“ หรือว่ามันจะมี something กันวะ ”
ไอ้ภาคินพูดมาก็ถูกมันต้องมีอะไรแน่ๆ เหมือนพี่พูมจะพูดอยู่บ่อยๆเกี่ยวกับยัยมะนาวคนนี้ หลังจากเรียนเสร็จฉันกับเพื่อนก็เดินออกมาจากห้องเดินลงบันไดมา
“ ถ้าไอ้น่านถามบอกว่าฉันกลับไปแล้วนะ ”
“ อ้าว！มันอุตส่าห์มารอมึงนะ จะไม่ให้มันไปส่งจริงๆหรอ ”
บางทีฉันก็ไม่เข้าใจไอ้ภาคินจริงๆดูเหมือนจะเข้าข้างน่านน้ำ แต่บางทีก็ดูเหมือนจะชอบพูดให้ฉันคิดมากเกี่ยวกับน่านน้ำ สรุปมันอยู่ข้างไหนกันแน่วะ
“ ฉันว่าแกคงหลบมันไม่ทันแล้ว ”
แพรไหมชี้นิ้วไปที่น่านน้ำที่กำลังยืนดูดบุหรี่ตรงบันได ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ได้น่าหมั่นไส้ อย่างกับแบกโลกไว้ทั้งใบ มารับฉันต้องคิ้วขมวดขนาดนั้นเลยหรอ ฉันจึงเดินผ่านหน้าเขาไป
“ เลิกดูดได้แล้ว ”
ในเมื่อคู่หมั้นผมสั่งแบบนี้ผมก็ต้องดับบุหรี่ทิ้งสิพึ่งจะดูดได้แป้ปเดียวเอง แล้วรีบเดินตามพระพายไป ถ้าไม่ดักอยู่บันไดคงหลบผมไปหาไอ้กรแล้วมั้ง
“ จะรีบไปไห
