“ ไม่ต้องเล่นแล้วครับ นอนกับพี่แล้วก็เงียบๆอย่าเสียงดังพี่จะนอน ”
ผมเก็บโทรศัพท์เธอไว้ที่โต๊ะหัวเตียงข้างผม แล้วดึงคนตัวเล็กลงมานอนที่เตียงด้วย จะได้ไม่แอบหนีตอนผมหลับ ไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปตั้งแต่ตอนไหนเพราะเหนื่อยล้าจริงๆจึงหลับไปก่อนพระพาย
(ตกลงนายเป็นคนยังไงกันแน่น่านน้ำทำไมยิ่งเข้าไกล้นายยิ่งไม่เหมือนพี่ชายที่แสนดีตอนเด็กๆของฉันเลย)
เมื่อโดนความเย็นของแอร์กระทบกับผิวหนังจนเย็นสบายตัว ทำให้พระพายเผลอนอนหลับไหลในอ้อมกอดของน่านน้ำ เมื่อนอนหลับผ่านไปหลายชั่วโมงด้วยความเย็นของแอร์ทำให้ร่างกายหนาวเย็นพระพายจึงซุกตัวเข้าหาความอบอุ่นจากคนข้างๆ
ยิ่งได้กลิ่นหอมจากร่างกายของน่านน้ำยิ่งทำให้พระพายซุกหน้าเข้าหาอกแกร่งของเขาโดยที่เธอไม่รู้ตัว แต่คนที่ถูกคุกคามอย่างน่านน้ำจะไม่รู้สึกตัวได้ยังไง
เขาลืมตาขึ้นมาช้าๆมองดูพระพายที่กำลังนอนหลับตาพริ้ม นอนกอดก่ายอยู่บนตัวเขาแถมซุกหน้าเข้าหาอกเขาอีก
(ถ
