จุดสตาร์ท 🔥
1395 Words
@เวลาต่อมาที่จุดสตาร์ท
มายูเดินออกมาที่กลางสนามแข่ง คราวนี้เธอไม่ได้อยู่ในลุคสาวน้อยธรรมดาเหมือนตอนแรก เสื้อยืดสีขาวที่เธอใส่มาถูกมัดขึ้นจนเผยให้เห็นหน้าท้องเรียบเนียนและเอวคอดเล็กชัดเจน ส่วนกางเกงยีนส์ขาสั้นที่ถูกพับขึ้นจนเสมอหู ยิ่งทำให้ขาของเธอดูเรียวยาว พ่วงด้วยท่าทางเซ็กซี่ที่ตั้งใจจัดเต็ม
"ใครวะ..รอบแรกไม่ใช่คนนี้นิ"
"นั่นดิ ...ไปหามาจากไหนวะ..แม่ง โคตรสวย แค่มองดูต้นขาขาวๆ เรียวๆ นั่น กูก็แข็งไปทั้งตัวแล้ว"
"เชี้ย! นมโคตรแน่น น่าขย้ำชิบหาย!
"คนนี้กูจอง"
"ได้ไงวะ ใครไวกว่าคนนั้นได้"
เสียงฮือฮาจากหนุ่มๆ ข้างสนามดังขึ้นทันทีที่มายูเดินออกมาถือธง ไม่ว่าจะเป็นนักแข่งหรือนักชม ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่เธอ
“มึงดูอีชะนีสิ เล่นใหญ่ไม่เบา กูว่าหนุ่มๆ สนามนี้ตายกันเป็นแถบ”
“กูบอกแล้วว่าเพื่อนกูมันไม่ธรรมดา เผลอๆ พี่ลีโอเองก็ยังต้องหันมามอง”
เฟียสต้ากับเรนนี่ที่ยืนอยู่ไม่ไกลถึงกับหัวเราะ ร้อยทั้งร้อยใครมันจะไม่ชอบคนสวย โดยเฉพาะคนสวยซ่อนรูปอย่างมายู
มายูยืนตรงจุดสตาร์ทพร้อมธงในมือ เธอส่งยิ้มหวานไปทั่วทิศ เหมือนจะโปรยเสน่ห์ให้ทุกคนในสนาม แต่นัยน์ตาคู่กลมโตกลับจ้องตรงไปยังรถของลีโออย่างไม่วางตา
ลีโอที่นั่งเตรียมตัวในรถแข่งพอดูออกไปก็เห็นมายูยืนอยู่ตรงนั้นในสภาพที่เรียกได้ว่า “จัดเต็ม” คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันโดยอัตโนมัติ สายตาเย็นชามองเธอผ่านกระจกหน้ารถ พูดเบาๆ คนเดียว
"เด็กนี่อีกแล้ว คิดจะทำอะไร?"
มายูมองเห็นสายตาแปลกๆ ของลีโอ เธอยิ้มมุมปากเล็กน้อย แล้วใช้จังหวะที่ทุกคนจับจ้องยกธงขึ้นโบกแบบเนิบช้า เผยให้เห็นเสื้อที่มัดสูงจนเผยส่วนโค้งส่วนเว้าแบบตั้งใจ เสียงฮือฮายิ่งดังขึ้นกว่าเดิม หนุ่มๆ ข้างสนามถึงกับพากันตะโกนเชียร์
“โห! คนนี้เด็ดว่ะ น้องคนนี้ชื่ออะไรครับ?”
“เฮ้ย ดูเอวนั่นสิ สุดยอด!”
ลีโอในรถกัดฟันเล็กน้อย แม้จะพยายามรักษาความนิ่ง แต่สายตาคมแอบเหลือบมองมายูอยู่บ่อยครั้ง เธอในตอนนี้ดึงดูดความสนใจของเขาไปได้ไม่น้อย เขาพยายามตั้งสติจดจ่ออยู่กับพวงมาลัยและคันเร่ง ทำสมาธิเตรียมออกตัว แต่ดวงตาคมของเขากลับไม่สามารถละไปจากคนตรงหน้าที่อยู่ในชุดเซ็กซี่ได้เลยแม้แต่น้อย เขาพยายามโฟกัสกับการแข่งขัน แต่สายตาเย้ายวนและท่าทางยั่วๆ ของเธอกลับวนเวียนอยู่ในความคิด
"ยัยเด็กนี่..กำลังเล่นอะไรกับกูวะเนี้ย?
เฟียสต้ายิ้มอย่างมีเลศนัย สองคนพูดคุยกันแต่สายตากลับจ้องไปมองปฏิกิริยาของลีโอที่อยู่ในรถ
“มึง! มายูแม่งร้ายฉิบหาย มันเล่นซะหนุ่มๆ แถวนี้ลืมมองรถไปเลย! ขโมยซีนพี่ลีโอชัดๆ”
“กูว่าแล้ว คนอย่างมันต้องเล่นใหญ่ตลอด แต่กูว่าพี่ลีโอน่าจะโดนมันตกไปแล้วล่ะ มึงดูดิ สายตาของพี่เขา แอบชำเลืองมองอีชะนีบ่อยมาก” เรนนี่กอดอกพยักหน้า
“เฮ้ย จริงดิ? มึงว่าเขาเริ่มสนใจแล้วป่ะ?” เร็วไปไหมอ่ะ เมื่อกี่ยังขู่ฟ่อๆ ใส่มายูอยู่เลย"
“สนใจหรือเปล่ากูไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ เขาใจแข็งได้ไม่นานหรอก อียูมันรุกจัดเต็มขนาดนี้ กูว่าไม่น่ารอด"
ตัดภาพมาที่มายู เธอยืนถือธงสีแดงสดเอาไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง สายลมพัดผ่านทำให้ปลายธงสะบัดไปมาตามแรงลม ใบหน้าของเธอเปื้อนรอยยิ้มเล็กน้อยพลางเหลือบมองไปยังรถของลีโอที่จอดเตรียมตัวพร้อมในตำแหน่งที่หนึ่ง ดวงตากลมโตมุ่งตรงไปยังเขาเพียงคนเดียว
“พร้อมนะคะทุกคน!” มายูตะโกนเสียงใส พลางกวาดสายตามองไปรอบสนามเพื่อเพิ่มความคึกคัก
เสียงเครื่องยนต์คำรามแข่งกันอย่างดุดันดังไปทั่วทั้งสนาม เสียงเชียร์และโห่ร้องของผู้ชมรอบข้างทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยความเร่าร้อน ลีโอที่อยู่ในรถไม่ได้ละสายตาออกจากมายูเลยสักนิด ตั้งแต่ที่เธอก้าวมายืนอยู่ตรงจุดสตาร์ท สายตาเขามองเห็นเธอชัดเจนผ่านกระจกหน้ารถ รอยยิ้มยั่วๆ ของเธอทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกท้าทาย
"เด็กนรก! เธอมาก่อกวนฉันชัดๆ"
มายูยกธงขึ้นเหนือศีรษะพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปทั่วสนาม เสียงกรี๊ดจากผู้ชมดังสนั่น ราวกับเธอกลายเป็นไฮไลต์สำคัญพอๆ กับการแข่งขันในครั้งนี้
“สาม… สอง… หนึ่ง… ไป!!!”
เธอนับถอยหลังด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้ว ก่อนลดธงลงอย่างรวดเร็ว พร้อมกับปล่อยตัวรถแข่งทุกคันออกตัวไปด้วยความเร็วสูง เสียงเครื่องยนต์คำรามดังก้องสนั่น รถแต่ละคันพุ่งทะยานออกไปพร้อมกับเสียงเชียร์ที่ดังขึ้นเรื่อยๆ แต่ในสายตาของมายู เธอกลับจ้องมองเพียงรถของลีโอที่นำหน้าคนอื่นไปอย่างรวดเร็ว
“โหดว่ะมึง! พี่ลีโอแม่งไม่รอใครเลย” เฟียสต้าตะโกนแข่งกับเสียงเชียร์
เรนนี่พยักหน้า “สมฉายา ‘ไอซ์บลาสต์’ ของเขาจริงๆ กูว่ายังไงก็ชนะชัวร์”
“ไม่ต้องพูดถึงพี่ลีโอเลย พวกมึงก็รู้ว่าพี่เขาเก่ง ยังไงก็ชนะ จุดที่ต้องลุ้นอยู่ที่กูค่ะ…กูลงทุนออกไปอ่อยเขาขนาดนั้น ยังไงก็ต้องสนใจกูบ้างล่ะ” มายูหันมายิ้มให้เพื่อนทั้งสอง
“มึงมั่นมาก!” เฟียสต้าหัวเราะ
“ของมันแน่อยู่แล้ว!”
