Ep 5 จับไม่ได้ไล่ไม่ทัน

996 Words

Ep 5 จับไม่ได้ไล่ไม่ทัน ระหว่างที่มะนาวและบันนี่พยายามกระซิบกระซาบเค้นเรื่องของเมธจากน้ำชาอย่างเอาเป็นเอาตาย จนไม่ได้สังเกตว่ามีใครบางคนมายืนระยะประชิดอยู่เหนือหัวแล้ว “ลุกขึ้นยืนทั้งหมด!!” - ทัส “ฉิบ…” - น้ำชา เธอหลุดอุทานเสียงดังออกมาเพราะความตกใจ แต่ไอ้ที่ทำให้ใจเต้นแรงกว่าคือใบหน้าเฮดว๊ากที่ยืนแทบจะติดเธอ เขาไม่เพียงไม่หลบสายตาแต่ยังจ้องเธอเหมือนจะฆ่าจะแกงเธอ เสียงซิพกับบันนี่และมะนาวบ่นอุบอิบเบา ๆ ว่าไม่น่าเลย แต่ก็ไม่มีใครถึงกับหัวเสีย “งั้นพวกคุณจะได้เป็น 4 คนแรกที่ลงชื่อไปค่ายอาสายินดีด้วย” - ทัส “เฮ้ย/เดี๋ยว/ห๊ะ/ได้ไง” - มะนาว/น้ำชา/บันนี่/ซิพ “ออกไปยืนแนะนำตัวด้านหน้า” - ทัส สิ้นเสียงของเฮดว๊ากทุกคนก็คอตกเดินเรียงกันออกไป โดยมีบรรดาพี่ว๊ากยืนยิ้มตอนรับอย่างอารมณ์ดี คงมีแต่เฮดว๊ากเท่านั้นที่หน้ายังนิ่งหาความรู้สึกอะไรไม่ได้ ทั้ง 4 ค่อย ๆ แนะนำตัวเองเรียงกันตามความเคยชิน มะนาว น้ำชา บันนี่และชิพ แต่คนที่ได้เสียงโห่ร้องมากสุดคงจะเป็นบันนี่เพราะนางสวยแบบสวยตะโกน แบบที่เพื่อนสาวแท้อีกสามคนยังต้องยอมแพ้ ต่อมาก็จะเป็นเพื่อน ๆ ปี 1 ถยอยกันแนะนำตัวเองไปเรื่อย ๆ และเหยื่อโชคชะตาทั้ง 4 ก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิม คล้ายเฮดว๊ากจะตั้งใจประจานพวกเธอเสียอย่างนั้น “น้องลงชื่อแล้วกลับไปนั่ง” - ม่อน “ใครอนุญาต” - ทัส “วันนี้ทำไมมึงพูดมากจัง” - คิง “เจอเหยื่อ” - เพ้นท์ “คนไหนวะไอ้เพ้นท์” - เบียร์ จากที่ไม่มีเพื่อนสนิทของเขาคนไหนสนใจเรื่องรุ่นน้องที่ถูกทำโทษเพราะคุยกันในแถว พอเพ้นท์คนเจ้าเล่ห์เปิดประเด็นทุกคนก็หันควับเข้าหาเฮดว๊ากทันที ทัสยังคงนิ่งมองออกไปที่รุ่นน้องคนอื่น ๆ เขาปล่อยให้คำถามของเบียร์ไร้ความหมาย มีแค่เพ้นท์คนเดียวที่ยกยิ้มอย่างคนมีชัย เขามองออกเพราะทัสไม่เคยให้ผู้หญิงคนไหนยืนหรือเข้าใกล้ตัวเขาสักครั้ง แต่ก่อนหน้านี้เพราะทัสเดินไปหยุดอยู่ใกล้กับเด็กรุ่นน้องที่เดือนอินเตอร์เรียกชื่อซะเสียงดัง เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรแต่เด็กที่ชื่อน้ำชาต้องมีอะไรแน่ ๆ ไม่งั้นทัสคงไม่เดินเข้าไปหาเองแบบนี้ “อย่าให้รู้นะเทพปกร” - คิง “เออ….” - ม่อน หลังจากแนะนำตัวรุ่นน้องจนครบก็มาถึงตารุ่นพี่ที่ค่อยแนะนำตัวเองจนถึงคนสุดท้าย “ผม…ทัส เทพปกร ไกรกมลเกียรติ ปี 3 โยธาเป็นเฮดว๊าก” - ทัส “เชี้ย!!!” น้ำชา