บ่วงรักน้องสาวจำแลง

ถูกทิ้ง...2

“คุณแม่ครับ ภพจะดูแลน้องให้ดีที่สุดเลย ถ้าใครมาทำอะไรน้อง ภพจะต่อยมันครับ” เด็กชายวรภพกล่าวจริงจัง ทำให้ผู้เป็นมารดาได้แต่กลั้วหัวเราะกับท่าทีของบุตรชาย

เวลาผ่านไปหลายปี เด็กทั้งสองเติบโตมาด้วยความผูกพันกัน วรภพทำหน้าที่พี่ชายที่ดีมาตลอด ในขณะที่นิรดาก็รู้สึกรักและหวงพี่ชายของเธอเป็นอย่างมาก เด็กสาวเติบโตขึ้นมาโดยที่เธอรู้ความจริงมาตลอดว่าเธอเป็นเพียงบุตรบุญธรรมของคุณจักรภพและคุณวรวรรณเท่านั้น

ทำให้หญิงสาวค่อนข้างเจียมตัว แต่เธอก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอจึงไม่สามารถควบคุมอาการหวงพี่ชายของเธอได้ เธอไม่ต้องการให้ผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้วรภพ และวรภพก็ไม่ได้รู้สึกไม่พอใจแต่อย่างใด เพราะนิรดาเป็นดังแก้วตาของใจของทุกคนในบ้านก็ไม่ปาน

ยิ่งเติบโตใบหน้าของหญิงสาวก็ยิ่งสวยหวานขึ้นเรื่อย ๆในขณะที่วรภพก็เริ่มมีอาการหวงน้องสาวเช่นกัน ผู้ใหญ่ทั้งสองคนรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่สองคนไม่ใช่พี่น้องท้องเดียวกัน แต่ก็รักและห่วงใยกันเป็นอย่างยิ่ง จนกระทั่งวันหนึ่ง วรภพสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี ชายหนุ่มจึงตัดสินใจไปศึกษาต่อในระดับปริญญาโทที่ต่างประเทศ

“พี่ภพขา พี่ภพไม่ไปไม่ได้เหรอคะ” เด็กหญิงนิรดาในวัยสิบสี่ปีร้องไห้ด้วยความเสียใจ เพราะเธอและเขาสนิทสนมกันจนเด็กสาวคิดว่าหากขาดพี่ชายคนนี้ไปเธอจะอยู่กับใคร

“พี่ไปห้าปีเอง แล้วพี่จะเป็นดอกเตอร์มาโชว์เรา” วรภพสงสารเด็กสาว แต่เขาก็ต้องการเพิ่มพูนความรู้เพื่อกลับมาช่วยบิดามารดาบริหารธุรกิจของครอบครัว ดังนั้นเขาจึงต้องตัดใจจากน้องสาวที่รักเพื่อไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศ

“แล้วรดาจะเล่นกับใครคะ” เด็กสาวกล่าวเสียงสั่นเครือ

“ก็เล่นกับพี่แววไง พี่เห็นรดาเล่นกับพี่แววออกบ่อย” วรภพกล่าวพร้อมกับลูบศีรษะเล็กของน้องสาวด้วยความเอ็นดู เขาไม่เคยคิดว่าเด็กสาวคือคนอื่น เขาคิดว่าเธอคือน้องสาวของเขาจริงๆ

“อดทนนะรดา พี่ไปอยู่ที่โน่นพี่ก็จะโทรหารดาทุกวันเลย” วรภพให้สัญญากับน้องสาวตัวน้อย เด็กสาวจำใจพยักหน้ารับ เพราะเธอคงไม่สามารถรั้งพี่ชายเอาไว้ได้ เธอได้แต่ปาดน้ำตาด้วยความเสียใจ

และแล้ววันที่ต้องลาจากก็มาถึง เมื่อคุณจักรภพ คุณวรวรรณ และนิรดา เดินทางไปส่งวรภพ เพื่อไปศึกษาต่อที่ประเทศอังกฤษ บิดามารดาก็ยิ้มยินดีที่บุตชายกำลังจะไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศ ในขณะที่น้องสาวนอกไส้อย่างนิรดาก็ร้องไห้เป็นวักเป็นเวน แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผู้ใหญ่แปลกใจ เพราะทั้งคู่นั้นรักกันเกินกว่าพี่น้องท้องเดียวกันบางคู่เสียอีก

“เลิกร้องไห้ได้แล้วรดา พี่ใจคอไม่ดีนะเนี่ย” วรภพกล่าวกับน้องสาวด้วยเสียงเศร้า น้ำตาของนิรดาทำให้เขาก้าวขาเขาไปในเกตไม่ได้สักที

“ฮือๆ รดาไม่ร้องแล้วค่ะ” นิรดาปาดน้ำตาออก แล้วพยายามกลั้นน้ำตาที่จะไหลลงมาเอาไว้

“พี่ไปแค่แป๊บเดียวเดี๋ยวก็กลับมานะครับ พี่สัญญาว่าพี่จะโทรหารดาทุกวันเลย” วรภพกล่าวก่อนที่เขาจะตัดสินใจหมุนตัวเดินเข้าไปในเกต นาทีนี้ความเศร้าเกาะกินหัวใจเขา เพราะน้ำตาของเด็กสาวที่เขาเห็นเมื่อสักครู่

เมื่อพี่ชายเธอเดินจากไป เด็กสาวก็ยังร้องไห้ไม่หยุด คุณวรวรรณจึงดึงบุตรสาวเข้าไปกอดพร้อมรอยยิ้มเอ็นดู เด็กหนอเด็ก เมื่อโตขึ้นจะรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้มันเป็นเพียงเรื่องตลกเรื่องหนึ่งเท่านั้น คนเราทุกคนต่างมีหน้าที่ที่ต้องทำ หน้าที่ของวรภพก็คือการไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศ สองสามีภรรยามองหน้ากันด้วยรอยยิ้ม ทั้งสองกำลังเฝ้ารอความสำเร็จจากบุตรชายอันเป็นที่รัก ในระหว่างที่บุตรชายไปศึกษาต่องที่ต่างประเทศ ท่านก็ต้องดูแลบุตรสาวสุดที่รักให้ดีที่สุดเช่นกัน สมกับที่บุตรชายของทั้งคู่ฝากฝังเรื่องนี้เอาไว้