บทที่ 31 คืนสู่ตระกูลไพศาล
หมอภูส่งดารินที่สถานีขนส่งด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง
"ถึงกรุงเทพแล้ว คอยโทรหาผมนะครับ ถ้าคุณต้องการอะไร หรือไม่สบายใจอะไรก็ให้บอก"
หมอภูพูดพลางมองดารินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใยก่อนจะยื่นนามบัตรให้เธอ
"ขอบคุณค่ะหมอภู... ขอบคุณที่ช่วยเหลือฉันทุกอย่าง"
ใบหน้าสวยพูดเสียงแผ่ว เธอยิ้มให้หมอภู แม้ว่ามันจะเป็นรอยยิ้มที่เปล่งออกมาได้ยาก แต่ในนั้นยังแฝงไปด้วยความขอบคุณอย่าง
สุดซึ้ง
หมอภูหยิบซองเงินออกมาจากกระเป๋าและยื่นให้เธอ
"นี่ครับ ผมไม่ได้ตั้งใจให้คุณรับ แต่คิดว่าในช่วงนี้คุณคงต้องใช้เงิน ผมจะเป็นห่วงถ้าคุณไม่มีอะไรติดตัวไป"
ดารินมองเงินในมือแล้วพยักหน้ารับ
"ขอบคุณมากนะคะ"
คำพูดนี้ออกมาจากใจของเธอ แม้ว่าจะรู้ดีว่ามันไม่สามารถตอบแทนการช่วยเหลือของเขาได้ทั้งหมด แต่ในใจของเธอรู้สึกขอบคุณอย่างสุดซึ้ง
"ขอให้โชคดีนะครับ...หวังว่าเราจะได้เจอกั
