รุ่นน้อง
1202 Words
คนที่ยืนตรงหน้ายิ้มแวบเดียว แค่เพียงไม่กี่วินาที แต่คนที่ได้เห็น กลับใจสั่นขึ้นมาแบบที่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
เสียงประกาศบอกสถานีที่รถกำลังจะจอดดังขึ้นมาก่อนที่จะพูดคุยอะไร คนข้างๆลุกขึ้นยืน เตรียมตัวจะลง
ชายหนุ่มนั่งลงข้างๆ แล้วดึงกระเป๋าของตัวเองกลับคืนมา
" บ้านอยู่แถวไหน " เค้าถามออกมา เสียงเบา เพื่อไม่ให้รบกวนคนอื่น
" ลงสถานีเดียวกัน " เค้าตอบกลับมาเสียงเบาเช่นกัน
" กลับดึกทุกวันเลยเหรอ "
" ก็เรียนพิเศษจันทร์ อังคาร พุธ " ขนมผิงตอบแล้วมองด้านนอกที่มืดมิด มีแสงไฟตามคอนโด และอาคารสูง เปิดอยู่
" เลือกคณะอะไร " คนโตกว่า ถามชวนคุย
" เดี๋ยวขอทาย " เค้าทำท่าคิด แล้วยิ้มออกมา
" อักษร ไหม "
" ก็เรียนศิลป์ภาษา ก็ต้องอักษร ไหมละ "
เสียงประกาศดังขึ้นอีกรอบ ขนมผิงลุกขึ้นยืน เตรียมตัวจะลง มือบางจับเสาสแตนเลสเอาไว้ เพื่อเป็นหลักยึดทรงตัว แล้วก็มีอีกมือจับซ้อนอยู่ข้างบน
แววตาที่มองมา สื่อความหมายได้อย่างดี รถไฟฟ้าจอดสนิทแล้ว ประตูเปิดออก คนข้างในทยอยลงกันอย่างเร่งรีบ ท่ามกลางความมืดมิด บรรยากาศยามค่ำคืน
" ลงบันไดทางไหน " คนที่เดินมาด้วยกันถามขึ้นมา
" ทางนี้ " ขนมผิงชี้ไปที่ทางไปบ้านของตัวเอง แล้วเงยหน้ามองคนตรงหน้า
" ไปสิ ทางเดียวกัน"
อาคารพานิชย์หลายคูหาที่อยู่ริมถนนปิดร้านกันเกือบหมดแล้ว หน้าบ้านแต่ละบ้าน เปิดไฟให้ความสว่าง
" ถึงแล้ว " อาคารพานิชย์ตรงหน้าขนาด3คูหา เปิดประตูแง้มเอาไว้ พอให้เห็นแสงไฟภายในร้าน
" อยู่ที่นี่หรอ" ร้านขนมไทยชื่อดัง ที่เป็นบ้านของเธอ
" นี่แหละ บ้านผิง"
" อือ เข้าบ้านนะ พี่ไปแล้ว " เค้าบอกกับเธอ แล้วเดินย้อนกลับไปตามทางที่เดินมา คนที่แอบมองอยู่ที่หน้าบ้าน หัวใจพองโต ถ้าไม่คิดเข้าข้างตัวเอง เธอจะคิดว่า พี่พีช อยากมาส่งที่บ้าน
" ป๊า สวัสดีค่ะ หม่าม๊า สวัสดีค่ะ " ลูกสาวเดินเข้ามาในร้าน ยกมือไหว้ทำความเคารพ ป๊า กับ ม๊า แล้ววางกระเป๋านักเรียนลงบนโต๊ะ
บ้านที่เป็นร้านขายขนมขนาดใหญ่ในย่านนี้ เป็นร้านขนมที่เลี้ยงครอบครัวป๊า และ มาถึงเธอ ในตอนนี้
" วันนี้ครูเค้าโทรมาคุยกับป๊า เรื่องงานโรงเรียนแล้ว ผิงไม่ได้ลำบากใจอะไรใช่ไหมลูก "
ชายวัยสี่สิบกว่า ถามลูกสาวคนเดียวด้วยความห่วงใย
" แอบเขินนะป๊า แต่ก็อยากทำ " ลูกสาวตอบตามตรง
" แล้วจะเหนื่อยไหมผิง ใจม๊า อยากจะห้าม เพราะห่วง " ขนมผิงส่ายหน้ารัวๆทันที
" อย่านะม๊า ผิงอยากทำ " คนอยากทำจริงๆ บอกเสียงสั่นรัว
" อย่ามาบ่นนะ ป๊าไม่สนใจ " ป๊าค้อนลูกสาวไม่จริงจังนัก
" ขึ้นบ้านอาบน้ำเถอะลูก ดึกแล้ว เดี๋ยวม๊าอุ่นรังนกให้ อาม่าเค้าตุ๋นเอาไว้ให้หลานสาวคนเดียว ทานสักหน่อย พรุ่งนี้เช้าตื่นมา
คนทำจะได้หายเหนื่อย "
" ได้เลยค่ะ ขอบคุณม๊านะคะ "
ขนมผิงหยิบกระเป๋านักเรียนกับถุงหนังสือ มาถือเอาไว้ แล้วเดินขึ้นไปบนห้อง ชั้นสามของตัวเอง ที่เป็นที่พักอาศัยส่วนตัว ของคุณขนมผิง ของคนทั้งบ้าน
หญิงชราวัยเจ็ดสิบปีตื่นมาตั้งแต่ตีสี่ ง่วนอยู่ในครัวกับคนงานตั้งแต่เช้า ร้านทำขนมไทยขายขนมตลอดทั้งวันตั้งแต่หกโมงเช้าเริ่มเปิดร้าน ยาวไปถึงเกือบห้าโมงเย็นของทุกวัน
