รุ่นพี่...คะ : My Senior

Ep 4 โชคชะตาหรือดวงตก

Ep 4 โชคชะตาหรือดวงตก

"อยู่ไหนครับ" - ทัส

"มหาลัยค่ะ" - น้ำชา

"เรียน?" - ทัส

"ค่ะ" - น้ำชา

ร่างบางที่นั่งอยู่ในแถวกำลังใช้มือกดข้อความตอบทัส นั่นยิ่งเพิ่มความมั่นใจให้เขาเข้าไปอีก รอยยิ้มร้ายที่มุมปากต้องหุบลงทันทีเมื่อบรรดาเพื่อนชั่วชะโงกหัวสาระแน่ส่องหน้าจอมือถือของเขา มือหนากดปิดหน้าจอก่อนจะทำท่าทางให้เป็นปกติที่สุด

"มึงคุยกับใคร" - ม่อน

"เสือก" - ทัส

"คนนั้นที่กูปัดให้ป่ะ" -ม่อน

"..." - ทัส

"เจอหน้ายัง...น่ารักม่ะมึง" - ม่อน

ทัสเลือกที่จะไม่ตอบแล้วลุกขึ้นเดินไปยังข้างโต๊ะที่อยู่ด้านหน้าแทน อีก 5 นาทีก็ถึงเวลาที่พี่ว๊ากจะกล่าวแนะนำตัวเองให้รุ่นน้องปี 1 ได้รู้จักหน้าค่าตา และจะมีการประกาศเรื่องงานต่าง ๆ เช่นค่ายอาสา 2 คืน 3 วันรอบนี้จะไปซ่อมแซมโรงเรียนที่ต่างจังหวัด และขนเสื้อผ้ากับอุปกรณ์การเรียน อุปกรณ์กีฬาไปแจกเด็ก ๆ ด้วย แต่ปี 1 ไม่จำเป็นต้องไปทุกคน กิจกรรมนี้ไม่ใช่กิจกรรมรับน้องเป็นเรื่องของการสมัครใจเท่านั้น ส่วนเรื่องรับน้องของวิศวะจะรับกันในรั้วมหาลัยประมาณ 1 สัปดาห์เท่านั้นไม่มีการรับน้องนอกสถานที่เป็นไปตามนโยบายของมหาลัย

เฮดว๊ากยังคงไม่ก้าวตามเพื่อน ๆ ไปด้านหน้าเพื่อแนะนำตัว เขากลับเดินช้า ๆ นิ่ง ๆ อ้อมกลับไปที่โต๊ะรายชื่อสายรหัส นิ้วเรียวยาวชี้ลงที่กระดาษเอ 4 เขาเลือกช่องของชื่อเล่น น้ำชา เธอเป็นหลานรหัสของเพ้นท์ทำเอาเขาถึงกับหลุดขำเบา ๆ ไม่รู้ว่าเพราะโชคเข้าข้างเขาหรือเด็กน้อยดวงตกกันแน่ ว๊ากปีสามมีเป็นสิบไม่รวมวิศวะคนอื่นอีกเป็นร้อยดันมาเป็นหลานรหัสคนใกล้ตัวเขาเสียนี่

ไอ้จะเอาปากกาขีดฆ่าชื่อเพ้นท์และเอาสลับกับชื่อเขาก็ดูจะเกินไปหน่อย เดี๋ยวปี 2 ที่เป็นน้องรหัสเขากับเพ้นท์จะมีคำถามได้ ซึ่งเขาเองก็ไม่ชอบตอบเรื่องส่วนตัว เขาเลยเลือกที่จะปล่อยไปตามเดิม ยังดีที่เป็นหลานรหัสเพ้นท์ถ้าเป็นคิงกับม่อนหรือเบียร์เขาคงได้เอาตีนก่ายหน้าผาก ไม่ได้สนใจถ้าเพื่อนจะรู้หรือแซวแค่จะดีกว่ามากถ้าตอนนี้พวกมันยังไม่รู้เรื่อง เดี๋ยวไก่ตื่นบินหนีไปคราวนี้จะไปตามก็ยากไม่ใช่นิสัยเขาด้วยที่จะตามใคร

"เพ้นท์...กูอยากให้มึงเอาหลานรหัสของพวกเราไปอาสาด้วย" - ทัส

"ได้ดิ่...แล้วน้องรหัสอ่ะ" - เพ้นท์

"ไปไม่ไปก็แล้วแต่" - ทัส

"ว่าแต่น้องรหัสมึงอ่ะ...เอาไง" - เพ้นท์

"ไม่ใช่เรื่องของกูไหม" - ทัส

"แล้วแต่" - เพ้นท์

เสียงอื้ออึ่งของเด็กปี 1 ทำให้เฮดว๊ากอย่างเทพปกรถึงกับต้องมองหาต้นตอที่ทำให้เกิดเสียง เขาถึงกับหางคิ้วกระตุกเพราะคนที่เดินเข้ามาในบริเวณรับน้องของวิศวะ เป็นเดือนคณะบริหารภาคอินเตอร์เมธา หรือ เมธ เด็กเวรที่เคยมีปัญหากับเขาเมื่อปีก่อน

