“คุณพ่อรักษาสัญญาแล้วนะครับ มาให้คุณพ่อกอดหน่อย” กานต์ยื่นมือออกไป ในขณะที่เพียงตะวันก็ส่งบุตรสาวตัวน้อยไปให้กอด แม้ว่าจะมีความเจ็บแปลบจากบาดแผลอยู่บ้าง แต่เขาก็อดทน เพราะการได้กอดบุตรสาวตอนนี้มันเหมือนของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่เขาไม่เคยคิดจะได้มาก่อนในชีวิต เจ็บแค่นี้มันคุ้มเกินคุ้ม
ส่วนเพียงตะวันก็มองสองพ่อลูกอย่างมีความสุข เธอรู้แล้วว่าการวางความแค้นลง มันทำให้เธอได้รับความสุขอย่างไม่น่าเชื่อ หลังจากนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอก็จะไม่เสียใจ เพราะนี่คือการตัดสินใจที่ถูกต้องสุดในชีวิตของเธอ
หนึ่งเดือนต่อมา...
ร่างกายของกานต์ฟื้นตัวเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ เพียงตะวัน เด็กหญิงเพียงดาว และนางพัดได้กลับมาอยู่ที่บ้านภักดีภูมิอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้เพียงตะวันไม่ได้กลับมาในฐานะลูกสาวคนรับใช้อีกต่อไป หากแต่เธอกลับมาในฐานะคุณผู้หญิงของบ้านภักดีภูมิ
กานต์ให้เกียรติและยกย่องเธอ ซึ่งเธอไม่เคยคิดเลยว่าจะได้รั
