บทที่ 21
หึง
ประโยคบอกรักหอมหวานที่มาพร้อมกับจังหวะรักแสนเร่าร้อน ร่างกายที่เคลื่อนไหวสอดประสานกันเป็นหนึ่งเดียวราวกับรู้ใจกันมานานทำให้ทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่นจนกระทั่งห้วงอารมณ์ปรารถนาของทั้งสองคนได้ปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน หลังจากสิ้นสุดเสียงคำรามที่ดังลั่นริมฝีปากหยักได้รูปก็ทาบทับลงมาบนหน้าผากมนหนักราวกับเป็นรางวัลปลอบโยนที่วันนี้เธอทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยม
“สรุปใครชนะกันนะ” ปลอบโยนได้ไม่พอนาที เขาก็หยอกเย้าคนตัวเล็กที่นอนหมดแรงอยู่ใต้ร่างจนเธอยกมือขึ้นมาตีแขนเขาเบาๆ
“ฉันชนะสิ”
“นอนหมดแรงขนาดนี้ยังกล้าพูดว่าตัวเองชนะอีกเหรอ” ปืนรบบีบปลายจมูกเชิดรั้นด้วยความมันเขี้ยว
“แน่นอน ยังไงคุณก็ยอมให้ฉันชนะอยู่ดีไม่ใช่เหรอแล้วจะมาทำเป็นเก๊กทำไม”
“รู้ดีนักนะตัวแค่นี้”
“ก็อาการคุณมันออก”
“ดูออกขนาดนั้นเลยเหรอว่าป๋าคลั่งรักหนูขนาดไหน” ปืนรบพูดติดตลกพร้อมกับถอนลำกายใหญ่ออกมาจนทำให้สายธาร