"พอดีอาจารย์ฝากเอกสารมาให้รุ่นพี่ครับ" เมธ

"ขอบใจ" - คิง

เมธยื่นซองสีขาวที่เขียนหน้าซองถึงพวกว๊ากเป็นรายชื่อของนักศึกษาภาคอินเตอร์ 4 ชีวิตที่อาจารย์ภาควิชาภาษาอยากให้ไปร่วมค่ายอาสาด้วย อารมณ์อยากให้พวกพูดไทยไม่ชัดไปฝึกภาษาไทยกับคณะที่ชอบพูดภาษาพ่อขุน โดยไม่ได้ถามความสมัครใจของเฮดว๊ากสักนิด คิงที่รับซองเปิดอ่านรายละเอียดแทนทุกคนถึงกับหน้าเปลี่ยนสี เพราะไม่รู้ว่าเรื่องเก่า ๆ ในอดีตยังจะทำให้เพื่อนสนิทของเขาอย่างทัสโมโหกระทืบหน้าไอ้เดือนสุดหล่อที่ยังคงยืนยิ้มกวนส้นตีนให้อยู่รึเปล่า

"ถ้าพี่รับทราบแล้วผมขอตัวนะครับ" - เมธ

"ไอ้...." - คิง

.

.

"อ้าว...น้องน้ำชา" - เมธ

"..." - น้ำชา

"ลืมพี่แล้วเหรอครับคนที่ทำแก้วชาน้องหกไง" - เมธ

"อ่า" - น้ำชา

"พี่เมธนะ" - เมธ

"สวัสดีค่ะ" - น้ำชา

ระหว่างหมุนตัวกลับจะเดินออกจากบรรดาว๊าก เดือนสุดหล่อดันเหลือบไปเห็นสาวน้อยในฝันที่เขาคิดถึงมาตลอดหลายวัน นี่ต้องโชคชะตาของเขากับเธอเป็นแน่ เขาไม่รอช้าก้าวเท้ายาว ๆ ไปถึงน้ำชาก่อนจะย่อตัวลงให้พอดีกับที่ร่างบางนั่งอยู่ที่พื้น เอ่ยทักทันทีแบบที่ไม่ต้องรอให้น้ำชาจะหันหนีและแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเขา แต่ก็เพียงเท่านั้นเสียงเฮดว๊ากประหนึ่งสายฟ้าฟาดก็ดังสนั่นจนทุกคนในห้องโถงเงียบกริบและหันไปที่ด้านหน้าเวทีเป็นตาเดียว

"บุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องกรุณาออกไป!!!" - ทัส

"..." - เมธ

เมธเอียงศีรษะเล็กน้อยเขารู้ว่าประโยคขับไล่นั้นเป็นสาร์นส่งตรงมายังเขาคนเดียวนั้นล่ะ เฮดว๊ากยังคงโกรธเคืองเขาอยู่แต่เขาหาแคร์ไม่ เรื่องที่เขาไม่ได้ทำเขาจะสนทำไมในเมื่อบางคนฉลาดทุกเรื่องเสือกโง่เรื่องผู้หญิง เพื่อนก็ไม่ใช่พ่อน้องก็ไม่ใช่ทำไมเขาต้องพูดเตือนด้วย ถ้าอยากฟัดกันมาตัว ๆ เขาไม่ติดอยู่แล้ว

"แล้วเจอกันครับ" เมธ

"ค่ะ ๆ" - น้ำชา

ร่างบางที่กำลังตกใจกับผู้ชายที่ชื่อเมธแบบยังไม่ทันได้พักหายใจ ภาพที่เห็นตรงหน้าห่างออกไปไม่กี่เมตร พี่ว๊ากที่ยืนขึ้นและแหกปากไล่ใครสักคนเสียงดัง เขามีหน้าตาเหมือนกับรูปโปรไฟล์ของคนที่ชื่อทัสอย่างกับแกะ เธอเผลอจ้องเขาอยู่นานจนมะนาวต้องสะกิดเรียก

"ใครว่ะสุดหล่อเมื่อกี้" - มะนาว

"อยากมีมดลูกเลยเจอพ่อของลูกแล้ว" - บันนี่

"ประสาท...มึงเป็นกะเทย" - ซิพ

"ชิ" - บันนี่