ตอนที่ 5 คิดถึง

1595 Words

ผมก้าวเดินเข้ามาในห้องน้ำพร้อมกับถอดเสื้อผ้าของตัวเอง แล้วลงไปในอ่างจากุชชี่ทรงสี่เหลี่ยมที่มีฟองสบู่สีขาวลอยอยู่เต็มอ่าง อีกทั้งยังมีกลิ่นอ่อนๆ ออกมา มันทำให้ผมลดความตึงเครียดได้พอสมควร ผมจึงค่อยหลับตาลง ทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ทั้งหมด โดยให้สมองเป็นผู้เรียบเรียงทีละฉาก ทีละตอน ตั้งแต่มีคนลอบตามผมที่โรงแรม จะมาเจอกับเธอคนนี้ที่หลบอยู่ที่หลังเสา ความจริงผมควรปล่อยเธอเจอชะตากรรมไป แค่ผมกลับลากเธอมาร่วมชะตากรรมด้วยชะงั้น ถามว่าผมรู้สึกผิดไหม มันก็มีส่วนผิดเหมือนกัน และไม่รู้ว่าพวกมันจะตามเธอไปยังที่บ้านไหม ทำไมผมต้องฟุ้งซ่านใจไม่สงบแบบนี้ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนก็ไม่ทราบได้ ตอนนี้ผมอยากที่จะเจอเธออีกครั้ง อยากไถ่โทษที่ทำให้เธอตกอยู่ในอันตรายแบบนั้น เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่เข้ามาร่วมเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายในครั้งนี้ “คิม” เสียงหวานๆ ของมิวล์ทำให้ผมลืมตาขึ้นช้าๆ มองใบหน้าจิ้มลิ้มของเธอที่ดูอ่อนหวาน อีกทั้งเธอนั้นสวมบิกินีสีดำสุดเซ็กซี่ หรือเรียกอีกอย่างว่าซีทรูนั่นแหละ มือเรียวของเธอนั้นลูบบนอกแกร่งทั้งสองข้างของผมอย่างยั่วยวน แต่ทว่าผมกลับคิดถึงแต่ผู้หญิงคนนั้นอยู่ก็ไม่รู้ ผมหลับตาลงอีกครั้งแต่ก็ยังเห็นใบหน้าสวยคมเฉียวดูมีเสน่ห์ในแบบของเธอ ผมลืมตาอีกครั้งหนึ่งขณะที่มิวล์นวดไหล่ “วันนี้ดูคิมเหนื่อยๆ นะ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน ผมหันไปเผยรอยยิ้มให้เธอ เธอก็ก้มลงมาจูบที่ริมฝีปากของผมอย่างดูดดื่มเนิ่นนาน จนได้ยินเสียงกระเส่าออกมาจากเธอ “อืม เหนื่อยจริง” ผมเอ่ยบอก “ให้มิวล์ทำให้นะ” เธอเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม และจูบลงที่ข้างกกหู มือเรียวข้างหนึ่งเลื่อยลงมาที่ดุ้นที่นอนสงบนิ่งใต้น้ำ แต่ผมกลับไม่รู้สึกอยากจะมีเซ็กส์เลยในตอนนี้ ผมคิดถึงแต่หน้าของเธอที่ดุดัน และตบลงมายังใบหน้าของผมด้วยอารมณ์ที่โกรธจัด “พอก่อน ผมไม่มีอารมณ์” ผมเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง เธอกลับมีสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย “เช่นนั้นมิวล์กลับบ้านนะ” “เดี๋ยวให้นนท์ไปส่ง” ผมเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงสำนึกผิดอยู่บ้างที่ปล่อยให้เธออารมณ์ค้างแบบนี้ ทั้งที่ผมไม่เคยทำกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แต่ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์ที่อยากที่จะมีเซ็กส์จริงๆ ผมมองเขาที่สวมเสื้อผ้าในห้องนอน แล้วเธอก็เดินจากไป ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ผมเป็นอะไรไปเนี่ย!!! ผมก้าวเดินมายังด้านล่างของตึกใหญ่ บอดี้การ์ดที่เห็นผมต่างก้มหน้าให้ความเคารพเช่นทุกครั้ง ผมก้าวเดินไปหาบอดี้การ์ดหลายคนที่ติดตามผมไป ก้าวเดินออกมาจากห้องทำงานของป๊าผม ผมคิดว่าป๊าคงบินด่วนกลับมาจากภูเก็ต ขณะที่มันมีสีหน้าหวาดกลัว และรู้สึกผิดในแววตานั้น ทำให้ผมคิดว่าป๊าคงด่าพวกมันจนหูชาในเรื่องวันนี้ ผมเห็นพี่เชษฐ์ หัวหน้าบอดี้การ์ดของป๊าก้าวเดินออกมา แล้วก้มหัวเล็กน้อย “ป๊ากลับมาแล้วเหรอ” ผมเอ่ยถามเสียงเรียบเฉย “กลับมาแล้วครับ” “ป๊านอนแล้วเหรอ” “กำลังจะนอนครับ” “คิมอยู่หน้าห้องเหรอ” เสียงของป๊าดังออกมาจากในห้อง “คุณหนูอยู่ที่หน้าห้องครับ” พี่เชษฐ์เอ่ยบอกป้าด้วยน้ำเสียงนอบน้อม “เข้ามาสิ คิม” ป๊าบอกผมเช่นนี้ ผมจึงก้าวเดินเข้าไปในห้องกว้าง มองป๊าที่กำลังหันหลังกลับมามองผมด้วยสีหน้าที่ดูตื่นเล็กน้อย เขาคงเป็นห่วงผมอยู่บ้าน ไม่เช่นนั้นคงไม่บินด่วนขนาดนี้ “ป๊า อย่าไปโทษพวกมันเลย ผมเองก็ปลอดภัยกลับมา” ผมเอ่ยบอกเพราะอยากให้ป๊าใจเย็น “ความจริงฉันจะไล่พวกมันออกด้วยซ้ำ” ป๊าเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดุดัน ผมรู้ว่าป๊าโกรธจัดจริงๆ “ป๊า” “ฉันให้คนไปสืบแล้ว” “ครับ ผมให้ได้รุจไปสืบอยู่ว่าพวกมันเป็นใคร แต่ที่ผมได้ปะทะกับพวกมันมา พวกมันเป็นเหมือนกลุ่มนักเลงรับจ้างชะมากกว่า” ผมออกความคิดเห็น กับในสิ่งที่เป็นไปได้ เพราะพวกมันไม่ตามหาผมอย่างเอาเป็นเอาตาย หรือพวกมันคิดจะจับเป็น “คิมช่วงนี้บริษัทเรามีแต่เรื่อง และระวังคนใกล้ตัวให้ดีดี ไม่รู้ว่าพวกมันอยู่ในบ้านเราหรือเปล่า อีกอย่างหนึ่งสินค้าที่เราส่งไป บริษัทคู่แข่งก็มาตัดราคาไป” “ผมต้องสืบให้เร็วที่สุด” “ไปนอนพักผ่อนเถอะ” “ครับ” -ดารา- ฉันขับรถเก๋งมายังบ้านหลังเล็กชั้นเดียวที่ดูเรียบง่าย แต่มันเต็มไปด้วยความรักของพ่อและแม่ที่พวกเขานั้นได้ซื้อไว้ให้ก่อนท่านจะเสียสองปี ตอนนี้ฉันจึงได้อยู่ไพลินน้องสาวเพียงสองคนเท่านั้น ไพลินเองอยู่ ม.6 และเธอเรียนในโรงเรียนอินเตอร์ เพราะฉันอยากให้น้องซึมซับภาษาได้มากที่สุด โตขึ้นเธอจะได้ไม่ลำบาก ถึงบ้านหลังนี้จะดูเล็ก แต่มันอบอุ่นอย่างน่าเหลือเชื่อ ฉันก้าวเดินเข้าไปในบ้านที่ดูเงียบสนิท ขณะที่ฉันถือถุงใส่กับข้าว โดยมีไข่พะโล้ ผัดกะเพราหมูซับ และข้าวสวยหอมมะลิ เพราะถุงก๋วยเตี๋ยวเย็นตาโฟนั้นหายไปตั้งแต่ที่ฉันวิ่งชุลมุนกับไอ้บ้านั้น สาธุ! ชาตินี้หรือว่าชาติไหนๆ ขออย่าได้เจอมันอีกเลยเพี้ยง “พี่ดาว กลับมาแล้วเหรอ” เสียงของเธอช่างตื่นกลัวอย่างมาก ขณะที่เธอก้าวเดินออกมาจากหลังโซฟา และเข้ากอดฉันไม่ทันให้ฉันได้ตั้งตัว ทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจมาก และจับเธอออกจากอ้อมกอดทันที ดูสีหน้าที่หวาดกลัว ทำให้ฉันคิดว่าพวกมันมาอีกแล้วใช่ไหม “พวกมันมาอีกแล้วเหรอ” ฉันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เปล่าหนูทำหม้อไหม้ หนูขอโทษ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียสำนึกผิด