เธอไม่ลังเลแม้สักวินาทีที่จะเปิดประตูให้เขา ผู้ชายที่เคยอาศัยอยู่ห้องเดียวกับเธอมาสองปี เสือเผ่นที่เคยอาละวาดอยู่บนเตียงเธอทุกค่ำคืน ก่อนที่เขาจะหายไปจากชีวิตเธออย่างไร้ร่องรอย..
“พราว..” ทันทีที่ประตูเปิดออก เขาตกใจตาลุกวาว ไม่คาดคิดว่าเธอจะต้อนรับเขาด้วยสภาพเปลือยเปล่าล่อนจ้อน ไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ปกคลุมร่างกาย
“เข้ามาสิคะ” เธอยิ้มนิดๆ แต่สายตายั่วยวนอย่างเต็มจริต ไร้อาการขัดเขินต่อสายตาชายหนุ่ม
“โอวว ..พราว” เขาอ้าปากอึ้งๆ แต่ก็ชอบอกชอบใจจนทำตัวแทบไม่ถูก รีบก้าวเข้าห้องแล้วปิดล็อคประตูแน่นหนา คาดว่าคืนนี้คงอยู่ยาวถึงเช้า
เธอหันหลังให้เขา ก้าวเท้าได้สองก้าวก็โดนเขารั้งไว้ด้วยการสวมกอดจากด้านหลัง “อื้อ พี่แทน..“
“พราวจ๋า” เขากระซิบกระซาบเสียงแหบพร่า ฝ่ามือซ้ายลูบไล้หน้าท้องของเธอก่อนจะเลื่อนลงลูบคลำเนินสวาท ส่งฝ่ามือขวาขึ้นบีบคลำเต้านมอวบฟูอย่างสาสมใจ “อืออ...พี่คิดถึงพราวสุดๆเลย”
