เมียไร้รัก

บทที่ 1 ช้ำรัก 04

“รวงรักพี่ธามที่สุดเลย” สาวเจ้าหันมาฉีกยิ้มให้ไม่พอยังโผเข้ากอดชายหนุ่มไว้แน่น ธามได้แต่ยิ้มรับสีหน้าเจื่อนลง หัวใจเจ็บกับคำว่ารัก เพราะความรักที่รสามอบให้เขานั้นหาใช่แบบที่เขาต้องการ ธามรักรสาแบบชู้สาว ไม่ใช่พี่น้อง และกว่าจะทำธุระกับรสาเสร็จก็ปาไปเกือบบ่ายโมง ก่อนชายหนุ่มจะบึ่งรถกลับบ้าน

“ป้าพิมครับ ไหมล่ะครับ” เขาหาทั่วแล้ว ทั้งห้องนอน ห้องนั่งเล่น หรือแม้แต่ในห้องครัว ชายหนุ่มก็ไม่พบตัว หัวใจดวงโตเกิดความวิตก

“หนูไหมยังไม่กลับมาตั้งแต่เมื่อคืนนะคะ ทะเลาะกันหรือเปล่าคะ” คนอาบน้ำร้อนมาก่อนหลายสิบปีต้องเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง ตั้งแต่ธามแต่งงานกับหญิงสาว เธอไม่เคยเห็นพู่ไหมหายไปโดยไม่บอกกล่าวแบบนี้เลย

“ครับ” คนผิดยอมรับออกไปตามตรง

“ลองโทร.ตามเธอหรือยังคะ”

“โทร.แล้วครับ แต่ไหมปิดเครื่อง” ธามตอบเสียงเศร้าและใบหน้าสลดลง พร้อมกับคิดหนักเพราะเขาไม่รู้ว่าหญิงสาวหนีหน้าหายไปที่ใด เพื่อนฝูงของสาวเจ้าเขาบอกตรงๆว่าไม่ได้รู้จักนัก หรือจะเรียกว่าเพราะเขาไม่ได้ใส่ใจเจ้าหล่อนก็คงไม่ผิด

“งั้นลองโทร.ตามกับป้าของเธอดูสิคะ แล้วเดี๋ยวป้าจะช่วยโทร.หาหนูไหมอีกที” ป้าวัยห้าสิบห้าปีเอ่ยแนะนำพร้อมกับช่วยกดโทร.หาหญิงสาวอีกแรง

สายตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวังของธามถูกพังทลายลงเพราะเห็นสีหน้าของป้าแม่บ้านแล้วได้รับคำยืนยันด้วยการส่ายหน้าอีกครั้ง เพราะผลลัพธ์ก็คือไม่สามารถติดต่อได้

ชั่วอึดใจต่อมาเจ้าของบ้านจึงทำตามคำแนะนำของป้าพิม แต่ก็ไม่ลืมที่จะเอ่ยขอบคุณออกไปแม้จะไม่สำเร็จ “ขอบคุณครับ”

“ว่าไงจ๊ะพ่อธาม” ปลายสายไม่ใช่ใครที่ไหนแต่คือป้าของภรรยา ชายหนุ่มกดโทรศัพท์โทร.หาอยู่สองครั้งกว่าอีกฝ่ายจะยอมรับ แม้ว่าน้ำเสียงฟังดูดีแต่ใบหน้าของอรอนงค์กำลังหงุดหงิด เพราะหล่อนกำลังเมามันกับการเล่นไพ่ทว่ากลับมีมารมาผจญจนได้ จะไม่รับก็กลัวว่าอีกฝ่ายจะโกรธแล้วทวงเงินที่ตนเพิ่งจะไปขอมาคืน

“ไหมอยู่กับคุณอรหรือเปล่าครับ ไหมไม่ได้กลับบ้าน”

“ไม่อยู่จ้ะ แต่เดี๋ยวป้าโทร.ตามให้นะ” อรอนงค์รีบตัดบทแล้วกดวางสายอย่างไว หล่อนไม่ได้โทร.หาหลานสาวอย่างที่บอกไว้แต่กลับวางเงินในวงไพ่ต่อไม่ได้สนใจหรือห่วงใยหลานสาวเลยสักนิด

