“พรุ่งนี้โรซี่ต้องกลับบ้านแล้ว พี่ชายคงคิดถึงโรซี่มาก”
อเลสซานโดรกุมมือของสาวน้อยไว้ จับจูงให้เดินเคียงข้างกัน ใต้แสงดวงดาวและเกลียวคลื่น
“ไว้พบกันตอนงานเดบูตองต์นะคะ”
โรซี่น้อยบอกพลางบีบมือหนาของเขาแรงๆ ให้เขารู้ว่าเธอก็รู้สึกแบบเดียวกับเขา
“พี่ชายจะอดทน จะรอวันนั้นนะ”
เขาบอกเธอเสียงนุ่ม ขณะโอบร่างงามมากอดไว้ ถือสิทธิ์การเป็นคนรักใกล้ชิดสาวน้อย
“แค่หกเดือนเอง อดทนให้ได้นะคะ สู้ๆ”
โรซี่น้อยให้กำลังใจแฟนหนุ่มสูงวัยกว่าของตน ก่อนจะเขย่งปลายเท้าไปหอมแก้มเขา เติมกำลังใจชั้นดีให้อีกฝ่าย
“สู้ขาดใจเลยแบบนี้”
อเลสซานโดรบอกพร้อมรอยยิ้ม แล้วก้มลงไปแตะริมฝีปากบนเรียวปากนุ่มแสนหวานอย่างดูดดื่ม เป็นจูบที่ทำให้สาวน้อยถึงกับเข่าอ่อน จนต้องเกาะไหล่เขาไว้แน่นไม่ให้ร่วงลงไปกองกับพื้น
“จำเอาไว้นะว่าเราเป็นแฟนกัน โรซี่น้อยเป็นของพี่ชายคนเดียว”
อเลสซานโดรตีตราจับจองหัวใจของสาวน้อยไว้เพียงผู้