กลิ่นหอมของน้ำตาล ใบเตยและ มะพร้าว ตลบอบอวลอยู่ข้างหลังบ้าน ลูกจ้างแต่ละคนอายุมากกว่า ขนมผิงทั้งนั้น บางคนมาอยู่ที่ร้าน ตั้งแต่ ป๊ากับม๊า ยังไม่รู้จักกันเลย
" สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ " เสียงกระซิบ สวัสดีทักทายลูกน้องที่ร้าน เบากว่าปกติ ก่อนที่เจ้าตัว จะเดินเข้าไปหาอาม่า อย่างเงียบๆ
" จ้ะเอ๋ " หลานสาวกอดเอวบางของอาม่า แล้วส่งเสียงทักทาย
" ว้าย " เสียงอาม่าอุทานออกมา แต่ยิ้มกว้าง
" น่าตีน่าตีที่สุด เล่นอะไร " มือเหี่ยวย่นที่กำลังห่อข้าวเหนียวสังขยา ละมือจากงานตรงหน้า แล้วฟาดที่มือคนที่กำลังกอดตัวเองเบาๆ
" เจ็บ อาม่าตีผิง "
หลานสาวร้องเกินจริง ทำหน้างอแงใส่ แล้วมองข้าวเหยียวมูนตรงหน้า
" ซื้อสองห่อค่ะ จะเอาไปฝากมะปราง กับ หนมจีน "
หลานที่เป็นลูกค้าคนสำคัญ หยิบกระเป๋าสตางค์สีชมพูหวานออกมาจากกระโปรง ยื่นแบงก์ยี่สิบส่งให้ คนงานที่กำลังห่อขนมอยู่
แม่ค้าคนสวยที่กำลังห่อขนมหยิบถุงข้างตัวมา หยิบขนมห่อใบตองมาสองห่อ แล้วก็หยิบขนมชั้นกับสาลี่ ใส่ถุงเพิ่มให้อีกอย่างละชิ้น ลูกค้าคนสวยยกมือไหว้แม่ค้า แล้วหอมแก้มแรงๆซ้ายขวา
" เมื่อคืนนี้ รังนกอร่อยที่สุดในโลก ขอบคุณนะคะอาม่า " คนได้รับลูกยอแต่เช้า ยิ้มกว้างอย่างมีความสุข แล้วมองนาฬิกาที่ข้างฝาผนัง
" ไปได้แล้ว เดี๋ยวสาย " อาม่าบอกหลานสาว แล้วจับมือบางเอาไว้ หยิบแบงก์ร้อยยัดใส่มือบางให้
" เงินทอนค่าขนม "
ลูกจ้างหัวเราะชอบอกชอบใจ หนูผิงมาซื้อขนมไม่บ่อยหรอก นานๆมาทีแต่ว่า ทุกเช้าก่อนไปโรงเรียนจะแวะลงครัวมาหาอาม่า ก่อน เสมอ ถ้ามาซื้อขนมทีไร แม่ค้าก็ทอนเงินกลับไปทุกครั้ง เช่นกัน
ลูกค้าหน้าร้านมีไม่มากในช่วงเช้า ส่วนใหญ่เป็นคนแถวบ้าน ที่มักจะเลือกซื้อไปใส่บาตร หรือ ไหว้พระ ในวันพระ
ลูกจ้างหลายคนกำลังตักขนมใส่กล่องให้ลูกค้า ส่วนป๊ากับม๊ากำลังช่วยคิดเงิน
มือบอบบางหยิบช้อนพลาสติกที่วางอยู่หน้าตู้ แล้วเดินไปหอมแก้มป๊า ก่อนจะหอมแก้มม๊าอีกครั้ง
" ไปก่อนนะคะ " ลูกสาวเอาถุงขนมใส่กระเป๋า แล้วเดินออกจากร้านไป เป็นกิจวัตรประจำวันของตัวเอง
คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าบันไดตั้งแต่เข้า ทำให้คนที่เพิ่งมาถึง หยุดนิ่ง ก่อนจะรวบรวมสมาธิแล้วเดินขึ้นบันไดไป
" พี่มารอ " เค้าบอกเมื่อเธอเดินไปใกล้จะถึงตัว
" อะไรนะคะ " ขนมผิงอยากได้ยินอีกครั้ง
" พี่มารอ " คนที่ตื่นแต่เช้ากว่าปกติ มายืนรอตรงหน้าบันไดทางขึ้น ตั้งแต่เช้า บอกเสียงเรียบ
" ไปเถอะ เดี๋ยวคนเยอะ " ชายหนุ่มบอกแค่นั้นแล้วเดินเข้าไปรอรถด้วยกัน
" ไอ้พีช ไอ้พีช " เสียงเรียกชื่อดังลั่น ทำให้คนถูกเรียกหันไปมอง เพื่อนที่ไปแลกเปลี่ยนด้วยกัน วิ่งมาหา
" ว่าไงครับน้องมอหก " คนที่ไม่ซ้ำชั้นยักคิ้วให้ แล้วมองคนข้างๆที่ยืนอยู่ด้วย
" ไม่แนะนำเหรอ "
" อ่อ นี่รุ่นน้องที่โรงเรียน บังเอิญเจอกัน " คำพูดที่บอกออกมา ห่างเหินมาก จนคนที่ได้ยิน ตีความได้ตามนั้น
" เออ หรอ งั้นไว้เจอกันคราวหน้า ไปล่ะ " คนที่มาทักเดินเลี่ยงไป และคนที่ยืนข้างๆอยู่ ก็เดินห่างไปทันที
- Writer