แม้ทัสจะยืนหันหน้าไปทางบรรดาปี 1 แต่หางตาเขาก็เหลือบมองมาที่น้ำชาที่กำลังมีสีหน้าตกใจเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ หลังจากได้ยินชื่อเล่นของเขาที่มันตรงตามโปรไฟล์ในแอพนั่น คนนึงกำลังเงยหน้ามองเพดานและยิ้มเยาะที่จับผิดคนได้ส่วนอีกคนนึงกำลังหน้าซีดเผือกยืนบีบมือ นึกถึงเรื่องที่เคยพิมพ์ข้อความก๋ากั่นไปมากมาย เพราะคิดว่าไม่มีทางจะเจอตัวจริงกันแน่นอน ถึงเธอจะเคยคิดว่าถ้าเขาขอนัดเธอ เธอจะออกไปแต่ในใจลึก ๆ เธอก็กลัวโดนหลอกมากกว่า และเรื่องโดนหลอกปัดตกไปก่อน เพราะตอนนี้เรื่องอื่นคงจะมีมาให้บันเทิงเริงใจไม่เว้นวัน เธอตกอยู่ในห้วงความคิดตัวเองจนเพื่อนสะกิดบอกว่าพี่ว๊ากสั่งให้กลับบ้านได้แล้ว พอเธอมองไปรอบ ๆ ก็เห็นปี 1 กับพี่ว๊ากเริ่มแยกย้ายส่วนเขาคนนั้นก็หายไปแล้ว “มึงเป่าลมปากโล่งใจเรื่องไร” - บันนี่ “เอ้า…ก็ยืนตรงนี้ไงมีแต่คนมอง” - น้ำชา “อ๋อ” - บันนี่ “เย็นนี้กินไร” - ซิพ “ส้มตำสิกูอยากมาหลายวันล่ะ” - มะนาว “ร้านลุงหลังมอนะ” - ซิพ เสียงเจื้อยที่พูดคุยกันถึงเรื่องกินร้านดังหลังมอและภาพของน้ำชากับเพื่อนกำลังเดินตัดสนามฟุตบอลใหญ่ไปที่ประตูด้านหลังมหาลัย ทำให้เพ้นท์ที่เห็นว่าทัสยืนมองรุ่นน้องกลุ่มนี้อยู่เกิดความคิดบางอย่าง “วันนี้อยากแดกเบียร์กับเนื้อย่างร้านหลังมอใครจะไปกับกู” - เพ้นท์ “ไป/ไป/ไป” - เบียร์/คิง/ม่อน “เทพปกรไม่ไปงั้นก็แยกตรงนี้” - คิง “กูบอกตอนไหนไม่ไป” - ทัส ใช่ปกติเขาไม่ค่อยไปกินแบบนี้กับเพื่อน ชอบให้ทุกคนมานั่งที่บ้านเขามากว่า เรื่องเก็บกวาดไม่ใช่ปัญหาเดี๋ยวแม่บ้านก็มาเก็บให้ตอนเช้าของทุกวันอยู่แล้ว ก็เพราะเขาเป็นพวก Introvert ไม่จำเป็นไม่ออกไปไหน ถ้าออกไปคลับก็จะไปเพราะอยากหาคนมาสนองความต้องของบุรุษเพศเพียงเท่านั้น ส้มตำไทยพริก 2 เม็ดไม่ปลาร้าของน้ำชา ตั้งเด่นอยู่ท่ามกลางจานสีแดงเดือดด้วยพริกนับสิบ เธอเป็นคนเดียวที่กินเผ็ดน้อยและไม่กินปลาร้า “มึงไม่กินปลาร้าเลยสวยน้อยสุดในกลุ่มชา” - บันนี่ “เกี่ยวกันตรงไหน” - น้ำชา “นี่นะ…กู” - บันนี่ เสียงบันนี่ขาดหายเพราะกลุ่มคนที่กำลังเดินเข้ามาในร้านส้มตำเล็ก ๆ มันเหมือนงานรวมรุ่นพระเอกซีรี่ส์จีนเกาหลี “อ้าวววว….พี่ขอนั่งด้วยดิ่มื้อนี้พี่เลี้ยงเองปลอบใจ ๆ เรื่องที่โดนไอ้ทัสบังคับไปค่าย” - คิง จบแล้วน้ำชาส้มตำแสนอร่อยวันนี้คงไม่ต้องดงต้องแดกล่ะ ประโยคนี้คือสิ่งที่อยู่ในใจของน้ำชา

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more