‘รัฐกิจ พร็อพเพอร์ตี้’
นวลลออมองป้ายชื่อสถานที่ทำงานของตัวเองด้วยความยินดี แม้ว่าที่นี่จะไม่ใช่บริษัทใหญ่โตอะไรมากนัก แต่ตำแหน่งพนักงานขายที่หล่อนทำอยู่ก็สามารถสร้างรายได้เลี้ยงชีพให้กับหล่อนได้อย่างไม่ขัดสน แถมยังมีเหลือส่งกลับไปให้มารดาพอเป็นค่ายาให้กับบิดาอีกด้วย
คงต้องขอบคุณโรมิโอนั่นแหละ ที่ฝากหล่อนให้เข้าทำงานกับเพื่อนของเขาที่เป็นเจ้าของบริษัทแห่งนี้
“สวัสดีค่ะพี่ๆ มาทำงานแต่เช้าเลยนะคะ”
หล่อนเอ่ยทักทายเพื่อนร่วมงาน ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนโต๊ะประจำตำแหน่งของตัวเอง
“นวล...ผู้จัดการเรียกหาแน่ะ”
“เรียกหานวลเหรอคะพี่อ้อ”
“ใช่ เห็นว่าวันนี้มีงานให้ทำน่ะ งานด่วนด้วยมั้ง”
สีหน้างงงวยเล็กน้อย แต่ก็รีบลุกขึ้นและเดินเข้าไปหาผู้จัดการซึ่งเป็นหัวหน้างานโดยตรงของตนเอง
“สวัสดีค่ะผู้จัดการ”
“อ้าว นวลนั่งก่อนสิ” ผู้จัดการเอ่ยทักทายหล่อน
“ขอบคุณค่ะ” หล่อนทรุดนั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน
