เขาถามขณะที่สายตาจ้องมองนับดาวซึ่งวางลูกน้อยลงบนเบาะผ้าบาง ๆ ที่เขาเองเป็นคนจัดการให้นายชาติไปซื้อหามาไว้ให้กับนับดาวและลูก แต่เขาก็กำชับในชาติอีกนั่นแหละว่าไม่ให้พูดเรื่องนี้กับนับดาว เมื่อวางลูกลงบนเบาะแล้วเธอก็หันกลับมายังเขาและตอบว่า
“สาลี่หลับแล้วค่ะ นายหัวก็กลับไปทำงานได้แล้วนะคะ”
“นี่เธอไล่ฉันเหรอ อย่าคิดว่าที่มานี่น่ะเพราะเป็นห่วงอะไรนักหนานะ อ้อ...ลืมไปเธอคงไม่ได้สนใจอะไรนักหรอกเพราะอย่างน้อยก็มีคนที่เป็นห่วงเธออยู่แล้วนี่ไม่ใช่เหรอ สุไลมานนั่นไงเห็นตอนที่เธอท้องเขาก็คอยใส่ใจดูแลเธอนี่ไม่ใช่เหรอ”
“สุไลมานเป็นเพื่อนที่ดีของดาวค่ะและดาวก็รู้สึกอบอุ่นเวลาอยู่ใกล้เขา รู้สึกว่าตัวเองไม่เคว้งคว้างและทำให้ดาวไม่กลัวด้วยว่าถ้าเกิดว่าดาวคลอดก่อนกำหนดจะไม่มีใครช่วย”
“สุไลมานก็คงจะสงสาร เธอเป็นสาวชาวกรุงก็ต้องมาใช้ชีวิตอยู่บนเกาะต้องทำงานหนักมันก็ตามประสาคนงานทั่วไปก็ต้องเห็นอกเห็นใจกันเ
