“คงต้องเป็นเพลงที่สองนะคะ เพลงแรกโรซี่ต้องเต้นกับโรมิโอ พ่อริคกี้จัดคิวไว้แบบนี้ แล้วยังมีหนุ่มๆ จากหลายตระกูล รอคิวเต้นอีกเพรียบ งานนี้โรซี่อาจจะต้องพึ่งสมุดจดคิว” สาวน้อยเอ่ยขึ้นอย่างร่าเริง
“พี่ชายไม่อยากให้โรซี่เต้นกับใคร พี่ชายขอเหมาคิวทั้งคืนได้ไหมครับ”
อเลสซานโดรเอ่ยขึ้นอย่างหวงนิดๆ เขาเฝ้าดู เฝ้ามอง สาวน้อยมาตั้งแต่เป็นเด็กหญิงตัวป้อมๆ กว่าจะรู้หัวใจตัวเองใช้เวลาหลายปี ไม่มีทางยอมให้ไอ้หนุ่มหน้าไหน มาใกล้ชิดโรซี่น้อยของเขาเด็ดขาด
“จะดีหรือคะ พ่อริคกี้จะไม่ว่าเอาหรือคะ โรซี่ว่าแบ่งๆ ให้คนอื่นเต้นกับโรซี่บ้างก็ได้” โรซี่น้อยไม่ยอมรับปาก
“โถ่... โรซี่น้อย พี่ชายไม่อยากให้โรซี่น้อยเต้นกับใครนี่”
อเลสซานโดรได้แต่โอดครวญ เขาหรือจะมีปัญญาไปบังคับเธอได้ แค่ได้พบหน้าปีละสองครั้งก็บุญหนักหนาแล้ว สาวน้อยแสนสดใสไม่เคยแสดงท่าทีอะไรมากกว่าที่เคยเป็นมา มันทำให้ชายหนุ่มเริ่มไม่มั่นใจตัวเอ