ธามไม่อาจจะรออยู่ภายในบ้านได้ไหวเนื่องจากเวลานี้ฝนได้ตั้งเค้ามาแล้ว อีกไม่นานคงจะไหลรินลงมาจากท้องฟ้า ชายหนุ่มกดโทรศัพท์โทร.หาอรอนงค์ซ้ำอีกครั้ง

คำตอบที่ได้รับคือไม่สามารถติดต่อพู่ไหมได้ แต่อย่างน้อยการซักไซ้ก็ทำให้เขาทราบว่าเมื่อวานหญิงสาวกลับไปหาอรอนงค์ ชายหนุ่มจึงได้จุดหมายในการเริ่มตามหา

คนที่ธามกำลังตามหายังคงอยู่ในห้องเช่าแห่งนี้ หญิงสาวยังไม่สามารถหลีกหนีความเศร้าที่เข้ามาเกาะกุมจิตใจได้ แม้จะบอกให้ตนเองเข้มแข็งเพื่อลูกสักเพียงใด แต่มันก็ทำได้ยากเสียเหลือเกิน

พู่ไหมรู้ดีว่าการหนีความจริงไม่ใช่การแก้ไขปัญหา แต่การต้องกลับไปเผชิญความจริงมันก็เป็นเรื่องยาก หัวใจดวงน้อยยังไม่พร้อมรับมันเพราะรู้ดีว่าความเจ็บคงสาดซัดมาไม่ต่างจากคลื่นทะเล แถมมันอาจจะโหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่งราวกับมีพายุ จนทำให้หล่อนจมดิ่งไป

คนตามหาไล่ถามตั้งแต่ปากซอยจนท้ายซอยในชุมชน คำตอบที่ได้รับออกมาทำให้ผู้บริหารหนุ่มใจชื้นขึ้นมาได้หลายเท่าตัว เพราะมีคนพบเห็นภรรยาสาว ชายหนุ่มรีบจ้ำไปยังสถานที่นั้นอย่างไว แม้ว่าตอนนี้เขาจะต้องต่อสู้กับฝนที่ตกกระหน่ำลงมาอย่างหนัก แถมลมก็กระโชกแรงจนทำให้เนื้อตัวเปียกปอนไปหมด

คนช้ำที่นั่งกอดเข่าอยู่ในห้องไม่นานก็ต้องลุกขึ้นไปปิดหน้าต่างเพราะฝนกำลังตกหนักกลัวว่าฝนจะสาดเข้ามาในห้อง แต่ทว่าไม่ทันจะกลับมานั่งก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

พู่ไหมขมวดคิ้วอย่างสงสัยใครกันคือแขกผู้มาเยือนในเมื่อหล่อนก็เพิ่งจะเข้ามาอยู่ได้เพียงสองวัน มันไม่น่าจะมีใครมาเยือนได้ พู่ไหมมองหาอุปกรณ์ใกล้ตัวเพื่อเป็นอาวุธ หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำ ซึ่งเสียงเคาะประตูยังคงดังซ้ำ แต่ก็ต้องโล่งใจเพราะจำได้ว่าคือเสียงของอาม่า เจ้าของห้องเช่า

“นังหนู เปิดประตูให้อาม่าหน่อย”

ทว่าเพียงเปิดประตูออกไปกลับไม่ได้พบแค่อาม่าเท่านั้นที่ยืนอยู่ แต่หญิงสาวกลับพบคนที่เจ้าหล่อนหลีกหนีมา ริมฝีปากบางเม้มแน่น มีความรู้สึกปวดร้าวไปทั้งหัวใจราวกับมีเข็มนับพันพุ่งเข้ามาทิ่มแทง

“ผัวลื้อมาตาม กลับไปเถอะนังหนู ผัวเมียก็เหมือนลิ้นกับฟัน ต้องมีทะเลาะกันบ้าง เชื่ออาม่ากลับไปปรับความเข้าใจกันซะ”

ธามมาตามคำบอกเล่าของคนในชุมชนมุ่งมายังห้องเช่าแห่งนี้ ก่อนจะเข้าไปสอบถามเจ้าของห้องเช่าพร้อมกับเอารูปแต่งงานมายืนยันว่าเขาคือสามีเธอ จนอาม่าเชื่อแล้วพามาพบกับพู่ไหม

ก่อนหญิงชราเชื้อสายจีนไทยจะถอยออกมาเพื่อให้สามีภรรยาได้พูดคุยกันอย่างสะดวก

“กลับบ้านเถอะครับไหม”