บทที่ 14
เกาะแห่งความทรงจำ
ร่างบางเดินหันซ้ายหันขวามองไปรอบๆ เกาะทันทีที่ขาแตะลงบนหาดทราย ก่อนที่ความรู้สึกคุ้นเคยจะแวบเข้ามา สิ่งแรกที่เธอสนใจคือเกาะแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นอย่างทันสมัย ผสมผสานกับการอนุรักษ์ธรรมชาติไปในตัว บ้านพักตากอากาศขนาดใหญ่ที่มีสระว่ายน้ำ และเธอยังมองเห็นศาลาที่ทำยื่นออกมาในทะเลอยู่ไกลๆ ที่สำคัญมีผู้คนเดินผ่านไปมาอยู่พอสมควรจนเธอแปลกใจ เพราะเข้าใจว่าคำว่าเกาะส่วนตัวที่นี่จะไม่มีคนนอกที่สามารถมาได้
“ระวังเดินดีๆ” ปืนรบหันมาบอกคนตัวเล็กด้วยความเป็นห่วงเพราะตอนนี้เธอเดินไม่มองทางเลย
“ฉันอยากไปศาลาตรงนั้น” เธอชี้นิ้วไปทางศาลาที่เห็นอยู่ไกลๆ
“เดี๋ยวพาไป ขึ้นไปหาข้าวกินบนบ้านก่อน”
“ที่นี่มีใครอยู่บ้าง คุณบอกว่าเป็นเกาะส่วนตัวมีแค่บ้านหลังนี้”
“จริงๆ เกาะนี้เปิดให้นักท่องเที่ยวเข้ามาบ้างประปราย ด้านหน้าจะมีโรงแรมที่ครอบครัวฉันสร้างเอาไว้สำหรับนักท่องเที่ยว ส่วนด้านหลังเก
