้คนของเราจัดการเลยมั้ยครับ? " "ไม่ต้อง" "ครับนาย" จากนั้นไอ้หยางก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ได้แต่ขับรถไปเงียบๆ ทว่ามันก็ยังลอบมองกระจกหลังเป็นพักๆ เพื่อระวังความปลอดภัยให้กับผมและตัวของมันเอง และถ้าถามว่าทำไมผมถึงไม่จัดการพวกมันก่อน ก็เพราะว่าผมต้องการให้พวกมันตายใจ มาเฟียกระจอกๆ อย่างพวกมันทำอะไรผมไม่ได้หรอก หึ! ผมอุตส่าห์ให้โอกาสมันเข้ามาเดินอยู่ในวงการนี้สะดวกๆ แต่พวกมันกลับคิดสั้นหักหลังผม เพราะฉะนั้นผมไม่มีทางเอามันไว้แน่! และอีกอย่างเรื่องแบบนี้ ผมไม่ให้ลูกน้องผมเสียเวลาหรอก แต่จริงๆ แล้วผมจะให้ลูกน้องผมจัดการเลยก็ย่อมได้ แต่ถ้าผมจัดการเองมันจะง่ายกว่าเป็นไหนๆ ? ปัง! ปัง! ปัง! เอี๊ยดดดดดด!! เสียงกระสุนปืนถูกยิงอัดเข้ากับล้อรถคันที่ผมนั่งอยู่ ทำให้ไอ้หยางต้องเบรครถและหักเข้าจอดข้างทางอย่างกระทันหัน "ดูเหมือนมันจะเตรียมการกันมาดีนะครับนาย" ไอ้หยางมันพูดพร้อมกับหยิบปืนขึ้นมาเพื่อเตรียมตัวจะปะทะ "อืม...พวกมันน่าจะวางแผนกันมาสักพักแล้ว" ผมตอบมันไปพร้อมกับเปิดประตูลงจากรถอย่างชิลล์ๆ ก่อนที่ไอ้หยางมันจะตามผมลงมาด้วย "หึ! พวกมึงกล้ากันมากนะ" ผมเดินมาหยุดเดินอยู่ตรงหน้าของพวกมันแล้วเอามือล้วงกระเป๋า ก่อนจะพูดขึ้นพร้อมกับมองไปยังผู้ชายชุดดำประมาณ 7-8 คนที่ยืนล้อมผมไว้และกำลังเล็งปืนมาที่ผม พวกมันกล้ามากที่กล้ามาเหยียบคมผมขนาดนี้ แล้วที่ผมกล้าลงจากรถมาตัวเปล่า ก็เพราะผมรู้ว่ายังไงพวกมันก็คงไม่กล้าฆ่าผมตอนนี้แน่ ถ้าไม่ได้รับคำสั่งจากนายของพวกมัน และนายของพวกมันก็คงยังไม่สั่งฆ่าผมตอนนี้หรอก เพราะถ้าผมตาย คนที่จะแย่ก็คือพวกมันนั่นแหละ!! ครอบครัวผมทำธุรกิจสีดำแบบนี้มานาน เลยทำให้ครอบครัวผมมีอำนาจมาก และแน่นอนว่าเพราะมีอำนาจมากก็เลยทำให้มีคนอยากจะได้อำนาจนั้นไปครอบครองบ้าง แต่มันก็ไม่ง่ายอย่างที่พวกมันคิด เพราะคนที่คิดจะฮุบหรือโค่นอำนาจของผม จุดจบของพวกมันก็ไม่ต่างสักราย! และจุดจบที่ผมหมายถึงนั่นก็คือ...ความตาย! อ่า...มาถึงขนาดนี้แล้วทุกคนคงพอจะนึกถึงความเลวออกกันแล้ว และอยากจะรู้จักผมกันขึ้นมาบ้างแล้วใช่มั้ยครับ? โอเค! งั้นผมจะแนะนำตัวก่อนเลยละกัน ผมชื่อเวกัส เป็นลูกครึ่งไทย-จีน (ฮ่องกง) ครอบครัวผมทำธุรกิจสีดำมาตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษและสืบต่อกันมาเรื่อยๆ จนมาตกอยู่ที่ผม แต่พอมาถึงผมที่ต้องรับช่วงต่อจากพ่อ ผมก็เริ่มทำธุระกิจสีขาวขึ้นมาบ้าง ปะปนกันไปครับ มันก็เลยกลายเป็นว่าผมมีทั้งอำนาจที่สกปรกและอำนาจที่ขาวสะอาดอยู่ในเวลาเดียวกัน และยิ่งตัวผมมีอำนาจมากเท่าไหร่ คนก็อยากแย่งชิงอำนาจที่ผมมีมากขึ้น! "เรียกนายของพวกมึงลงมา" ผมพูดบอกพวกมันไปอีกครั้งด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ แต่เต็มไปด้วยความน่ารำคาญ วันนี้พวกมันทำผมเสียเวลามาก เสียเวลาที่ต้องมาเล่นอะไรไร้สาระ ปัญญาอ่อนกับพวกมันเกือบจะทั้งวัน ผมรู้ว่าไอ้ตัวต้นต่อมันนั่งอยู่ในรถนั่นแหละ แต่มันแค่ไม่กล้าลงมาก็เท่านั้น "ไปกับกู แล้วกูจะไว้ชีวิตมึง! " ไอ้คนที่ใส่ชุดดำหนึ่งในแปดคนพูดขึ้นมา ทำให้ผมต้องค่อยๆ หันหน้าไปมองมันช้าๆ "ไว้ชีวิตกู?" ตลกว่ะ! เพราะต้องเป็นผมมากกว่ามั้ยที่ต้องไว้ชีวิตพวกมัน! แต่น่าเสียดายที่มันไม่มีทางที่จะเป็นแบบนั้นน่ะสิ... "อย่าให้กูต้องเป่าหัวมึงตอนนี้!! " มันพูดขึ้นมาอีกครั้ง "มึงลองคิดดูสิ...ว่าก่อนที่มึงจะได้เป่าหัวกู มึงยังจะมีชีวิตอยู่ตอนนั้นหรือเปล่า" ผมพูดขึ้นมาอย่างใจเย็น พร้อมกับส่งสัญญาณให้ลูกน้องของผมที่แฝงตัวอยู่รอบๆ ให้เตรียมตัวให้ดี ถึงผมจะรู้ว่าพวกมันไม่กล้ายิง แต่อะไรก็เกิดขึ้นได้ ผมต้องรอบครอบไว้ก่อน เพราะเรื่องในอดีตมันสอนให้ผมต้องระวังตัวมากขึ้น! "มึงอย่ามาท้ากู! " "งั้นมึงก็ยิงเลยสิ! เพราะถ้ามึงไม่ยิง! ..." "...!? " "กูจะเป็นฝ่ายยิงมึงเอง!" ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ...ปัง! ปัง! ปัง! พูดจบผมก็หยิบปืนที่ผมเหน็บเอาไว้ข้างตัวขึ้นมายิงใส่กลางกระบาลของพวกมันอย่างรวดเร็ว! โดยไม่ต้องเล็งอะไรมาก พร้อมกับไอ้หยางที่มันช่วยผมยังพวกชุดดำที่เหลือที่สามรายด้วยอย่างรู้งาน สรุปคือผมยิงไปห้า ไอ้หยางยิงไปสาม! "เสียเวลากูฉิบหาย! " พูดจบผมก็เดินตรงไปที่รถคันหนึ่งที่จอดอยู่ไม่ไกลจากที่เกิดเหตุ เพื่อเข้าไปจัดการต้นตอ แต่ก่อนที่ผมจะเข้าไปถึงตัวก็มีลูกน้องของมันเปิดประตูรถออกมาขวางผมไว้ซะก่อน ปัง!! และผมก็ไม่รอให้มันได้ผุดหัวออกมา ผมก็จัดการยิงเข้าที่หัวมันก่อนได้อย่างแม่นยำ "ผมไม่เคยจะยิงทันนายเลยสักครั้ง" ไอ้หยางมันพูดขึ้นมาอย่างเซ็งๆ เมื่อมันไม่เคยได้จัดการคนพวกนั้นได้ทันที่ผมจะจัดการ "คิดจะเร็วให้ทันกู มันยังเร็วไป มึงยังต้องฝึกอีกเยอะ" ผมพูดพร้อมกระตุกยิ้มแล้วเดินไปข้างหน้าต่อ สำหรับผมไอ้หยางถือว่าเป็นคนที่มีฝีมือดีที่สุดในบรรดาลูกน้องของผมแล้ว แต่ถึงมันจะดีที่สุดแต่ก็ยังห่างจากผมอีกเยอะ ผมไ่ม่ได้อยากจะอวยตัวเองนะ แต่มันเป็นแบบนั้นจริงๆ "!!!" "ลงมา! " ไอ้หยางเดินไปเปิดประตูรถคันนั้นพร้อมกับบอกให้ไอ้ตัวต้นตอให้มันลงจากรถมา