ทำให้ฉันคลายกังวลลงมาบ้าง ฉันก็นึกว่าเจ้าหนี้เงินกู้มาทำอะไรน้องฉัน ถ้ามันมาคือแปลกมาก เพราะฉันได้จ่ายดอกมันไปเมื่อวันก่อนนี้ หลังจากได้จากแขกประมาณห้าหมื่นสอง ฉันคิดอยากจะเลิกทำงานแบบนี้ แต่มันกลับเลิกไม่ได้สักที เพราะได้แต่ละทีมันมากนัก “พี่ดาวหนูขอโทษ” เธอเอ่ยบอก ขณะที่กำลังแบะปากร้องไห้ออกมา “ช่างมันเถอะ ลินไม่เป็นอะไรใช่ไหม” ฉันเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ขณะที่มองเธอด้วยความเป็นห่วง “ไม่เป็นอะไร” “ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว” “แล้วทำอะไรเหรอ ที่ทำให้หม้อไหม้” ฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัย ขณะที่ก้าวเดินไปยังครัว มองหม้อมือถือเพียงข้างเดียวที่มีด้ามจับ สีดำสนิทไม่เหลือเคล้าหม้อที่เทา อีกทั้งมันยังแช่น้ำอยู่ “หนูต้มมาม่ากิน แต่หนูได้ยินเสียงไลน์ที่อีเรียมไลน์เข้ามา เลยคุยกันเพลิน” เธอเอ่ยบอกเช่นนี้ “เรื่องไอ้ดิวอีกหล่ะสิ” ฉันเอ่ยบอกและยิ้มที่มุมปาก ขณะที่เทอาหารใส่จานที่มันยังร้อนๆ อยู่ “ใช่ แต่ว่าทำไมพี่กลับมาช้าจัง หรือว่างานที่ร้านเยอะ” เธอเอ่ยถามฉันด้วยความสงสัย “ใช่” ฉันเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “พี่ หนูไปทำงานดีไหม” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ไม่ต้อง ให้พี่เหนื่อยคนเดียวพอ เดี๋ยวขึ้นมหาลัยค่อยว่าแล้วกัน ตอนนี้ตั้งใจเรียนเถอะ ปีจะขึ้นมหาลัยแล้ว” ฉันเอ่ยบอก ขณะที่นำจานและถ้วยก้าวเดินมายังโต๊ะ เธอเองก็ยกจานและชามที่เหลืออยู่มายังโต๊ะเช่นนั้น “หนูไม่อยากให้พี่เหนื่อยแบบนี้เลย ทั้งเรียนและทำงานไปด้วย” “พี่ไหวหน่า อย่าคิดมากกินเข้าไป” ฉันเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม และลงนั่งตรงข้ามของโต๊ะ “หนูรักพี่นะ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจังแฝงไปด้วยความรัก ทำให้ฉันรู้สึกตื้นตันขึ้นมาทันที “กูก็รักมึงนะ แต่ตอนนี้กินก่อนเถอะ” ฉันเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม และมองหน้าไพลินและหัวเราะออกมาพร้อมกัน เราสองคนค่อยๆ กินข้าวกันต่อ โดยไม่พูดอะไรออกมา จนกระทั่งไพลินและฉันขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเอง .......................................... ตอนที่ห้ามาแล้ว!!! สนุกไหมคะ เฮียคิมของเราจิตใจไม่สงบ อยากเจอเจ้อีกครั้งเสียแล้ว คงติดใจรสจูบอันเร่าร้อนของเจ้ที่ข้างตึกสินะ 555 เนื้อเรื่องจะเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ แล้วเสี่ยคิมจะตามหาเจ้ดาวเจอไหม มาลุ้นกันในตอนต่อไปกันน๊าาาาาาาาาา อย่าลืมเข้ามาติดตามอ่านกันนะคะ ไม่เม้นท์ก็ส่งหัวใจมาก็ได้คร้า ไรท์ชอบอ่านคอมเม้นท์ของทุกท่าน และพยายามตอบกลับทุกคอมเม้นท์

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more