แทนคุณ : มิว มิว หยุดวิ่งก่อน // เสียงทุ้มดังออกมาจากโทรศัพท์
มิว : คะ คุณปวดมากหรือเปล่า ให้หนูโทรเรียกรถกู้ภัยให้ไหมคะ
แทนคุณ : ฮะ เรียก...เรียกรถกู้ภัยเลยเหรอ
มิว : ถ้าไม่เรียกกู้ภัย อย่างนั้นเรียกรถพยาบาลก็ได้ค่ะ หรือหนูโทรหานิติบุคคลคอนโดฯ ให้เขาขึ้นไปดูคุณแทนคุณนะคะ
แทนคุณ : มิว มิว มิว ใจเย็นๆ นะ ฉันไม่เป็นอะไรมาก ไม่ต้องห่วง
มิว : แต่ว่าเมื่อกี้คุณบอกว่าปวดมาก
แทนคุณ : ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว ไม่ต้องห่วงนะ ค่อยๆ เดิน ไม่ต้องวิ่งเดี๋ยวจะหกล้ม หรือว่าไม่ทันระวังรถเฉี่ยว รถชนไปฉันจะเสียใจมาก
มิว : ค่ะ ถ้าอย่างนั้นหนูจะรีบกลับไปนะคะ
มิวรีบเร่งด้วยใจร้อนรน เป็นห่วงอาการของผู้ปกครอง แต่ทุกอย่างก็ดูช้าไปหมดในความรู้สึก ไม่ว่าจะเป็นขาที่ก้าววิ่ง รถที่เรียกใช้บริการ มีแต่ใจเธอเท่านั้นที่กลับไปถึงคอนโดฯ แล้ว
“คุณเป็นยังไงบ้างคะปวดท้องมากหรือเปล่า” นักศึกษาวิ่งถลาเข้ามาหน้าตาตื่นมือจ