ส่วนผมก็ยืนมองมันอยู่ด้วยสายตานิ่งๆ รอดูหน้าโง่ๆ ของมัน มันคงคิดว่าตัวเองแน่หรือยังไม่รู้จักผมมากพอสินะ ที่กล้ามากับลูกน้องแค่ไม่กี่คนแบบนี้ หึ! แต่น่าเสียดายที่มันคงไม่มีโอกาสได้รู้จักผมไปมากกว่านี้แล้ว "นั่งลง! " ไอ้หยางพูดพร้อมกับกดตัวมันให้นั่งลง แต่มันกลับไม่ยอมนั่งลงง่ายๆ แถมยังมองมาที่ผมด้วยสายตาที่โกรธแค้น "ไม่ต้องให้มันนั่งหรอก" ผมพูดด้วยน้ำเสียงปกติ มันไม่อยากนั่งก็ไม่เห็นต้องบังคับมันให้นั่งเลย "พ่อกูมีบุญคุณกับมึงนะไอ้เวกัส!! " มันพูดขึ้นเสียงดังเพื่อที่จะทวงความดีกับผม "อ่าหะ...แล้วไง? " ผมตอบและถามมันกลับด้วยน้ำเสียงกวนตีนนิดหน่อย มันคงคิดว่าแค่พ่อมันเคยช่วยผมเรื่องเล็กๆ น้อยๆ มันจะทำให้ผมไว้ชีวิตมันสินะ บอกเลยว่าต่อให้คนที่อยู่ตรงหน้าของผมตอนนี้เป็นพ่อของมัน ผมก็ไม่มีทางไว้ชีวิตเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าผมเป็นพวกลืมบุญคุณคน อีกอย่างแค่พวกมันมีบุญคุณกับผม ก็ไม่ได้แปลว่าพวกมันจะมาทำอะไรแบบนี้กับผมได้ "เรื่องที่พ่อมึงเคยช่วยกู กูไม่ลืมหรอก แต่มึงอย่าลืมสิว่าคนที่เคยช่วยกูคือพ่อมึง...ไม่ใช่มึง!" ปัง!! "ฆ่าเร็วกว่าที่คิดนะครับ...รอบนี้" ไอ้หยางพูดขึ้นพร้อมกับมองไปยังร่างที่ล้มลงเมื่อสักครู่ "วันนี้กูไม่มีอารมณ์มาเล่นกับคนพวกนี้" ผมพูดพร้อมกับเดินขึ้นไปนั่งบนรถของพวกมันเนื่องจากรถผมโดนพวกมันยิงที่ล้อ ผมก็เลยต้องมาใช้รถมันแทนอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นไอ้หยางก็รีบวิ่งขึ้นมานั่งสนตำแหน่งคนขับพร้อมกับรีบสตาร์ทรถ "ศพพวกนั้นจะให้คนของเราจัดการเลยมั้ยครับ" "ไม่ต้อง...เดี๋ยวพวกตำรวจมันก็คงมาจัดการกันเอง" ผมตอบพร้อมกับเอนตัวพิงเบาะรถอย่างสบายๆ ผมว่าพวกตำรวจเดี๋ยวนี้ว่างงานกันเยอะ ไม่ค่อยมีงานทำ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกมันไปละกัน...จะได้คุ้มกับภาษีที่ผมเสียไปแต่ละปี "ครับ...และจะกลับบ้านเลยใช่มั้ยครับนาย" "อืม กลับเลย แล้ววันนี้เป็น...? " "วันนี้เป็นนางแบบครับนาย รับรองเด็ดสุดๆ" "ดี" ผมตอบมันพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปาก นี่แหละครับชีวิตผม วนเวียนอยู่กับไม่กี่อย่าง งาน เพื่อน ผู้หญิง วนอยู่แค่นี้แหละครับ... ___________________________ นางมีความหลงตัวเองงง อิอิ ฝากติดตามด้วยนะคะ >< ******1ไลค์1คอมเมนท์เท่ากับ1กำลังใจ ฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ******