เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือพร้อมกับการสั้นของมันบนโต๊ะทำงานไม่ได้ทำให้ชยธรสนใจมันเลย เมื่อได้ยินเสียงเพลงเขากลับหลับตาแล้วเดินหลังพิงพนักเก้าอี้ เพราะอดนึกถึงคนที่เปลี่ยนมันไม่ได้
“พี่ชินสุดหล่อขาฟังเสียงเรียกเข้ามือถือของตัวเองดูสิคะ” มธุรสลดายักคิ้วหลิ่วตาเขาเมื่อวางโทรศัพท์มือถือของเขาที่เธอชอบฉกไปเล่นเกมแล้วเธอก็จัดการโทรเข้าหาเขาเสร็จสรรพ
“ทำไมไม่เปลี่ยนเพลงเรียกเข้าของพี่ล่ะ”
“ก็เพลงเก่ามันดูอ่อยๆ เหมือนคนอยากมีแฟนนี่คะ น้ำผึ้งเปลี่ยนให้ดีกว่า เพลงนี้ดีกว่าเยอะ” เธอทำสีหน้าภาคภูมิใจ
“เพลงนั้นเพื่อนพี่มันแกล้งพี่ตั้งใว้เพราะว่าพี่โสดคนเดียวในกลุ่มไง พี่ขี้เกียจเปลี่ยนเลยใช้มาตลอด แล้วเรามาเปลี่ยนของพี่ถามพี่หรือยังฮึ” เขาแกล้งดุ
“ทำไมต้องถามด้วยคะ”
“ก็มันเป็นของส่วนตัวพี่ไง รุกล้ำเขตแดนกันอย่างนี้มันต้องลงโทษ” เขาบอกอย่างมันเขี้ยวแล้วอุ้มคนที่นั่งหวีผมก่อนนอนอยู่มาวางบนเตียง
