“สวยงามเหลือเกิน” ทรงกลดอุทานกับภาพแรกที่ปรากฏสู่สายตา เพราะเป็นคนแรกที่ทะลุผ่านม่านหมอกหนา ตามหลังยูร่าออกมาติดๆ
“ดูท้องฟ้านั่นสิ” พริมรำพึงเบาๆด้วยความตะลึง
ผืนฟ้าที่เห็นเบื้องหน้า กระจ่างใสกว่าท้องฟ้าที่เคยได้เห็นมา บรรยากาศที่รายล้อมล้วนเต็มไปด้วยรื่นรมย์ รู้สึกว่าแค่หายใจเอาอากาศเข้าปอดไปเพียงน้อย แต่อิ่มนานอยู่ในอก
ตรงที่เท้
ของทุกคนยืนอยู่ คล้ายทุ่งกว้างที่แทรกอยู่กลางป่าสูง มองดูคล้ายกับว่าป่าคือกำแพงที่โอบล้อมลานโล่งแห่งนั้นเอาไว้ทุกด้าน
สภาพบ้านเรือนที่เห็นล้วนแปลกตาไปจากที่จินตนาการเอาไว้อย่างสิ้นเชิง หากใครคาดหวังว่าจะได้มาเห็นในความอลังการ หรือความมลังเมลืองของสิ่งปลูกสร้าง คงต้องผิดหวังกลับไป เพราะมยุระนครไม่ใช่เวียงวังที่ยิ่งใหญ่ ตรงกันข้าม…สิ่งที่เห็นเบื้องหน้าล้วนเป็นความเรียบง่าย ภายใต้วิถีชีวิตที่แทบกลืนไปกับธรรมชาติแวดล้อม
“ดูนั่นสิ!”
เปลวสะกิดพริมให้ดูโค้ง