มายูยักคิ้วพลางหันกลับไปมองสนามแข่ง รถของลีโอที่อยู่ในตำแหน่งนำยังคงทำความเร็วอย่างต่อเนื่อง เขาพยายามเร่งความเร็วรถ เสียงเครื่องยนต์คำรามก้องไปทั่วสนาม ตอนนี้เขานำอยู่ในอันดับหนึ่งยังคงมุ่งหน้าด้วยความเร็วเต็มพิกัด มือจับพวงมาลัยแน่น สายตาจับจ้องไปข้างหน้าผ่านเส้นทางคดเคี้ยว แต่ถึงอย่างนั้น ในหัวของเขากลับมีภาพบางอย่างแทรกเข้ามาแบบไม่หยุดหย่อน
"นั่นมันซาลาเป่าไซส์จัมโบ้ชัดๆ"?
เขาขบกรามแน่น พยายามไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไปจากหัว แต่ภาพมายูที่มัดเสื้อขึ้นจนเผยให้เห็นเอวคอดขาวๆ เสื้อด้านบนรัดแน่นจนเห็นเป็นก้อนกลมๆ สองก้อนที่ล้นออกมาเกินตัว ภาพนั้นกลับเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งจังหวะที่เธอถือธงส่งสัญญาณปล่อยตัวพร้อมรอยยิ้มยั่วๆ นั่น ยิ่งทำให้เขาเสียสมาธิไปกันใหญ่
“เชี้ยเอ่ย!”
ลีโอสบถกับตัวเอง แต่ในจังหวะที่เขาเหยียบคันเร่งเพิ่มความเร็ว เสี้ยววินาทีเดียว รถเกิดสะดุดลื่นเล็กน้อยจากการเข้าโค้งแรงเกินไป
“รถหมายเลข 7 เกิดเสียจังหวะเล็กน้อยครับ! ดูเหมือนจะเป็นลีโอ! เกิดอะไรขึ้น”
เสียงจากไมโครโฟนของโฆษกสนามดังขึ้นทั่วอัฒจันทร์
.
“ไอ้ลีโอ!” ไทก้าในกลุ่มเพื่อนที่ยืนดูอยู่ข้างสนามสบถเสียงดัง
“มันเป็นอะไรของมันวะ ทำไมหลุดแบบนั้น ไม่ใช่มันเลย”
“หรือรถจะมีปัญหา?” ไมกี้ขมวดคิ้ว
ข้างๆ กัน มายูที่ยืนส่งเสียงเชียร์อยู่ชะงักทันที ใจหายวาบ
“พี่ลีโอ… พลาดเหรอ?”
เฟียสต้าขมวดคิ้ว “ไม่อยากจะเชื่อ พี่เขาไม่เคยพลาดเลยนะ!”
เรนนี่กระซิบเบาๆ ข้างหูมายู “หรือว่าพี่เขาเสียสมาธิเพราะมึง?”
มายูสะดุ้งเล็กน้อย แต่แล้วก็ยิ้มมุมปาก “หึ..เจอกูวางยาเข้าหน่อย ถึงกับเซเลยเหรอ?”
“มึงนี่มันสุดยอดจริงๆ! ทำเอาพี่ลีโอเสียสมาธิได้” เฟียสต้าขำพรืด
ในสนามระหว่างการแข่งขัน ลีโอรีบควบคุมรถกลับเข้าสู่เส้นทางได้ในเวลาไม่นาน แต่ใบหน้าคมของเขาเต็มไปด้วยความหงุดหงิด
"เชี้ย..มันอะไรกันวะเนี้ย? !
เขาสบถออกมาอย่างหัวเสีย กัดฟันแน่นพร้อมกับเหยียบคันเร่งเต็มที่อีกครั้ง พยายามไล่ตามคู่แข่งที่พุ่งแซงหน้าไปในจังหวะที่เขาพลาด แต่ถึงอย่างนั้น จนในที่สุดเขาก็เร่งความเร็วเข้าสู่เส้นชัยไปก่อนคู่แข่งเพียงเสี้ยววินาที
- Writer
