ฐิตินั่งเอนหลังพิงพนักโซฟาแล้วมองดูเพื่อนรักดื่มแอลแกฮอล์ดีกรีแรงแก้วแล้วแก้วเล่าเหมือนน้ำเปล่า แต่เขาก็ไม่ได้ห้ามเพราะรู้ว่าไอ้หมอนี่มันคอทองแดง แอลกอฮอล์ทำอะไรมันไม่ได้ง่ายๆ
“สรุปจะเล่าได้ยังว่าเกิดอะไรขึ้น” ภัทรวางแก้วเปล่าลงบนโต๊ะแล้วเอนหลังพิงพนักโซฟา ก่อนจะยกมือขึ้นคลึงขมับตัวเองแล้วเล่าเรื่องทุกอย่างให้เพื่อนฟังตั้งแต่ต้น
“ไอ้เพื่อนเวร สมควรแล้วล่ะที่คุณเพลงเขาจะโกรธจนขอเลิกกับแก ระดับภัทร พิริยะ ต้องใช้วิธีแบบนั้นด้วยเหรอวะ” ฐิติตำหนิเพื่อนตรงๆ เพราะไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เพื่อนทำลงไป
“เออ ฉันรู้แล้วว่าฉันผิด ฉันพยายามขอโทษและจะชดใช้ให้ทุกอย่าง แต่เขาอยากจะเลิกอย่างเดียว”
“แกต้องให้เวลาคุณเพลงเขาหน่อย เป็นใครก็คงช็อก อัศวินม้าขาวที่แท้เป็นซาตานร้ายจากขุมนรก”
“เออ ฉันมันเลว ใครมันจะไปแสนดีเหมือนแกล่ะ”
“เปล่า ฉันไม่ได้แสนดี แต่ฉันดีลตรงๆ ไม่มีหมกเม็ด”
“ฉันก็ดีลตรงๆ แล้วเหมือนกัน
